H Κάρολ. «Μου λείπει η υπέροχη φωνή του. Την άκουγα νύχτα μέρα, μέρα νύχτα. Μου λείπουν οι πρώτες χαρούμενες τρίλιες όταν ξυπνούσε· οι χαμηλές οκτάβες της “πρωινής φωνής” του, όταν μου διάβαζε αποσπάσματα που τον εξόργιζαν ή τον διασκέδαζαν από την εφημερίδα· οι ευχαριστημένοι ή ενοχλημένοι (κυρίως ενοχλημένοι) τόνοι του όποτε τον διέκοπτα όταν διάβαζε· οι τζαζ αποχρώσεις στους αυτοσχεδιασμούς του όταν μιλούσε έξω από τα δόντια σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό από το τηλέφωνο της κουζίνας μαγειρεύοντας ταυτόχρονα μεσημεριανό· το κελαηδιστό, υψίφωνο καλωσόρισμα της κόρης μας, όταν γύριζε σπίτι από το σχολείο, και τα τελευταία χαϊδευτικά του τιτιβίσματα όταν αποσυρόταν αργά τη νύχτα». (Από το βιβλίο του Κρίστοφερ Χίτσενς «Πριν το τέλος», εκδ. Μεταίχμιο, σε υπέροχη μετάφραση της Κατερίνας Σχινά)

Ο Κρίστοφερ. «Οταν αρρωσταίνεις, οι άνθρωποι σου στέλνουν CD. Πολύ συχνά, ή τουλάχιστον έτσι συνέβη μ’ εμένα, πρόκειται για δίσκους του Λέοναρντ Κοέν. Πρόσφατα λοιπόν έμαθα ένα τραγούδι με τίτλο “If it be your will“. Είναι λιγάκι γλυκανάλατο, όμως είναι όμορφα ερμηνευμένο και αρχίζει ως εξής: “If it be your will/ that I speak no more,/ and my voice be still,/ as it was before…“. (Από το ίδιο βιβλίο. Ο Χίτσενς πέθανε τέτοιες μέρες του 2011. Ο Κοέν, πέντε χρόνια αργότερα)

Ο Μάρτι. Οταν η Κάρολ Μπλου, η χήρα του Χίτσενς, τηλεφώνησε στον Μάρτι Μπάρον για να του πει ότι κέρδισε το φετινό βραβείο Χίτσενς, ο διευθυντής της «Ουάσιγκτον Ποστ» –γνωστός μας από την ταινία «Spotlight» –έμεινε έκπληκτος. Δεν ήξερε καν την ύπαρξη αυτού του βραβείου. Και αισθανόταν φυσικά μεγάλη τιμή που το απένεμαν σ’ εκείνον. Παραλαμβάνοντας την περασμένη Δευτέρα το μετάλλιο από τον Μάρτιν Εϊμις, παρουσία του Σάλμαν Ρούσντι, του Τζέιμς Φέντον και άλλων διανοουμένων που βρίζει καθημερινά ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Μπάρον θέλησε να απευθύνει ένα μήνυμα προς τους δημοσιογράφους στην εποχή του Τραμπ. «Με τον Κρίστοφερ», είπε, «είχαμε πολλές διαφορές. Εκείνος κάπνιζε, εγώ όχι. Εκείνος έπινε πολύ, άρχιζε με ουίσκι και τελείωνε με κονιάκ. Εγώ πίνω ελάχιστα, και ποτέ ουίσκι ή κονιάκ. Εκείνος υπέστη εθελοντικά εικονικό πνιγμό, εγώ όχι. Σε ό,τι αφορά τις αξίες όμως, με εξαίρεση τη θρησκεία –την οποία εγώ δεν μισώ -, είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο καλούπι. Οι αξίες είναι αυτές που μετράνε περισσότερο. Και τώρα είναι μια καλή εποχή να μιλήσουμε γι’ αυτές. Μια καλή εποχή να επιβεβαιώσουμε τις αξίες που υπερασπιζόμαστε ως δημοσιογράφοι».

Εμείς. Ξεκινώντας την «ευχαριστήρια περιοδεία» του σε διάφορες αμερικανικές πολιτείες, ο Ντόναλντ Τραμπ τα έβαλε πάλι με τα «ανέντιμα μέσα ενημέρωσης» και τον «βάναυσο Τύπο». Οπου σταθεί κι όπου βρεθεί, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας του Podemos κατακεραυνώνει τους δημοσιογράφους επειδή τον ρωτούν για τον Τσάβες, ενώ αυτός δεν θέλει να μιλήσει για τον Τσάβες, ή τον ρωτούν για τον Τσίπρα, ενώ αυτός δεν θέλει να μιλήσει για τον Τσίπρα. Η εποχή είναι δύσκολη, τα άκρα έχουν αποθρασυνθεί, αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας όσο μπορούμε καλύτερα. Μας το ζήτησε ο Μάρτι. Το χρωστάμε στον Κρίστοφερ.