Τα social media προσφέρουν μια σπαρακτική περιγραφή της ζοφερής κατάστασης που ζουν οι κάτοικοι στο Χαλέπι τα τελευταία χρόνια. Νεαροί χρήστες με μηνύματα, φωτογραφίες και βίντεο προσπαθούν να αποτυπώσουν τις σκληρές συνθήκες της καθημερινότητας –από τους βομβαρδισμούς και τις μάχες έως τον αγώνα για να βρει κάποιος τρόφιμα και να μεγαλώσει τα παιδιά του. Από χθες στις περιγραφές έχει προστεθεί η συγκλονιστική επωδός: «Αυτή μπορεί να είναι η τελευταία φορά που μας βλέπετε ζωντανούς. Μην ξεχάσετε ότι υπήρχε κάποτε μια πόλη που την έλεγαν Χαλέπι».

Ο Βισάν Ζάρκα είναι καθηγητής Αγγλικών και ζει στις περιοχές που μέχρι πρόσφατα ήλεγχαν οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες. Αναφέρει σε μηνύματά του στο WhatsApp ότι διέφυγε στη Σαουδική Αραβία το 2011 για να αποφύγει την επιστράτευση στη Συρία, όμως γύρισε εθελοντικά στο Χαλέπι τον Απρίλιο του 2015 για να διδάξει αγγλικά στα παιδιά που είχαν απομείνει. Παντρεύθηκε πριν από εννέα μήνες και η σύζυγός του είναι έγκυος, γεγονός όμως που δεν μπορεί να τον χαροποιήσει καθώς γύρω του μαίνονται οι συγκρούσεις και οι βομβαρδισμοί. Χθες ανέβηκε στην ταράτσα και τράβηξε βίντεο με τα κατεστραμμένα κτίρια.

Ο Ζουχίρ Αλσιμάλ είναι δημοσιογράφος και καθημερινά τραβά με το κινητό του βίντεο που δείχνουν την κατάσταση στο Χαλέπι. «Αυτή τη στιγμή αισθανόμαστε εντελώς αβοήθητοι. Ολοι μας λένε ότι μας λυπούνται, αλλά δεν μπορούν να κάνουν κάτι για όλους εμάς που βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι εδώ. Κάποιοι κλαίνε που βλέπουν την κατάσταση στο Χαλέπι, αλλά έπειτα από λίγο κλείνουν το κομπιούτερ τους και συνεχίζουν τη ζωή τους. Εμείς δεν έχουμε ζωή για να συνεχίσουμε μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό θανάτου. Σας παρακαλούμε, ζητήστε από τις κυβερνήσεις σας να σταματήσει η σφαγή στο Χαλέπι».

Ο Μοχάμεντ αλ Αχμάντ είναι νοσοκόμος στο ραδιολογικό τμήμα του νοσοκομείου στο Χαλέπι. Γράφει στο Viber: «Ελπίζω να ακούτε την τελευταία κραυγή από τις τελευταίες ελεύθερες γειτονιές στο Χαλέπι. Η συμφωνία κατέρρευσε. Εκατοντάδες οβίδες πέφτουν στα σπίτια μας. Αμαχοι, που υποτίθεται ότι θα μπορούσαν να φύγουν, δέχονται επιθέσεις. Τα πράγματα είναι τόσο άσχημα που δεν μπορούμε να βοηθήσουμε σχεδόν κανέναν. Ανθρωποι ψυχορραγούν στον δρόμο».

Ο Μαλέκ, ακτιβιστής που ελπίζει να συναντήσει την έγκυο σύζυγό του που βρίσκεται σε άλλη περιοχή, κάνει λόγο για «απερίγραπτες σκηνές. Θα έλεγα ότι πλέον η ζωή είναι πιο δύσκολη από τον θάνατο. Κόσμος πεθαίνει για το τίποτα, χωρίς κανένα λόγο. Οι άνθρωποι δεν είναι πια άνθρωποι». Και καταλήγει: «Κρίμα. Δεν προλάβαμε να απολαύσουμε τη γεύση της ζωής».