Για να είμαι ειλικρινής, δεν με έχει απασχολήσει αν η σημαία είναι ιερή. Κάθε συζήτηση περί ιερότητας ανήκει στον χώρο της μεταφυσικής κι οι μεταφυσικές συζητήσεις είναι συνήθως πληκτικές.
Δεν με ενδιαφέρει ούτε η παρατήρηση ότι η σημαία είναι ένα απλό πανί, όπως υποστήριξε κάποιος ανεκδιήγητος συριζαίος. Η άποψη εμπίπτει καταφανώς στον χώρο της ασύστολης βλακείας, άρα είναι ανάξια συζήτησης.
Ας αρκεστούμε λοιπόν στα προφανή. Η σημαία είναι το σύμβολο του έθνους. Τελεία. Παράγραφος.
Συνεπώς, όποιος προσβάλλει το σύμβολο του έθνους στο οποίο εθελοντικά μετέχουμε προσβάλλει το έθνος στο σύνολό του και τον καθένα μας χωριστά.
Γι’ αυτό οι απόψεις του πρώην υπουργού Παρασκευόπουλου περί αποποινικοποίησης της προσβολής είναι αδιανόητες.
Αν έχω καταλάβει καλά, ο Παρασκευόπουλος είναι γενικότερα ένας φανατικός αντίπαλος των συνεπειών. Ονειρεύεται πράξεις χωρίς επιπτώσεις. Ο καθένας δικαιούται να κάνει ό,τι του κατέβει, χωρίς ποτέ να ελέγχεται για εκείνο που του κατέβηκε.
Κατά τη λογική του πρώην υπουργού, ο Κουφοντίνας κι ο Ξηρός μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι, κι ας ξάπλωσαν δυο ντουζίνες ανθρώπους.
Οι χρυσαυγίτες είναι διαθέσιμοι για το δημοκρατικό τόξο αν ηρεμήσουν λίγο με τον αγκυλωτό σταυρό. Οι κουκουλοφόροι κρύβουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο, ίσως και μια ευαίσθητη ψυχή κάτω από την κουκούλα.
Οι φυλακισμένοι μπορούν να βγαίνουν από τις φυλακές αν αισθάνονται στενόχωρα.
Κι όποιος γουστάρει είναι ελεύθερος να καίει τη σημαία όταν γουστάρει.
Γενικά, κανείς δεν προσδιορίζεται από τις πράξεις του. Αν και έγκριτος νομικός, παρακάμπτει δυο απλά πράγματα.
Πρώτον, η προσβολή δεν αποτελεί δικαίωμα. Κανείς δεν δικαιούται να θίγει το εθνικό φρόνημα ή τις θρησκευτικές πεποιθήσεις ή το χρώμα της επιδερμίδας ή τις φυσικές ιδιαιτερότητες ή την προσωπικότητα του άλλου.
Ακόμη λιγότερο νομιμοποιείται να σκοτώνει, να βανδαλίζει ή να καταστρέφει ό,τι δεν συμβαδίζει με τις δοξασίες του. Στοιχειώδες σε μια πολιτισμένη κοινωνία.
Δεύτερον, η καταδίκη και η έκτιση της ποινής δεν υπόκεινται στη συναίνεση του καταδικασθέντος. Διότι η δημοκρατία μπορεί να μην εκδικείται αλλά τιμωρεί. Κι οφείλει να τιμωρεί αυστηρά όσους απειλούν τη δημοκρατική τάξη.
Και τον χρυσαυγίτη, και τον Κουφοντίνα, και τον κουκουλοφόρο, και τον ρατσιστή, και τον ανεγκέφαλο που καίει τη σημαία ή που βανδαλίζει έναν χώρο θρησκευτικής λατρείας.
Να τιμωρεί όχι μόνο αυστηρά αλλά και παραδειγματικά. Οχι από μίσος αλλά για να στιγματίσει με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο την πράξη.
Κοινώς, για να επισύρει στον κάθε χρυσαυγίτη, Κουφοντίνα ή κουκουλοφόρο τη βαθύτατη απαξία και αποστροφή της κοινωνίας.
Δεν τους νοιάζει; Δεν πειράζει. Νοιάζει εμάς.
