Το μαύρο στη σκοτεινή πλευρά του ποδοσφαίρου είναι τελικά περισσότερο βαθύ απ’ όσο είχαμε φανταστεί.
Στα ψηλά πατώματα της ηθικής του αθλήματος κάνει τόσο κρύο ώστε η αλήθεια έχει παγώσει. Η οξειδωτική δράση της απληστίας και της ανηθικότητας κρύβονταν καλά τόσα χρόνια στις γωνιές των αποδυτηρίων και πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες που δεν επέτρεπαν στον καπνό από τα πούρα των νεόπλουτων να διαφεύγει.
Μίζες, φοροαποφυγή, σεξουαλικές κακοποιήσεις νεαρών ποδοσφαιριστών αποτελούν τους κρίκους μιας αλυσίδας που προκαλεί ασφυξία στο ποδόσφαιρο τις τελευταίες εβδομάδες.
Αθλητές και προπονητές οι οποίοι, υποτίθεται ότι αποτελούν πρότυπα για τους νέους, διδάσκουν τακτικές φοροαποφυγής. Τι 3-4-3 και 3-5-2; Εδώ μιλάμε για συστήματα που κερδίζουν πριν ξεκινήσει ο αγώνας. Με εταιρείες – γραμματοκιβώτια που κρύβονται σε φορολογικούς παραδείσους. Με μεταγραφές συγκεκριμένων παικτών για να αποκομίζουν μίζες οι ατζέντηδες. Εντάξει, μπορεί να σου στοιχίσει τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή στην Αγγλία. Ή να σε απολύσουν από προπονητή της Σουόνσι. Μικρό το κακό όμως σε σχέση με το κέρδος. Αυτό θα πει value for money.
Το σκοτεινότερο σημείο του ποδοσφαίρου, δυστυχώς, δεν έχει να κάνει με χρήματα αλλά με τις ανθρώπινες ψυχές. Φαίνεται πως οι παιδόφιλοι ήταν πολλοί και δρούσαν για χρόνια στη βάση της πυραμίδας του αγγλικού ποδοσφαίρου, εκεί όπου κινούνται οι αθώες ψυχές. Μια περιδίνηση στην άβυσσο για το ποδόσφαιρο.
