Βροχή οι συνομιλίες

Ο Τσίπρας ψαχνόταν να συναντήσει τον Ερντογάν, ο πρόεδρος Γιώργος, ο global Γιώργος, τα κατάφερε, και μάλιστα δις μέσα σε ένα 24ωρο!

Οι συναντήσεις έγιναν προχθές Κυριακή στην Καισάρεια της Καππαδοκίας στο περιθώριο των εγκαινίων της Βιβλιοθήκης και του Μουσείου Αμπντουλάχ Γκιουλ, στα οποία ο πρόεδρος Γιώργος μετείχε έπειτα από προσωπική πρόσκληση του πρώην προέδρου της Τουρκίας κυρίου Γκιουλ. Και όχι μόνο τα είπε με τον Ερντογάν παρακαλώ, αλλά στα όρθια είχε συνομιλία και με τον πρωθυπουργό Γκιλντιρίμ, όπως βεβαίως και με τον Γκιουλ, αλλά και με τον πρώην πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου.

Τι συζήτησε μαζί τους; Τα κλασικά: διεθνείς εξελίξεις, το Προσφυγικό και την πορεία των σχέσεων Ευρώπης – Τουρκίας και μια «υποψία» Κυπριακού.

Υπάρχει μυστικό; Ε, εντάξει δεν το λες και μεγάλο. Απλώς, όπως μου εξομολογήθηκε συνεργάτης του προέδρου Γιώργου, πριν από κάθε ταξίδι του τέτοιας σημασίας, φροντίζει να επικοινωνεί με τους «αρμοδίους» της κυβέρνησης για να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τα εθνικά θέματα, αν και τα παρακολουθεί από πολύ κοντά.

–Αρμοδίους; Να υποθέσω και με τον Πρωθυπουργό Τσίπρα;

–Βεβαίως, και με τον Πρωθυπουργό. Συνομίλησαν την περασμένη εβδομάδα τηλεφωνικά. Οπως και με τον υπουργό Εξωτερικών, τον κ. Κοτζιά, αλλά και με τον υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου, τον κ. Κασουλίδη.

Το οποίον σε απλά ελληνικά και για όποιον δεν κατάλαβε, σημαίνει ότι έχουμε ειδήσεις δύο τον αριθμό: συνομιλία Γιώργου – Τσίπρα, συνομιλία Γιώργου – Κοτζιά (αυτό το τελευταίο και αν δεν αποτελεί είδηση!).

Πάρτι σύσφιγξης

Ευρισκόμενος πάντα στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής οφείλω να χαιρετίσω ζωηρά και με όλη μου την ενέργεια την υπέροχη και πολλά «υποσχόμενη» συνύπαρξη χθες στο πάρτι Καμμένου, στο Καστελλόριζο, αριθμού βουλευτών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με το ντουέτο των αγνών φασιστών Χρήστου Παππά και Ηλία Κασιδιάρη!

Ηταν πράγματι ξεχωριστές στιγμές (εμείς τις είδαμε στην τηλεόραση…) και δεν θα τις ζούσε το ακριτικό νησί αν ο πρόεδρος Πάνος δεν είχε αυτή την αληθινά φαεινή ιδέα να «πεταχτεί» ώς το Καστελλόριζο, συνοδεία βουλευτών, και μεταξύ τους αυτοί οι δυο κύριοι, των οποίων η προσήλωση στους δημοκρατικούς θεσμούς, ιδιαιτέρως δε στο Κοινοβούλιο, είναι κάτι περισσότερο από δεδομένη και γνωστή τοις πάσι.

Εύχομαι και ελπίζω το event του εντελώς Καμμένου προέδρου, που έφερε τόσο κοντά τους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής με εκείνους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, να αποτελέσει την απαρχή μιας υπέροχης φιλίας, ως προοίμιο «συνεργασίας» εάν και εφόσον…

Αλλωστε δεν είναι όλα έρωτας στη ζωή, υπάρχουν και τα συνοικέσια…

(Να ερωτηθεί σχετικώς η πρόεδρος Ζωή, επί των ημερών της οποίας στον κορυφαίο θεσμό του Κοινοβουλίου είχε ξεκινήσει ένα κάποιο φλερτ…)

Ανεπίδεκτος

Θέμα της χθεσινής ημέρας πάντως δεν ήταν η από κοινού επίσκεψη χρυσαυγιτών και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπό την εμπνευσμένη ηγεσία / συνοδεία του προέδρου Πάνου στο Καστελλόριζο και στο νησί της Ρω (Ρω, κυρία Αυλωνίτου μου, Ρω, όχι Τω. Τω δεν υπάρχει…), αλλά η ήττα Ρέντσι στο δημοψήφισμα στην Ιταλία και η συνακόλουθη παραίτηση του ιταλού πρωθυπουργού. Κακίζω τον άνθρωπο, που δεν αναζήτησε τα «φώτα» του δικού μας για το πώς μετατρέπεις το Οχι σε Ναι και πορεύεσαι σαν να μην τρέχει τίποτε.

Ολο παραμύθια με κάτι γραβάτες και τέτοια ήταν ο τύπος (γραβάτες που έδινε ή υποσχόταν ότι θα δώσει στον δικό μας), αλλά αντί να ανοίξει τα στραβά του και να μάθει δυο πράγματα από τον Τσίπρα για το πώς γίνεται το κόλπο, πήγε κατευθείαν στον τοίχο με 200.

Δεν του φταίει κανείς. Μόνο το κεφάλι του, ως κλασικού «ξερόλα»…

Είναι να απορείς

Αυτό όμως που δεν κατάλαβα εγώ είναι εμείς τι ζόρι τραβάμε ακριβώς με το Οχι των Ιταλών και το πανηγυρίζουμε; Στην ΕΡΤ αναφέρομαι. Που έκανε την Κυριακή το βράδυ, αλλά και χθες, ωσάν να ήταν το αποκλειστικό κανάλι του Μπέπε Γκρίλο. Τα παλικάρια που τη διοικούν φαίνεται πως τα ‘χουν πολύ μπερδεμένα στο μυαλό τους, αλλιώς θα απέφευγαν τους διθυραμβικούς τόνους για το αποτέλεσμα του ιταλικού δημοψηφίσματος. Εκτός και αν τους ενθουσιάζει το γεγονός ότι για να επιτευχθεί αυτό το Οχι, που βάζει την Ιταλία και πιθανώς και την Ευρώπη σε βαθιά κρίση, χρειάστηκε να συνασπιστούν ο Μπέπε Γκρίλο, η ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά, ο Μπερλουσκόνι και λοιποί.

Και πως ως αποτέλεσμα της κρίσης περί τις πέντε ιταλικές τράπεζες θα χρειαστούν τώρα, άμεσα, ανακεφαλαιοποίηση, γεγονός που θα δυσχεράνει ακόμη περισσότερο την όποια λύση για το χρέος στη δική μας περίπτωση.

Επίτηδες το κάνουν ή τους ξεφεύγει το πράγμα, πάνω στη σπουδή τους να υποδύονται μονίμως τους προοδευτικούς;

Κομμάτια η συμμαχία

Επίσης από όλους αυτούς τους τύπους που κάνουν δημοσιογραφική… καλλιγραφία κανείς δεν σκέφθηκε ότι το μείζον δεν είναι πια ότι έφυγε ο Ρέντσι, το μείζον είναι ότι διαλύθηκε και αυτή η περίφημη συμμαχία του Νότου με την οποία είχαν παραμυθιάσει τον κόσμο οι συριζαίοι (εμένα όχι, γιατί ποτέ δεν μάσησα το σχετικό σανό που σέρβιρε με γαλαντομία το Μαξίμου).

Ο Ολάντ τελείωσε, ο Ρέντσι έφυγε, άντε ένας ακόμη (ο γνωστός…) και «καθαρίσαμε»…

Εναλλακτικές

Εγώ για να είμαι ειλικρινής το περίμενα. Κάποιος, κάπου, θα μας έγραφε τις «ταξιδιωτικές» του εμπειρίες από το περίφημο πρωθυπουργικό ταξίδι (με έξοδά μας) στην Κούβα. Το ότι τελικά αυτός ο κάποιος ήταν ο γνωστός και μη εξαιρετέος Συρμαλένιος (βουλευτής εκ Κυκλάδων ορμώμενος) αποδεικνύει ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο στη ζωή. Τίποτε!

Θεωρία στην οποία επιμένω, έπειτα και από όσα διάβασα στο ΦΕΚ «Αυγή» της Κυριακής και τα οποία είχε γράψει εμφανώς υπό το κράτος της άφατης συγκίνησης ο περί ου ο λόγος Συρμαλένιος (με μια δόση πικρίας ωστόσο, διέγνωσα, επειδή προφανώς δεν έμεινε και στην κηδεία Κάστρο που έγινε προχθές Κυριακή, αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει μαζί με τους υπόλοιπους την Πέμπτη). Από όλα όσα πάντως συγκλονισμένος έγραψε, και λόγω στενότητος χώρου δεν μπορώ να μεταφέρω, συγκρατώ το πηχυαίο ερωτηματικό που πρόβαλε στο άρθρο του:

«Μπορούν να συντονιστούν μια σειρά χώρες που συμμετείχαν στον αποχαιρετισμό του Φιντέλ σε αντινεοφιλελεύθερες πολιτικές για να αλλάξουν τις τύχες της ανθρωπότητας;».

Φαντάζομαι ότι ο πρόεδρος Αλέξης όταν βρει τον χρόνο θα δώσει τη σχετική –καταφατική! –απάντηση στο κεφαλαιώδους σημασίας ερώτημα που έθεσε ο Συρμαλένιος. Θα ήταν μια εναλλακτική σε ένα πιθανό Grexit…

Τρύπες παντού

Εχω και άλλοτε ασχοληθεί με το σύντομο ανέκδοτο «ελληνικά σύνορα» που κυκλοφορεί ανά τον κόσμο. Είναι αυτό που κουβαλάει στα ελληνικά νησιά κάθε πικραμένο από όλο τον κόσμο που θέλει να την «κάνει» για την Ευρώπη. Γιατί γνωρίζει ότι μόνο από εδώ είναι εφικτό να τα καταφέρει. Απόδειξη: τις τελευταίες ημέρες κατέφθασαν στη Μυτιλήνη (και Λέσβο να την πεις, μέσα είσαι), προσέξτε παρακαλώ, εκπρόσωποι από όλη την Υποσαχάρια Αφρική υποδυόμενοι τους πολιτικούς πρόσφυγες και απαιτώντας άσυλο. Φτάσαμε να υποδεχθούμε και έναν τύπο από την… Τζαμάικα!..

Οι υπόλοιποι 54 μετανάστες προέρχονται από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, 7 από την Αιθιοπία, 3 από την Αλγερία, 3 από την Γκάνα, 3 από τη Γουινέα, 3 από το Μάλι, 12 από το Καμερούν, 2 από το Μπανγκλαντές, 4 από τη Σιέρα Λεόνε, 5 από την Ανγκόλα, 9 από την Ερυθραία και από ένας από Νιγηρία, Σουδάν, Ακτή του Ελεφαντοστού, Γκάμπια και Τουρκία.

Σουρωτήρι!..

Τελευταία Νέα