[Στίγμα] Η απουσία του βροχή

Να τον βλέπει ο κόσμος και να λέει, ναι ρε παιδιά, την κερδίσαμε τη μείωση του χρέους, δεν βλέπετε που ο Τσίπρας φόρεσε γραβάτα και είναι συνεπής ως προς την εξαγγελία που είχε κάνει;

Και όχι μόνο θα του είχε φορέσει γραβάτα του Τσίπρα (μην πω και δύο γραβάτες, φιόγκο) ο Νίκος ο Παππάς, αλλά θα είχε προχωρήσει και σε άλλες πανηγυρικού χαρακτήρα ενέργειες, του είδους τριήμερος αργία των δημόσιων υπηρεσιών και των σχολείων, 45 (όσα και τα δισ. της μείωσης, εάν και εφόσον…) κανονιοβολισμοί κατά τη διάρκεια του τριημέρου από τον Λυκαβηττό, γενικός σημαιοστολισμός δημόσιων κτιρίων, παρελάσεις στους δρόμους και… και…

Αλλά ο Νίκος δεν είναι πια εκεί και αυτοί, στη φτώχεια και στη μιζέρια τους, αρκέστηκαν σε ένα (θλιβερό) υμνολόγιο εκείνου του Τζανακόπουλου για τη δήθεν τεράστια εθνική επιτυχία που ήταν –Θεέ μου συγχώρα με –επιπέδου «κλαίει η μάνα μου στο μνήμα»…

Βούρκωσα και μόνο που τον έβλεπα, να ιδροκοπάει ο δύστυχος να παρουσιάσει ως μεγάλη επιτυχία τη νέα βαριά λιτότητα…

Αν δεν το είχαν ρίξει στα «ξίδια» όλη τη νύχτα της Δευτέρας για να ξεπεράσουν το σοκ της απόφασης, τότε το όλο θέαμα είναι αντικείμενο ενδελεχούς προβληματισμού για το επίπεδο της αντίληψης και της νοητικής τους κατάστασης. Το αναφέρω διότι οι εγκυρότατες πληροφορίες που έχω, αναφορικά με το τι ακριβώς συνέβη στη συνεδρίαση του Eurogroup, όχι μόνο δεν δικαιολογούν τους «στον γάμο του Καραγκιόζη» πανηγυρισμούς που είχαμε εδώ, αλλά σε μια κανονική χώρα, με μια σοβαρή κυβέρνηση θα είχε σημάνει κάτι σαν συναγερμός. Διότι:

1. Πρώτη φορά, ύστερα από αρκετό καιρό, το κλίμα ήταν εξαιρετικά εχθρικό για την Ελλάδα και τα σχόλια των υπουργών είχαν σημείο αναφοράς την κοροϊδία, τους ελιγμούς και τους τακτικισμούς της κυβέρνησης, αντί της τήρησης των υπεσχημένων.

2. Διαπιστώθηκε από την εξέταση των στοιχείων ότι υπάρχει «πολύ μεγάλη απόσταση» ώστε να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, η οποία είναι όρος για να προχωρήσει η συμφωνία.

3. Ουδείς προέβλεψε και από πουθενά δεν διαφάνηκε ότι η αξιολόγηση θα κλείσει αμέσως μετά τις γιορτές, όπως άφηνε να εννοηθεί στο πλαίσιο των πανηγυρικών δηλώσεων η κυβέρνηση.

4. Ολοι στην αίθουσα έμειναν με τη βεβαιότητα ότι και μέτρα σκληρής λιτότητας πρέπει να λάβει η Ελλάδα, και ορίζοντας δεν υπάρχει για το πόσο θα διαρκέσει μετά το 2018 η λιτότητα αυτή.

Κατά τα λοιπά πανηγυρίζουν. Μήπως τώρα που πέτυχαν όλους τους στόχους, να έκαναν τίποτε εκλογές (να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί); Ρωτάω εγώ…

Αν και βαριέμαι θανάσιμα να κάνω βουτιές στο παρελθόν, δεν αντέχω στον πειρασμό να μην αναφέρω ότι το 2012, όταν η κυβέρνηση Παπαδήμου με τον Βενιζέλο υπουργό Οικονομικών είχε επιτύχει μέσω PSI τη γιγαντιαία απομείωση του χρέους κατά 137 δισ. ευρώ, διά μιας, ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλαν το «έγκλημα» που συντελέστηκε.

Τώρα, που υποτίθεται θα απομειωθούν από το χρέος 45 δισ. έως το 2060, αυτό θεωρείται επιτυχία! Σανός ατελείωτος…

Και επειδή την έκανα που την έκανα τη βουτιά, ας την ολοκληρώσω με όσα έλεγε τον Ιανουάριο του 2012, λίγο πριν ολοκληρωθεί το PSI, ο πρωθυπουργός ως πρόεδρος τότε του ΣΥΡΙΖΑ, για να αντιληφθούμε πέραν πάσης αμφιβολίας με τι έχουμε να κάνουμε (απαντά σε ερώτηση του συναδέλφου μου Λάμπρου Σταυρόπουλου, στο «Βήμα»):

«Ζητάµε να εγκαταλειφθεί το PSI και το νέο δάνειο και να προσανατολιστούµε σε µια τριετή αναστολή πληρωµών προς τους δανειστές, που θα εξοικονοµούσε πόρους τουλάχιστον 50 δισ. ώστε να επανεκκινήσει η οικονοµία. Και σε συνδυασµό µε ένα πρόγραµµα ριζικής αναδιανοµής του πλούτου προς όφελος των αδυνάµων και ένα εναλλακτικό πρότυπο παραγωγικής ανασυγκρότησης, να µπορέσουµε αρχές του 2015 να βγούµε από τη στενωπό χωρίς να ξεπουλήσουµε τη µισή Ελλάδα και από καλύτερη θέση να επαναδιαπραγµατευτούµε το χρέος».

Ο μπαγάσας, σε όλα μέσα έπεσε, σε όλα!..

Στο μεταξύ, χθες εμφανίστηκε ακόμη μία φορά το διπλό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ. Ως άλλος Ιανός (δεν εξηγώ τι είναι ο κύριος, το αφήνω ως κίνητρο να ανοίξουμε κανένα βιβλίο…) κατήγγειλε μέσω της φράξιας 53+ το event τού εντελώς Καμμένου προέδρου στο Καστελλόριζο, όπου επετεύχθη η όλο υποσχέσεις συνύπαρξη βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με δύο μπρουτάλ αγόρια της Χρυσής Αυγής, τον «μάτσο» Ηλία τον Κασιδιάρη και τον Χρήστο Παππά με το μουστάκι α λα Φρέντι Μέρκιουρι, που πολύ έχει συζητηθεί.

Αφού έγινε η επίσκεψη, και αφού βγήκαν οι φωτογραφίες, και αφού κυκλοφόρησαν τα βίντεο με όλο τον θίασο να ψέλνει κακόφωνα τον Εθνικό Υμνο, αυτοί οι 53+ αισθάνθηκαν την ανάγκη να διαχωρίσουν τη θέση τους, φυσικά εκ των υστέρων.

Εκ των προτέρων, ας πούμε, ο φερόμενος ως επικεφαλής της φράξιας αυτής Τσακαλώτος δεν μπορούσε να πάρει τον Τσίπρα και να του δηλώσει την αντίθεσή του για το γεγονός. Να του ζητήσει να μην το επιτρέψει. Το έκανε αφού έσκασε στα γέλια όλη η Ελλάδα με το σχετικό σόου.

Και περιμένει να του πούμε και μπράβο, που διαχώρισε την θέση του. Ε, δεν θα του απονείμουμε και εύσημα γι’ αυτό, επειδή έγραψε το site commonality.gr ότι «η επίσκεψη της κυβέρνησης μαζί με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής στα ακριτικά νησιά ξεπλένει ένα υπόδικο κόμμα με εγκληματική δράση. Ο συναγελασμός μαζί τους σε ένα σόου τόσο εύκολης όσο και πατριδοκάπηλης λογικής εντάσσεται στον τρόπο παραγωγής της πολιτικής που κυριαρχεί στην ακροδεξιά ατζέντα. Η πολιτική της νομιμοποίηση, το ξέπλυμα των νεοναζί –με εθνικό μάλιστα μανδύα –δεν είναι υπόθεση ούτε γενικά της κυβέρνησης ούτε ειδικά των βουλευτών/-τριών του ΣΥΡΙΖΑ».

Ούτε γιατί «την πέφτει» κανονικά στον Καμμένο αναφέροντας στο ίδιο άρθρο ότι «οι ψευτολεονταρισμοί και οι παράτες δεν μπορούν να αποτελούν τον ενδεδειγμένο τρόπο άσκησης εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Στην κρίσιμη συγκυρία που βρισκόμαστε, με τον Ερντογάν να διαμορφώνει τους όρους και τις προϋποθέσεις ενός κράτους έκτακτης ανάγκης και να εκθέτει την ευρύτερη περιοχή σε αποσταθεροποίηση, τέτοιες ενέργειες μπορούν να αποβούν και επικίνδυνες (…) Ας είναι κατανοητό πως το αντίβαρο στην ακροδεξιά ατζέντα είναι η εφαρμογή πολιτικών που θα αποκαθιστούν και θα διευρύνουν την κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και τον ανθρωπισμό. Σε κάθε περίπτωση, η στήριξη αυτής της ατζέντας, όχι απλώς δεν μας αφορά, αλλά και μας ντροπιάζει».

Συγγνώμη, όλο αυτό το διάστημα που ο εντελώς Καμμένος υπουργός Αμυνας περιόδευε στα σύνορα φορώντας στολή παραλλαγής, πού ακριβώς βρίσκονταν οι 53+ και πού ο Τσακαλώτος; Για να ξέρουμε δηλαδή…

Υπό τύπον ενημέρωσης αναφέρω (διότι ενδέχεται και να της έχει διαφύγει της γυναίκας), αποκλειστικά για την κυρία Πολυξένη Δημητρίου, εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κατ’ αυτάς, ότι χθες έγινε μια δίκη στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών με κατηγορούμενο αυτό το… κάθαρμα, τον Ανδρέα Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ. Η κατηγορία ήταν ότι το… βδελυρό υποκείμενο κατείχε τη θέση του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ και εκείνης του υπαλλήλου του ΔΝΤ για ένα διάστημα.

Και παρά το γεγονός, κυρία Δημητρίου μου, ότι αξιοσέβαστοι καθ’ όλα μάρτυρες όπως η κυρία Ζωή Γεωργαντά βεβαίωσαν το δικαστήριο ότι εξ αυτού του λόγου ο συγκεκριμένος άνθρωπος ενήργησε δολίως για να έλθουν τα Μνημόνια στη χώρα, το δικαστήριο τον αθώωσε παμψηφεί! Θέλω λοιπόν να ελπίζω ότι μπροστά σε αυτή την καταφανέστατη κακοδικία, θα πράξετε το αυτονόητο, όπως πάντα: αναίρεση! Ακου αθώος ο Γεωργίου. Μα είναι δυνατόν κυρία Πολυξένη μου; Είναι;