Ολα θα τελείωναν στις 5 Δεκεμβρίου χωρίς νέα μέτρα, επώδυνους συμβιβασμούς και πρόσθετες επιβαρύνσεις.
Τα ξένα κορόιδα θα έκοβαν το χρέος και η χώρα θα έμπαινε στην ανάπτυξη –για την ακρίβεια θα ξαναέμπαινε διότι, σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, η ανάπτυξη έχει έλθει ήδη από την 1η Ιουλίου…
Αλλά κάτι στράβωσε. Και αντί για ξένα κορόιδα, τώρα ψάχνουμε για εγχώρια κορόιδα μήπως και χρυσώσουμε το χάπι. Οπως τον Ιούλιο του 2015.
Η ιδέα δεν είναι κακή. Απλώς έχει ένα πρόβλημα: τα κορόιδα τελείωσαν.
Αυτή τη φορά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα δυσκολευτεί να σώσει την κυβέρνηση, ο μπαμπούλας «βγαίνουμε από το ευρώ» δεν πρόκειται να λειτουργήσει ξανά, οι «συνεννοησάκηδες» κρύβονται, ακόμη και η «παράγκα» στη ΝΔ έχει καταπιεί τη γλώσσα της.
Αν η κυβέρνηση δεν αντέχει το κόστος της πολιτικής της και την κατακραυγή για την πολιτεία της, θα πάμε σε εκλογές. Νομίζω ότι η ΝΔ το κατέστησε απολύτως σαφές και δεν άκουσα κανένα άλλο κόμμα της αντιπολίτευσης να πει κάτι άλλο.
Τι σημαίνει αυτό; Κάτι πολύ απλό.
Η κυβέρνηση θα πιει το πικρό ποτήρι ολομόναχη κι έως την τελευταία σταγόνα. Χωρίς εκπτώσεις και χωρίς διευκολύνσεις.
Αν δεν το αντέξει, θα πάμε στις κάλπες να βγει μια άλλη κυβέρνηση. Αν το αντέξει, η νέα κυβέρνηση θα βγει σε μερικούς μήνες. Κανονικά πράγματα, δηλαδή.
Τι στράβωσε πάλι; Πολύ απλό και αυτό.
Η κυβέρνηση έκανε άλλη μία φορά σχεδιασμούς ψευδαισθήσεων, αντί να κάνει πολιτική με πραγματικά δεδομένα.
Και το πραγματικό δεδομένο είναι ένα: καμία σοβαρή και ουσιαστική απόφαση για την Ελλάδα δεν πρόκειται να ληφθεί πριν από το τέλος του 2017 –και εφόσον όλα πάνε καλά…
Ακόμη και το περίφημο βραχυπρόθεσμο σχέδιο του Ρέγκλινγκ για το χρέος δεν είναι παρά η λεπτομερέστερη αποτύπωση των μέτρων που είχε αποφασίσει το Eurogroup ήδη τον περασμένο Μάιο. Κατά λέξη. Τίποτα περισσότερο και με ένα τέταρτο ή έστω τρίτο Plus Μνημόνιο στην εξώπορτα.
Αν το σχέδιο υιοθετηθεί, θα ελαφρύνει το χρέος το… 2060!
Η κυβέρνηση λοιπόν έχει καταντήσει ένα είδος Παπαδημούλη. Αντί να πολιτευτεί με μεθοδικότητα, επίγνωση και αυτοσυγκράτηση, πασχίζει και άγχεται να κατασκευάσει θετικές εντυπώσεις, οι οποίες συνήθως διαψεύδονται πριν λαλήσει ο πετεινός.
Χειρονομεί αντί να σκέφτεται. Και κομπάζει αντί να σχεδιάζει.
Εκ των πραγμάτων, η προσγείωση γίνεται όλο και πιο ανώμαλη. Κάποια στιγμή θα αποδειχθεί και ανυπόφορη.
Διότι εκτός από τα κορόιδα, έχουν αρχίσει να τελειώνουν και τα κόλπα.
