Την περασμένη Πέμπτη το απόγευμα, όταν ανακοινώθηκε το διάγγελμα του Πρωθυπουργού, ακόμη και στα γραφεία της εφημερίδας όπου είμαστε εξοικειωμένοι με τα έκτακτα γεγονότα, υπήρχε κλίμα αμηχανίας. Χώρια πέντε – έξι φίλοι που μου τηλεφώνησαν μήπως και ξέραμε περί τίνος επρόκειτο. Πρωθυπουργικό διάγγελμα με συμφωνία στον αέρα και τα ελληνοτουρκικά να χάσκουν, προκαλεί ανησυχία. Και τελικά, ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε τον χριστουγεννιάτικο μπουναμά στους χαμηλοσυνταξιούχους και τη διατήρηση του ΦΠΑ στα ακριτικά νησιά.
Να ξεκαθαρίσω πρώτα απ’ όλα πως όταν επιστρέφεις σε κάποιον έστω και ένα ξεροκόμματο –όπως και αν το βαφτίζεις –από τη φρατζόλα που του έχεις στερήσει, ανακουφιστικό είναι. Ακόμα, να εκλάβω ως μέρος της κυβερνητικής αναγκαιότητας ότι ο Πρωθυπουργός, από την αντιπολίτευση, είχε υποτιμήσει ως ταπεινωτική ελεημοσύνη ανάλογο επίδομα που είχε μοιράσει ο Αντώνης Σαμαράς. Το επικίνδυνα πολιτικάντικο είναι ότι μέτρα που θα μπορούσαν να αναγγελθούν με ένα δελτίο Τύπου, εξαγγέλλονται με το ταρατατζούμ ενός πρωθυπουργικού διαγγέλματος. Αυτή η υποκατάσταση του κυβερνητικού έργου με «πρωτοβουλίες ανακούφισης» μού θυμίζει τις κυρίες με τα τζιπ και τις φόρμες Juicy Couture που έκαναν ντου στη Βαρβάκειο και μοίραζαν μπριζόλες. Καλοδεχούμενες, άλλο όμως κυβέρνηση, άλλο πολιτική για τη φτώχεια και άλλο φιλόπτωχος της ενορίας. Δείχνει δε ξεκάθαρα ότι μέλημα της κυβέρνησης δεν είναι η μέριμνα για το σύνολο των Ελλήνων, αλλά το πώς θα ματίσει το σχοινί που θα κρατήσει σφιχτοδεμένους επάνω της αυτούς που η ίδια διατηρεί στην κατάψυξη της απόλυτης φτώχειας. Με άλλα λόγια, «πατερούλης» under construction.
