Δραμεντί; Υπάρχει τέτοια λέξη στο κινηματογραφικό ρεπερτόριο; Για τον Θοδωρή Αθερίδη ο νεολογισμός είναι απολύτως λειτουργικός από τη στιγμή που ανταποκρίνεται στις προθέσεις –και την πραγματικότητα –της νέας του ταινίας «Τέλειοι ξένοι». Στο μικροσκόπιό του –το σεναριακό και σκηνοθετικό –αυτή τη φορά μπαίνουν οι σχέσεις μεταξύ φίλων. Η ταινία μάλιστα βγαίνει στους κινηματογράφους (από τις 15 του μήνα) δύο χρόνια μετά τη δραματική ερωτική ιστορία «Από έρωτα», την οποία αφού σύστησε από τη θεατρική σκηνή τη μετέφερε στις όμορφες γειτονιές του Πειραιά και της Δραπετσώνας.

Στη νέα πρότασή του, προσαρμογή του ιταλικού «Perfetti sconosciuti» του Πάολο Τζενοβέζε –που βραβεύτηκε με πέντε Νταβίντ ντι Ντονατέλο, τα «ιταλικά Οσκαρ» -, ανιχνεύει τις σχέσεις επτά ανθρώπων που συνδέονται με μακρόχρονη φιλία, αλλά αναθεωρούν τους προσωπικούς δεσμούς τους στη διάρκεια ενός βραδινού καλοκαιρινού δείπνου, με τον υδράργυρο να έχει προθερμάνει την ατμόσφαιρα για ό,τι ακολουθήσει στην πορεία. Χωρίς διάθεση για άλλα σπόιλερ, αρκεί να πούμε ότι οι φίλοι γίνονται παίκτες ενός ιδιότυπου παιχνιδιού τόλμης και αλήθειας γύρω από το βραδινό τραπέζι. Το κινητό τους είναι το σύγχρονο ζάρι που όλοι καλούνται να ρίξουν και να απαντήσουν στο ερώτημα αν καθένας θα άφηνε τον/τη σύντροφό του να δει τις κλήσεις και τα μηνύματα στο κινητό. Μόνο που οι συνδαιτυμόνες δεν είναι καθόλου έτοιμοι για αυτό που έρχεται.

Σαν να λέµε ότι οι σχέσεις και η φιλία των ανθρώπων εξαρτώνται από ένα like ή ένα SMS. Πού είναι το λάθος;

Το λάθος υπήρχε ανέκαθεν. Τώρα φάνηκε με την ανάπτυξη και τη διείσδυση των social media. Ο ναρκισσισμός «έχω ένα βήμα να μιλήσω και να επιβεβαιωθώ από την πολυθρόνα μου» εκδηλώνεται άνετα, αρθρώνοντας άποψη πάντα όμως με το βλέμμα στραμμένο προς τα έσω, κοιτώντας τον εαυτό μας.

Μας νοιάζει πραγµατικά ο άλλος, εκείνος που είναι δίπλα µας; Ρωτάω µήπως χαϊδεύουµε περισσότερο την οθόνη του κινητού, παρά τον σύντροφό µας.

Εχω την αίσθηση ότι η νέα τεχνολογία είναι ένας έμμεσος τρόπος επικράτησης ενός αγοραίου αυνανισμού, μιας αυτοϊκανοποίησης, μιας ηδονής χωρίς ντροπή.

Ποια στοιχεία της οικονοµικής κρίσης µάς κάνουν κυνικούς, ανειλικρινείς και επιθετικούς; Γιατί το αφήνουµε να συµβαίνει;

Ο φόβος και ο πανικός γεννούν ένα κλινικό συναίσθημα που ενέχει ένα διαζευκτικό: να δώσει τη μάχη του ο άνθρωπος ή να τραπεί σε φυγή. Από ό,τι φαίνεται στον παγκόσμιο χάρτη, η κρίση έχει ετοιμάσει τον κόσμο για φυγή και όχι για μάχη. Κι αυτό το προκαλούν ο φόβος και ο πανικός.

Γιατί επιλέξατε να είναι επτά οι φίλοι της ιστορίας και όχι έξι ή οκτώ; Συµβολίζει κάτι;

Εχουμε τριάμισι ζευγάρια στην ταινία. Ο έβδομος της παρέας έρχεται στο δείπνο διότι η σύζυγός του σεναριακά είναι άρρωστη. Αλλά από το ιταλικό πρωτότυπο αυτός ήταν ο αριθμός ώστε να λειτουργεί στην υπόθεση. Η πλοκή διαπλέκει τα πρόσωπα με τέτοιο τρόπο ώστε να χρειάζεται αυτός ακριβώς ο αριθμός.

Η ασφάλεια που μπορεί να προσφέρει το σινεμά δωματίου γίνεται παγίδα για τον δημιουργό; Εσείς νιώσατε τον κίνδυνο;

Δεν δίνει καμία απολύτως ασφάλεια. Αντιθέτως στην κινηματογραφική αφήγηση προσθέτει πολλά προβλήματα. Ομως η πλοκή είναι καταιγιστική και σε συνδυασμό με τα γρήγορα πλάνα στον θεατή δημιουργείται η αίσθηση ότι δεν παρακολουθεί μια ιστορία που εκτυλίσσεται σε ένα δωμάτιο, αλλά ότι βλέπει την περιπέτεια «Πολύ σκληρός για να πεθάνει» με τον Μπρους Γουίλις.

Η ταινία βγαίνει στους κινηματογράφους με χρονική διαφορά μερικών μηνών από την πρωτότυπη ιταλική. Γιατί να δει κάποιος την ελληνική εκδοχή; Δεν φοβάστε μήπως αδικηθεί από τη σύγκριση;

Στον περίγυρό μας άνθρωποι που έχουν δει το «Perfetti sconosciuti» μας είπαν πως θέλουν να δουν και τη δική μας προσέγγιση. Την ταινία μας είδαν και οι ιταλοί παραγωγοί και είπαν ότι οι ερμηνείες αλλά και οι χώροι, το ντεκόρ ήταν καλύτερα από τα αντίστοιχα του ιταλικού φιλμ. Και για να το λένε οι Ιταλοί που είναι εξπέρ τουλάχιστον στα ντεκόρ, μάλλον κάτι έχουμε καταφέρει. Επειτα, όταν κάποιος έχει δει την ιταλική ταινία και μετά την ελληνική, δεν παθαίνει σύγχυση. Δεν μπερδεύεται. Εχουν διαχωριστικές μεταξύ τους. Αλλά –γιατί όχι; –μπορεί να δει και την ελληνική και να κάνει τη σύγκριση.

Σε σχέση µε τις δύο προηγούµενες ταινίες σας, αποφύγατε πιθανώς κάποια «λάθη»; Τώρα που έχει ολοκληρωθεί, επιστρέφετε για να διορθώσετε κάτι;

Είναι πολύ νωρίς για να καταλάβω ότι θα μπορούσα να διορθώσω κάτι. Προς το παρόν την «υπογράφω» ως έχει. Αυτό που διδάχθηκα πάντως από τις προηγούμενες ταινίες είναι ότι, για την οικονομία του χρόνου, μεγάλωσα σε διάρκεια την προετοιμασία της ταινίας. Διότι το γύρισμα είναι «πόλεμος» και πρέπει ως σκηνοθέτης να παίρνω γρήγορες αποφάσεις. Για να παίρνω γρήγορες αποφάσεις πρέπει να έχω εναλλακτικές και για να έχω πολλές εναλλακτικές χρειάζεται πολύ καλή προετοιμασία. Ο χρόνος στο σινεμά είναι χρήμα και απαιτεί πολύ καλή διαχείριση.

Σαν σε σκηνή της ταινίας ορισμένοι από τους ηθοποιούς απάντησαν σε τρία ερωτήματα συμμετέχοντας σε μια συζήτηση α λα «Τέλειοι ξένοι» που τους ζήτησαν τα «Πρόσωπα»:

1. Αφήνετε τον/τη φίλο/η σας (είτε ερωτικό σύντροφο είτε όχι) να διαβάσει τα SMS σας;

2. Είναι πιο συχνό να χάνετε παλιούς φίλους ή να αποκτάτε νέους;

3. Ποια φιλία σας έχει αντέξει στον χρόνο;

Μάκης Παπαδημητρίου

1) Ναι, αλλά όχι κάθε μέρα. Μαζευόμαστε με διάφορους φίλους μια στο τόσο και τα διαβάζουμε όλα.

2) Να αποκτώ νέους.

3) Καμία. Θαξέρωσε λίγαχρόνια.

Σμαράγδα Καρύδη

1) Αφηνα και αφήνω να κοιτούν στο κινητό μου, αλλά θεωρώ ότι καλό είναι να μη συμβαίνει. Αλλιώς είναι σαν να ανοίγεις το κουτί της Πανδώρας που δεν ξέρεις πού θα οδηγήσει και πώς θα καταλήξει. Δεν είναι καλό να ψάχνεις το κινητό του άλλου. Πρέπει να πηγαίνεις με την εμπιστοσύνη που τρέφει ο ένας για τον άλλον.

2) Μάλλον και τα δύο. Πιο συχνά αποκτώ νέους φίλους. Κάνω μια δουλειά χάρη στην οποία γνωρίζω κόσμο, εντός θεάτρου, που με οδηγεί σε καλές φιλίες.

3) Εχω φιλίες από τα 18 μου, από το πρώτο έτος στη δραματική σχολή. Εχω όμως και φίλες παιδικές με τις οποίες, αν και κάνουμε καιρό να βρεθούμε, έχουμε ισχυρούς δεσμούς.

Μαρία Ναυπλιώτου

1) Εχει συμβεί να διαβάσει κάποιος SMS δικό μου επειδή χρειαζόμουν τη συμβουλή του.

2) Είναι πιο συχνό να αποκτώ καινούργιους φίλους.

3) Οι φιλίες που έχουν αντέξει στον χρόνο είναι σχέσεις που δημιουργήθηκαν στα παιδικά και πολύ νεανικά μου χρόνια.Νιώθω πολύ τυχερή, πλούσια και ευγνώμων!

Γιάννος Περλέγκας

1) Οχι. Φυσικά έχει τύχει κάποιες φορές, αμφίδρομα, να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά συνέτρεχαν πολύ ειδικοί λόγοι. Πάντως θα μπορούσα να το συγχωρέσω αν συνέβαινε.

2) Το πρώτο. Κι άλλες φορές είναι οδυνηρό, κι άλλες αναπόφευκτο και σωστό. «Ερχεται η στιγμή που θα αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις».

3) Εχω την ευτυχία να έχω πολλούς, αληθινούς φίλους. Ενας από αυτούς είναι ο Μάκης που κοντεύουμε 20 χρόνια φίλοι από τη Σχολή του Εθνικού. Κι αν ακόμα περάσει καιρός μέχρι να τον δω, ξέρω ότι δεν θα χαθούν ποτέ η φύση της επαφής μας και η αγάπη.

Ευαγγελία Συριοπούλου

1)Δεν μου έχει τύχει ποτέ κάτι τέτοιο. Θέλω να πω πως δεν είχα ποτέ κάποιο φίλο που έψαχνε το κινητό μου. Αν μου τύχαινε πάντως, μάλλον θα ένιωθα άβολα, όχι γιατί θα έβρισκε κάτι που είναι απόρρητο ή μυστικό, αλλά γιατί θα αισθανόμουν πως περιορίζονται οι ελευθερίες μου και η προσωπικότητά μου. Επιπλέον θεωρώ πως η αφορμή για να σε ψάξει κάποιος σε αυτό το επίπεδο τις περισσότερες φορές είναι η απώλεια εμπιστοσύνης και εφόσον υπάρχει έστω και υπόνοια για κάτι τέτοιο, η σχέση μάλλον έχει κλείσει τον κύκλο της.

2) Δεν τους χάνεις τους φίλους που έχεις κάνει. Μπορεί να υπάρχουν διαστήματα που απομακρύνεσαι λόγω υποχρεώσεων της καθημερινότητας και της ζωής, αλλά δεν χάνεσαι. Ωστόσο, αν και φειδωλή, ναι, κάνω και νέους φίλους. Οχι πολλούς. Λίγους και καλούς.

3) Η φιλία μου με τις αδελφές μου. Είχα την τύχη να είμαι πολύ κοντά ηλικιακά μαζί τους και κατά συνέπεια να μπορώ να μοιράζομαι μαζί τους κοινές αναζητήσεις, κοινούς προβληματισμούς και γενικά να έχω μια ιδανική σχέση που δεν χωράει αμφισβήτηση εξαιτίας της φύσης της. Είναι μια σχέση που θα παραμείνει αναλλοίωτη όσα χρόνια και να περάσουν.

Αλκης Κούρκουλος

1) Με δική του ευθύνη.

2) Να διατηρώ τους παλιούς.

3) Αυτή που μου έπρεπε.

Τελευταία Νέα