Την περασμένη εβδομάδα μέσα από την πορεία της ΓΣΕΕ προς τη Βουλή, βγήκαν, κατά τη συνήθη μέθοδο, μερικοί κουκουλοφόροι με βαριοπούλες και επιτέθηκαν κατά του βιβλιοπωλείου Ιανός στην οδό Σταδίου. (Ανάλογη επίθεση έγινε και κατά του βιβλιοπωλείου Πολιτεία, στην αρχή της οδού Ασκληπιού).
Δεν ξέρω ποια είναι τα προσχήματα της επίθεσης κατά βιβλιοπωλείων –πράξη ανάλογη της καύσης των βιβλίων στο χιτλερικό καθεστώς. Τα επιχειρήματα μπορώ να τα φανταστώ. Βασικότερο είναι η αντίθεση στην εμπορευματοποίηση της γνώσης. Αλλά και η προώθηση βιβλίων που δεν τυγχάνουν της εγκρίσεως των κουκουλοφόρων. Διότι, γενικώς, στις ιδανικές κοινωνίες που υπόσχονται είτε η εξτρεμιστική Δεξιά είτε μια κάποια Αριστερά που δρα στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης τα καλά βιβλία πρέπει να τυγχάνουν της εγκρίσεώς τους.
Η επίθεση, πάντως, στον Ιανό θα μπορούσε να έχει και χαρακτήρα ρεβανσισμού, επειδή από εκεί προέκυψαν οι βασικές εικόνες και οι μαρτυρίες για όσα συνέβησαν στον φονικό εμπρησμό της Μαρφίν. Ωστόσο, αποκτά συμβολικό χαρακτήρα επειδή η οδός Σταδίου είναι ο πιο τραυματισμένος από την κοινωνική βία δρόμος της πρωτεύουσας.
Ιδίως το τετράγωνο γύρω από τον Ιανό φέρει ακόμα ανοιχτές τις πληγές του. Το κουφάρι της Μαρφίν γειτνιάζει με το κουφάρι των κινηματογράφων Αττικόν και Απόλλων, που δεν έγινε δυνατόν να τα αναστηλώσει η ιδιωτική πρωτοβουλία. Απέναντι ακριβώς, το πεζοδρόμιο του ξενοδοχείου Εσπέρια, χρόνια κλειστού, φιλοξενεί αστέγους που ζουν σε άθλιες συνθήκες από πλευράς καθαριότητας. Ολος ο δρόμος μια υποβάθμιση.
Η Αθήνα έχει πληρώσει ακριβά τις βίαιες συμπεριφορές στο σώμα της, έστω κι αν η βία πηγάζει από το ψευδές αίτημα της χειραφέτησης. Αλλά το χειρότερο είναι ότι οι βίαιες ομάδες δεν αποχώρησαν –ούτε ενσωματώθηκαν ούτε ηττήθηκαν. Ο ψυχρός εμφύλιος συνεχίζει να απειλεί την πόλη και το κουφάρι της οδού Σταδίου δεν είναι έμβλημα προς αποτροπή αλλά, για πολλούς, πρόκληση για μια γενικευμένη κοινωνική ερήμωση. Δεν μπορείς να είσαι αισιόδοξος σε αυτή την πόλη.