Είχε ανεβάσει το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού «Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα» στο στούντιο φωτογραφίας του φίλου του Νίκου Βαρδακαστάνη. Φίλοι ενθουσιάστηκαν και πρότειναν στον Κώστα Παπακωνσταντίνου (φωτογραφία) να βουτήξει στον κόσμο του «άγνωστου» Μιχαήλ Μητσάκη. Σε μια παράσταση του «Γλάρου» του Τσέχοφ στο Δημοτικό Σχολείο Σερίφου το μάτι του έπεσε στη βιβλιοθήκη και ξεχώρισε τα πεζογραφήματα του Μητσάκη (εκδ. Νεφέλη). Τα διάβασε, ενθουσιάστηκε και επέλεξε τον «Αυτόχειρά» του (κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο Vault) για να γιορτάσει την ξεχασμένη φετινή επέτειο 100 χρόνων από τον θάνατο του Μητσάκη (στο Δρομοκαΐτειο). Με ένα κείμενο, όχι μόνο με αξία εφάμιλλη του Βιζυηνού ή του Παπαδιαμάντη κατά τον ίδιο, αλλά και βαθιά θεατρικότητα. Πώς δηλαδή το σημείωμα ενός αυτόχειρα φτάνει στα χέρια ενός ξένου και οι ελάχιστες λέξεις «Αυτοκτονώ. Ας μην ενοχληθεί κανείς» γίνονται αφορμή για τον Μητσάκη «να μελετήσει το φαινόμενο της ζωής», όπως μου λέει ο ερμηνευτής του μονολόγου Κώστας Παπακωνσταντίνου (που ως σκηνοθέτης υπογράφει και την εξαίρετη «Μαζώχτρα» του Αργύρη Εφταλιώτη στο 104). «Για να πει πως όσο πραγματική είναι η ματαιότητα και η απουσία νοήματος στη ζωή για τον αυτόχειρα, άλλο τόσο πραγματική είναι η ηδονή της ζωής, η βαρεμάρα, ο πόνος, η καθημερινότητα». Σε έναν διάλογο με τον νεκρό αυτόχειρα, με άξονα μόλις πέντε λέξεις.

Τελευταία Νέα