Θάλεια Μάτικα. Από τον Ντοστογέφσκι στον Χένρι Τζέιμς

Εκανε ερασιτεχνικό θέατρο στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, από όπου και αποφοίτησε. Ο καθηγητής θεάτρου στο σχολείο αυτό Στέλιος Παπαπέτρου την προετοίμασε για τις εισαγωγικές εξετάσεις, για να περάσει τελικά στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν καθώς και στο Οικονομικό Τμήμα τουΠανεπιστημίου Πειραιά. «Από πολύ μικρή είχα πάρει την απόφαση ότι θα γίνω ηθοποιός, είναι το μόνο πράγμα που είπα από τριών χρονών, όπως μου αποκάλυψε η μητέρα μου» λέει η ηθοποιός. «Εγκατέλειψα το Οικονομικό του Πειραιά και ακολούθησε το Θέατρο Τέχνης. Η πρώτη μου δουλειά ήταν στην τηλεόραση και όχι στο θέατρο, με τον Κώστα Κουτσομύτη και το “Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες”, γεγονός που θυμάμαι έντονα επειδή με επέλεξε μετά τη σχολή. Επί έναν χρόνο γυρίσαμε σχεδόν όλα τα ιαματικά λουτρά της Ελλάδας, μια εξαιρετική εμπειρία για μένα. Ακολούθησαν διάφοροι ρόλοι στο θέατρο, αλλά ουσιαστικά αυτό που επιθυμούσα πολύ προέκυψε τα τελευταία εννιά χρόνια, μετά τη γνωριμία μου με τον σύζυγό μου Τάσο Ιορδανίδη.

Ολες οι δουλειές που έχουμε κάνει με τον Τάσο είναι πολύ σημαντικές για μένα. Από το “Δάσος” του Μάμετ, τις “Επικίνδυνες σχέσεις” του Λακλό, τις “Ιδιωτικές ζωές” του Νόελ Κάουαρντ, το “Δύο γυναίκες χορεύουν” του Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ Ζουρνέτ με τη Χρυσούλα Διαβάτη μέχρι το “Εγκλημα και τιμωρία” που παίζουμε τώρα για δεύτερη χρονιά. Τα δύο χρόνια (2013-2014) που παιζόταν η παράσταση με τη Χρυσούλα επί σκηνής, σε αυτό το φοβερό έργο, τα θυμάμαι με πολλή αγάπη. Στη συνέχεια ήρθε και το βραβείο Κάρολος Κουνστην κατηγορία Τιμητική Διάκριση Διεθνούς Θεατρικού Εργου για τους ρόλους μας στην παράσταση ως επιστέγασμα της δουλειάς, αλλά νομίζω το μεγαλύτερο βραβείο ήταν αυτό που συνέβαινε κάθε βράδυ με το κοινό. Μια πολύ ωραία εμπειρία ήταν η πρώτη μου επαφή με τον κινηματογράφο, με την ταινία “Μικρός Ινδιάνος”του φίλου μου Σταύρου Στάγκου, στην οποία κέρδισα το Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου στο Φεστιβάλ Δράμας».