Το ναυάγιο της κυβέρνησης στο Eurogroup δεν ήταν μόνο πρωτοφανές αφού μεταξύ ευρωπαίων παραγόντων ακόμη κι η ασέλγεια διαπράττεται συνήθως με κάποια κομψότητα.
Ηταν και τριπλό.
Πρώτον, δεν πήρε τίποτα για το χρέος πέρα από τα μερεμέτια που είχαν συμφωνηθεί ήδη τον περασμένο Μάιο –ούτε καν ένα μπόνους υπακοής!..
Δεύτερον, ανέλαβε να κρατήσει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του σε εργασιακά και δημοσιονομικά. Είναι «ο συμβιβασμός στην πλάτη της Ελλάδας» που φοβόταν ο Τσακαλώτος.
Τρίτον, όποια άλλη συζήτηση θα γίνει το 2018 με τη λήξη του σημερινού Μνημονίου –δηλαδή, με τους επόμενους…
Ως εκ τούτου, μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία: το Eurogroup έσπρωξε την κυβέρνηση στην έξοδο.
Ισως όχι άμεσα, γιατί η Ευρώπη έχει εκλογές, αλλά σύντομα.
Αφενός της στέρησε κάθε αφήγημα ή προοπτική ορατής ανάκαμψης –πέρα από τα ανόητα πανηγύρια των αρμοδίων…
Αφετέρου της έκοψε κάθε περιθώριο διαφυγής αφού (όπως ομολογούν κι οι ίδιοι…) δεν υπάρχει κυβέρνηση ικανή να αντέξει τα μέτρα που ζητάει το ΔΝΤ για να μείνει.
Ουσιαστικά δηλαδή το Eurogroup αρνήθηκε στην κυβέρνηση την «πολιτική συμφωνία» που επιζητούσε για να ανέβει ξανά στο τρένο. Κι επέβαλε την αυστηρή τήρηση των συμφωνηθέντων έως το 2018.
Το ναυάγιο αυτό πιστοποιεί ταυτοχρόνως δύο πράγματα.
Πρώτον, ότι οι συσχετισμοί στην Ευρώπη έχουν μεταβληθεί ριζικά εις βάρος της ελληνικής κυβέρνησης.
Στην καλύτερη περίπτωση οι Ευρωπαίοι αναζητούν πολιτική ομοιογένεια ώστε να σταθεροποιήσουν ένα μαγαζί που κλονίζεται –εδώ άφησαν τον Ρέντσι να πάει άκλαυτος…
Στη χειρότερη δεν θα στενοχωρηθούν να ξεμπερδεύουν με μια ανήκεστη περίπτωση όπως η δική μας.
Οι συσχετισμοί αυτοί μάλιστα θα είναι χειρότεροι παρά καλύτεροι στα τέλη του 2017 με τη διαφαινόμενη δεξιά στροφή στις μεγάλες χώρες και την Κομισιόν αποδυναμωμένη.
Δεύτερον, ότι οι δανειστές θεωρούν πως η κυβέρνηση Τσίπρα με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και τη διασφάλιση της παραμονής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα εξαντλεί ουσιαστικά τη χρησιμότητά της.
Για τα υπόλοιπα δεν θα διαπραγματευτούν με κάποιους που έχουν 10% στις δημοσκοπήσεις αλλά με εκείνους που έρχονται.
Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση πήρε το μήνυμα κι αν το κατάλαβε.
Αν το κατάλαβε, θα επιλέξει μια εύλογη ημερομηνία εκλογών ώστε τουλάχιστον να κλείσουν οι εθνικές εκκρεμότητες προτού ολοκληρωθεί ο ευρωπαϊκός εκλογικός κύκλος.
Χαμένη για χαμένη, ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι θα κινηθεί με υπευθυνότητα και δεν θα τα τινάξει όλα στον αέρα.
Αν δεν το κατάλαβε, κακό του κεφαλιού της!
