Αν σου πετάξουν μια χειροβομβίδα, ένας τρόπος να σωθείς είναι να προλάβεις να την πετάξεις πίσω. Αυτό το ρεφλέξ της ενστικτώδους αντεπίθεσης φαίνεται ότι ενεργοποίησε στη Φώφη Γεννηματά η εναντίον της επίθεση για δήθεν καταγραφή του ονόματός της στη λίστα Μπόργιανς. Αντί να περιοριστεί σε μια διάψευση που απλώς θα διέλυε τις σκιές, αξιοποιεί πλέον ως πολιτικό δώρο την ιστορία, φωτίζοντας τις θεσμικές της προεκτάσεις.
Η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο επιχειρήθηκε να πληγεί η Γεννηματά μόνο πρωτότυπος δεν ήταν. Εχει όλα τα γνωρίσματα της πάγιας μεθοδολογίας διά της οποίας στοχοποιούνται όσοι θεωρούνται αντίπαλοι της κυβέρνησης –στην πολιτική και όχι μόνο. Μεθοδολογία που υποτίθεται ότι υλοποιεί το αντισυστημικό πρόταγμα του ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιείται χάρη στην πολιτική επιστράτευση των θεσμών και τις παραφυάδες της κυβέρνησης στα media. Μπορεί οι παραφυάδες αυτές να μην απέκτησαν τηλεοπτικό αέρα, βρήκαν όμως χώρο να εξαπλωθούν στο μιντιακό υπέδαφος.
Από τη σκοπιά του αντιπολιτευτικού του βεληνεκούς, το ΠΑΣΟΚ έχει κάθε λόγο να εντάξει αυτή τη θεματική στην ατζέντα του. Οχι μόνο επειδή βοηθάει το προφίλ της προέδρου του. Ούτε επειδή το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του, που έχουν λουστεί σχεδόν αποκλειστικά τις λασποσυρμές του αντισυστημισμού, πρέπει να βγουν στην αντεπίθεση. Αλλά και επειδή η ανάδειξη της συριζαϊκής κουλτούρας για τους θεσμούς και τα media λειτουργεί ως μάθημα προς εαυτόν. Λειτουργεί παιδαγωγικά για εκείνους μέσα στο ΠΑΣΟΚ που φαντάζονταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια δύναμη επιδεκτική συνεννόησης και, ίσως, συνεργασιών. Τώρα –τι έκπληξη! –ανακαλύπτουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός τα υποσυστήματα του οποίου δοκίμασαν να κρεμάσουν στα μανταλάκια τη Γεννηματά.
Αλλο όμως ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλο οι συριζαίοι –δηλαδή οι ψηφοφόροι. Και αυτούς εξακολουθεί να τους λιμπίζεται το ΠΑΣΟΚ. Η κλίση προς την ανάκτηση του παλαιού του ακροατηρίου είναι που έχει προκαλέσει σε ορισμένους την εντύπωση –και την αντίστοιχη όρεξη –ότι στα δεξιά της Κεντροαριστεράς αφήνεται χώρος ακάλυπτος. Πρόκειται για παράγοντες της εξωκοινοβουλευτικής Κεντροαριστεράς, για τους οποίους η Χαριλάου Τρικούπη δεν εκδηλώνει τίποτε περισσότερο από περιφρόνηση.
Εχοντας πειραματιστεί, σοβαρά ή λιγότερο σοβαρά, με διάφορα συνοικέσια, η Γεννηματά δείχνει να προτιμά τώρα τον τρόπο του σκαντζόχοιρου. Θα πάει θωρακισμένη και μόνη, χωρίς να χάσει, λένε, ενέργεια σε ανοίγματα και βολιδοσκοπήσεις. Και ελπίζοντας ότι έτσι, όχι απλώς δεν θα χάσει στελέχη, αλλά μπορεί να επαναπατρίσει και κάποιους ξέμπαρκους της πασοκογενούς διασποράς.
Η τακτική της είναι, άλλωστε, προδιαγεγραμμένη: ισορροπία. Οποτε η βάρκα γέρνει στα δεξιά, η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μετακινείται αριστερά. Οποτε γέρνει αριστερά, μετακινείται δεξιά. Ετσι ταξιδεύουν με ασφάλεια τα μικρά σκάφη.
