Τώρα που ο Φιντέλ Κάστρο ανήκει στην Ιστορία, ίσως αυτή στο μέλλον θυμηθεί ότι ο μόνος ευρωπαίος πρωθυπουργός που παρέστη στην κηδεία του Lider Maximo ήταν ο Ελληνας Αλέξης Τσίπρας.
Ακόμη και στη Γαλλία, όπου προσωπικότητες όπως ο Φρανσουά Μιτεράν, ο Ζαν Πολ Σαρτρ, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, η Ανιές Βαρντά κ.ά. δεν έκρυψαν «τη λατρεία τους για την Κούβα του Φιντέλ», ο Φρανσουά Ολάντ προτίμησε να στείλει τη (μητέρα των παιδιών του και πρώην προεδρική υποψήφια) Σεγκολέν Ρουαγιάλ, υπουργό Οικολογίας, Βιώσιμης Ανάπτυξης και Ενέργειας.
Στη Γερμανία η Ανγκελα Μέρκελ προτίμησε να στείλει τον Σοσιαλδημοκράτη τέως καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ, ενώ την Ισπανία εκπροσώπησε ο τέως βασιλιάς Χουάν Κάρλος.
Οι… υπερατλαντικοί
Σε ό,τι αφορά την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Μπαράκ Ομπάμα δεν έστειλε «προεδρική αντιπροσωπεία», με την αυστηρή διπλωματική έννοια του όρου, αλλά έστειλε τον σύμβουλό του Μπεν Ρόουντς και βέβαια τον Τζέφρι Ντελαουρέντις, που είναι επικεφαλής της νέας διπλωματικής αντιπροσωπείας της Ουάσιγκτον στην Αβάνα ως επιτετραμμένος.
Ο Ρόουντς, πάντως, ήταν στην πρώτη γραμμή των μυστικών διαπραγματεύσεων που οδήγησαν στην ιστορική, μερική αποκατάσταση των σχέσεων των ΗΠΑ με την Κούβα.
Τέλος, ο καναδός πρωθυπουργός Ζιουστέν Τριντό που πρόσφατα είχε χαρακτηρίσει τον στενό φίλο του πατέρα του, τον Φιντέλ Κάστρο, «αξιοσημείωτο ηγέτη» προτίμησε και αυτός να παραμείνει οίκαδε.
Με άλλα λόγια, από διπλωματικής τουλάχιστον απόψεως η παρουσία του Αλέξη στην κηδεία του Φιντέλ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εποικοδομητική για τη χώρα. Από ιδεολογικής απόψεως τώρα, ίσως πρέπει να ερωτηθεί και ο σύντροφος Καμμένος…
