Θα καταφέρει να συσπειρώσει τους Σοσιαλιστές ο Βαλς;

Πέντε ημέρες αφότου ο Φρανσουά Ολάντ παραιτήθηκε από τη μάχη για μια δεύτερη θητεία, ο Μανουέλ Βαλς επιβεβαίωσε χθες αυτό που όλοι γνώριζαν εδώ και μήνες πως επεδίωκε: «Ναι, είμαι υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας» δήλωσε από το δημαρχείο του Εβρί, την «πόλη της καρδιάς του» (υπήρξε δήμαρχός του επί 11 χρόνια), στην ίδια αίθουσα όπου παντρεύτηκε, όπως έσπευσε ο ίδιος να διευκρινίσει, υπό την παρουσία της συζύγου αλλά και της μητέρας του. Γνωρίζοντας πως η γαλλική Ιστορία δεν υπήρξε φιλική προς τους πρωθυπουργούς – υποψήφιους προέδρους, ο Μανουέλ Βαλς ανακοίνωσε επίσης πως θα υποβάλει σήμερα την παραίτησή του. Ποιος θα είναι ο διάδοχός του στην πρωθυπουργία; Η απάντηση αναμένεται εντός της ημέρας, εκτιμάται πάντως πως θα είναι κάποιος πιστός ολαντικός. Το έτερο ερώτημα που ανακύπτει είναι σαφώς πιο περίπλοκο: θα καταφέρει ο Μανουέλ Βαλς να συσπειρώσει το Σοσιαλιστικό Κόμμα; «Η υποψηφιότητά μου είναι αυτή της συμφιλίωσης, της επανασυμφιλίωσης», δήλωσε απευθύνοντας μήνυμα ενότητας. Η πλειοψηφία του PS, ωστόσο, δεν μοιάζει διατεθειμένη να του στρώσει κόκκινο χαλί μέχρι την primaire της 22ας και της 29ης Ιανουαρίου.

«Αντίθετα με τον Ολάντ, ο Βαλς δεν εκπροσωπεί την καρδιά του κόμματος. Δεν μπορεί να περάσει αυτόματα από τον έναν ρόλο στον άλλο», δήλωνε χθες ένας Σοσιαλιστής βουλευτής που δεν ανήκει στους επονομαζόμενους frondeurs, τους αντάρτες. Στην primaire του 2011, ο Βαλς είχε έρθει πέμπτος, προτελευταίος, με μόλις 5,6% των ψήφων. Και παραμένει μειοψηφία εντός του κομματικού μηχανισμού, έστω και αν έχει βελτιώσει το «σκορ» του. Αυτό που η «Monde» ονόμαζε χθες «ακτιβισμό του», τις τελευταίες εβδομάδες, προκειμένου να αποτρέψει μια υποψηφιότητα του Ολάντ θα μπορούσε να του κοστίσει ακριβά εντός του κόμματος: «Η βάση αγαπά πάνω από όλα την ενότητα, γι’ αυτό δεν έγιναν ποτέ πλειοψηφία οι frondeurs. Τα μέλη είδαν πως ο Βαλς δεν υπηρέτησε την ενότητα αλλά μια μορφή προδοσίας», σχολίαζε στέλεχος των Σοσιαλιστών.

Είναι όμως κυρίως οι θέσεις του Βαλς που διχάζουν. Μπορεί ο απερχόμενος πρωθυπουργός να έχει στείλει τελευταία «αριστερά μηνύματα» στην πλειοψηφία του PS, απαλύνοντας τη ρητορική του όσον αφορά την κοσμικότητα ή υιοθετώντας μια περισσότερο κριτική στάση απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, μπορεί να πλασαρίστηκε και χθες ως υπερασπιστής των «ταπεινωμένων της ζωής», ωστόσο, για πολλούς παραμένει «ο δεξιός του Σοσιαλιστικού Κόμματος»: αυτός που υπερασπίστηκε την κατάργηση του 35ωρου, πέρασε με το έτσι θέλω από τη Βουλή τον Νόμο Ελ Κομρί, την αναθεώρηση του εργατικού κώδικα, και υπερασπίστηκε τους δεξιούς δημάρχους που ήθελαν να απαγορεύσουν το μπουρκίνι στις παραλίες. Απέναντί του στην primaire θα έχει τουλάχιστον δύο εκπροσώπους της αριστερής πτέρυγας του κόμματος, με ισχυρότερο τον Αρνό Μοντμπούρ, τον πρώην υπουργό Οικονομίας του.

Στην πρώτη προσπάθεια που έκανε χθες να πείσει, ο Βαλς πρόταξε την εμπειρία του: «Θέλω μια Γαλλία ανεξάρτητη, άκαμπτη όσον αφορά τις αρχές της, απέναντι στην Κίνα του Σι Τζινπίνγκ, τη Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν, την Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ, την Τουρκία του Ερντογάν», δήλωσε. Εξέφρασε για ακόμα μια φορά τα «θερμά συναισθήματά» του προς τον Φρανσουά Ολάντ. Διαχώρισε τη θέση του από τον Εμανουέλ Μακρόν, διαβεβαιώνοντας πως ο ίδιος «δεν υπέκυψε ποτέ στον πειρασμό του ατομικισμού». Προσδιόρισε ως αντίπαλό του τόσο τη Δεξιά όσο και τα «προγνωστικά» που θέλουν την Αριστερά να αποκλείεται στον πρώτο προεδρικό γύρο. «Τίποτε δεν είναι γραμμένο», διαβεβαίωσε με μια αισιοδοξία, που δεν στηρίζεται, εντούτοις, στην πραγματικότητα.