Ο Λεβέντης έχει το ίδιο πρόβλημα με τον Καμμένο. Το κόμμα του εμφανίζει στις δημοσκοπήσεις σοβαρές δυσκολίες εκλογικής επιβίωσης. Γι’ αυτό και ο Λεβέντης, όπως και ο Καμμένος, αισθάνεται τελευταία την ανάγκη να «κάνει εντύπωση» με πυροτεχνήματα εθνικοφροσύνης –όπως εκείνο για την περικοπή διακοσίων ευρώ από κάθε σύνταξη προκειμένου να προμηθευτούν οι Ενοπλες Δυνάμεις αεροσκάφη πέμπτης γενιάς. Η διαφορά του Λεβέντη από τον Καμμένο είναι ότι ο πρώτος δεν έχει υπό τις εντολές του το Στράτευμα.

Η αλήθεια είναι ότι ο υπουργός Αμυνας δεν χρειάζεται δημοσκοπική παρώθηση για να επιδοθεί σε πομπές και κανονιοβολισμούς. Το αντίθετο. Σε αυτές εξαντλούνταν πάντα το ρεπερτόριό του. Η διαφορά τώρα είναι ο αντίκτυπος. Οι δηλώσεις του, οι ένστολες περιοδείες του, οι αναρτήσεις του στο τουίτερ –όλα αυτά που στην εσωτερική πολιτική γίνονται ανεκτά ως υφολογικές ιδιαιτερότητες –αποκτούν τώρα ασύμμετρο βάρος. Προσφέρονται για σπέκουλα σε όποιον θέλει να προκαλέσει όξυνση με την Ελλάδα.

Το πρόβλημα δεν είναι καθεαυτό το περιεχόμενο των καμμενικών εκδηλώσεων. Το πρόβλημα είναι ότι ο Καμμένος «ασκεί» εξωτερική πολιτική με τον ίδιο παρορμητισμό που ανεβάζει κλιπάκια στο facebook.

Ποιος σχεδιάζει και ποιος εκφράζει την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας στην πιο εύφλεκτη φάση της από το 1996; Ο υπουργός Αμυνας με τις παραστάσεις του στα φυλάκια και τις βολές του στα κοινωνικά δίκτυα; Ο υπουργός Εξωτερικών, που ταυτίζει τις επιλογές του στο Κυπριακό με τον πληγωμένο του εγωισμό; Ή μήπως η χώρα εκφράζεται αυθεντικά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το ύφος του στο σκηνοθετημένο σαν συνέντευξη διάγγελμά του στην κρατική τηλεόραση –διά του οποίου ξετίναξε αξιωματικά όλη την εθνική ατζέντα, από το χρέος μέχρι τη Μακεδονία;

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η εξωτερική πολιτική δεν εκφράζεται από τον Πρωθυπουργό. Οποια κι αν είναι τα κίνητρά του, ο Τσίπρας δίνει την εντύπωση ότι έχει αποσυρθεί από αυτό το θέατρο –ή τουλάχιστον από την αξίωση να το συντονίζει και να το κατευθύνει ο ίδιος.

Το οξύμωρο είναι ότι η αποχαλίνωση του τουρκικού παράγοντα μπορεί και να είναι ευκαιρία για την κυβέρνηση. Η ζωηρή ενεργοποίηση των Γερμανών, με τις παρεμβάσεις της Μέρκελ και την παρουσία εδώ του Σταϊνμάγερ, δείχνει ότι το πώς θα εκτυλιχθούν τα πράγματα στο Αιγαίο τούς επόμενους (προεκλογικούς) μήνες είναι προτεραιότητα για το Βερολίνο. Η Ελλάδα –ως ευρωπαϊκή μεθόριος και ανάχωμα στο Προσφυγικό –αποκτά ξανά σημασία.

Η Ελλάδα αποκτά σημασία, αλλά αντί διπλωματίας, η Αθήνα παράγει φρόνημα –και δη πολυφωνικά, σε όλες τις μελωδικές γραμμές, ανάλογα με το ποιος κάθε φορά κρατάει τον ζουρνά.

Τελευταία Νέα