Ευχαριστημένους αλλά και ενοχλημένους βγάζει το ναυάγιο της πώλησης του 66% του ΔΕΣΦΑ. Εκτός του Πάνου Σκουρλέτη, στους πρώτους συγκαταλέγεται ο Γιώργος Σταθάκης, που πολιτικά είναι της ίδιας άποψης με τον προκάτοχό του. Δεν το λέω επειδή τσιτάρισε Μαρξ στην προχθεσινή του ομιλία στο «Economist», αλλά επειδή ξέρω ότι είναι υπέρ της διατήρησης του 51% των δικτύων στο Δημόσιο.
Και δυσαρεστημένοι
Στους ενοχλημένους τώρα, θα έβαζα τους Αμερικανούς. Ανέκαθεν ενδιαφέρονταν για τη συμφωνία ΔΕΣΦΑ – SOCAR, αφού συνδέεται ευθέως με τον αγωγό TAP και την αποδυνάμωση της ρωσικής κυριαρχίας στη Νότια Ευρώπη. Οντας μέτοχος η SOCAR, τόσο σε TAP όσο και σε ΔΕΣΦΑ, οι συνεργασίες θα ήταν πολλές: όλες οι επενδύσεις σε νέες διασυνδέσεις προς τα Βαλκάνια σε ρωσοκρατούμενες ενεργειακά περιοχές θα ήταν αποτέλεσμα του συγκεκριμένου διδύμου.
Αυτή ακριβώς η προοπτική της γρήγορης διείσδυσης φυσικού αερίου από τρίτες πηγές (Αζερμπαϊτζάν, ΗΠΑ, Ισραήλ, Κύπρος) σε «εχθρικές» ενεργειακά χώρες των Βαλκανίων, μέσω μιας σειράς «μικρών αγωγών», είναι που έκανε τον αμερικανικό παράγοντα να στηρίζει την αγορά του ΔΕΣΦΑ από τη SOCAR. Το «δίδυμο» αυτό, TAP – ΔΕΣΦΑ, τώρα δεν υπάρχει. Δεν σημαίνει όμως ότι δεν μπορεί να υπάρξει στο μέλλον, αφού σύντομα θα προκηρυχθεί νέος διαγωνισμός.
Ετσι εξηγώ και τους χαμηλούς τόνους που κρατούν από χθες οι Αζέροι. Σε ανακοίνωσή τους υποστηρίζουν ότι η αποτυχία στις συζητήσεις με την ελληνική κυβέρνηση δεν θα επηρεάσει τα επενδυτικά τους σχέδια στην Ελλάδα και την περιοχή, αφήνοντας ανοικτή την πόρτα για συμμετοχή στον νέο διαγωνισμό.
