«Ω έλατο, ω έλατο τι ωραία που αρπάζεις / Οταν δεν είσαι Παρνασσό / Οταν δεν είσαι Πάρνηθα / Στο Σύνταγμα, στο Σύνταγμα τι ωραία που αρπάζεις! / Μπάτσους γεμάτο στα κλαδιά / Και διμοιρίες στη σειρά / Ω έλατο, ω έλατο δε θα μου τη γλιτώσεις / Βρε θα σε κάψω μια βραδιά /Κι ας έχει μπάτσους στα κλαδιά / Ω έλατο, ω έλατο, δε θα μου τη γλιτώσεις».

Το θυμάστε αυτό το ωραίο τραγουδάκι. Ηταν τα πλακατζίδικα κάλαντα της εφημερίδας «Αυγή», κομματικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ (το κόμμα είναι βασικός μέτοχος της Ανώνυμης Εταιρείας που εκδίδει την εφημερίδα, όπως είχε καταθέσει στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ο γενικός διευθυντής του φύλλου), μετά τα ιδιαιτέρως βίαια επεισόδια που έγιναν στην Αθήνα έπειτα από τον φόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Κορκονέα και, κυρίως, την ακροτελεύτια πράξη βίας που έκλεισε τα λεγόμενα Δεκεμβριανά του 2008, πριν οι ταραξίες πάνε για τα μελομακάρονα της μαμάς: την πυρπόληση του χριστουγεννιάτικου δένδρου που είχε στήσει ο Δήμος Αθηναίων στην Πλατεία Συντάγματος.

Α, η εφημερίδα αυτή έχει μεγάλη έφεση στην πλάκα. Της αρέσουν οι πλάκες, ψοφάει γι’ αυτές. Εχει βέβαια οικολογική ευαισθησία, όταν το έλατο είναι Πάρνηθα ή Παρνασσό δεν είναι σωστό να καίγεται. Αλλά στο Σύνταγμα, να καεί, να καεί –διότι εκφράζει την κρατική καταπίεση, είναι το σύμβολο της τάξης, και η τάξη είναι πράγμα ταξικό, κακό. Καλό είναι η αναταραχή, σπουδαία κατάσταση και μαμμή της Ιστορίας.

Από τότε έως σήμερα, η μαμμή γέννησε. Οχι μόνο φωτιές και αποκαΐδια (δεν ξεχνώ τους τρεις νεκρούς της Μαρφίν) αλλά και πολλή κοινωνική δυστυχία. Και πολύ κυνισμό (σαν τον κυνισμό με τον οποίο επιχειρήθηκε να υποβαθμιστεί η επίσκεψη συριζαίων, χρυσαυγιτών και του Πάνου Καμμένου στο Καστελλόριζο, εις το όνομα της πατρίδος).

Στο μεταξύ, εις ανάμνησιν των Δεκεμβριανών 2008, οι κουκουλοφόροι γλεντούσαν πάλι χθες από νωρίς το μεσημέρι τον αστικό ιστό. Ε ρε πλάκες.

Τελευταία Νέα