Απαντώντας στο εύλογο ερώτημα γιατί στο ελληνικό ζήτημα Ευρώπη και ΔΝΤ «μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε», ανώτατος εμπειρογνώμων του Eurogroup έθιξε προ ημερών ένα θέμα που λίγοι γνωρίζουν: το θέμα των αλγορίθμων, δηλαδή της μεθοδολογίας βάσει της οποίας αναλύουν και διαχειρίζονται οι μεν και οι δε την ελληνική κρίση. «Οι αλγόριθμοι του ΔΝΤ διαφέρουν από τους αλγορίθμους των Βρυξελλών» ανέφερε ο εμπειρογνώμων δίνοντας τη δίκη του τεχνική θεώρηση του ελληνικού προβλήματος.
Πίσω από την τεχνική θεώρηση κρύβεται ωστόσο η πολιτική θεώρηση των πραγμάτων. Οι αλγόριθμοι του ΔΝΤ δεν είναι χθεσινοί και ήδη έχουν δοκιμαστεί σε χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Οι αλγόριθμοι των Βρυξελλών είναι χθεσινοί και βασίζονται στο γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης, δηλαδή μετέχει σε οργανισμούς που βρίσκονται σε φάση πολιτικής και οικονομικής ολοκλήρωσης.
Η εν λόγω διαφορά αντιλήψεων και εμπειριών ήταν ασφαλώς γνωστή όταν η Γερμανία αποφάσισε προ ετών να επιβάλει τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ευρωπαϊκά προγράμματα αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, παρά την αντίθετη άποψη ευρωπαίων ιθυνόντων όπως ο Τρισέ, ο Γιούνκερ κ.ά.
Τις αντιρρήσεις αυτές τις παρέβλεψε ωστόσο αφού ο βασικός στόχος της ήταν, μέσω του ΔΝΤ, οι χώρες που προσέτρεξαν στην ευρωπαϊκή βοήθεια να πειθαναγκαστούν στην υιοθέτηση μέτρων λιτότητας που κατά την άποψη του Βερολίνου οι Βρυξέλλες δεν θα μπορούσαν μόνες τους να επιβάλουν. Σήμερα η επιλογή αυτή προκαλεί μύρια όσα προβλήματα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην ίδια τη Γερμανία. Και αυτό διότι το ΔΝΤ, που ουδόλως ενδιαφέρεται για την επιτυχή έκβαση ευρωπαϊκού εγχειρήματος, λέει πλέον τα πράγματα ωμά: το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο και για να γίνει πρέπει είτε οι Ελληνες να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη (αν δεν είναι τρύπια) είτε οι άλλοι Ευρωπαίοι, με πρώτους τους Γερμανούς, να αρχίσουν και αυτοί να βάζουν το χέρι τους στην τσέπη.
Κοινοτικοί παράγοντες αποδίδουν την όξυνση στις σχέσεις της ευρωζώνης με το ΔΝΤ για το ελληνικό ζήτημα σε πολλούς και διάφορους λόγους. Ορισμένοι τη συνέδεσαν με την εκλογή Τραμπ και τη διαφαινόμενη βούλησή του να απεμπλακούν ΗΠΑ και ΔΝΤ από τη διαχείριση των οικονομικών προβλημάτων της Ευρώπης. Την άποψη της απεμπλοκής του ΔΝΤ από το ελληνικό ζήτημα δείχνει να συμμερίζεται και ο Πολ Τόμσεν, του οποίου η φήμη ως «ένας από τους καλύτερους οικονομολόγους του κόσμου» έχει πληγεί από την ελληνική κρίση. Η Λαγκάρντ, της οποίας η δίκη άρχισε προχθές, θεωρείται πάντως υποστηρικτής της ιδέας της παραμονής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Ο φανατικότερος όμως υποστηρικτής της ιδέας της παραμονής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα εξακολουθεί να είναι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο οποίος, σύμφωνα με τους συνεργάτες του, δεν πρόκειται να μεταβάλει τη θέση του. Ισως όμως θα μπορούσε, όπως λένε, να συζητήσει την εκδοχή της παραμονής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα όχι με όρους ισοτιμίας με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς αλλά με την ιδιότητα του τεχνικού συμβούλου.
