Σε ένα πρόσφατο αφιέρωμα για τους αφανείς ήρωες του ποδοσφαίρου από βρετανική ιστοσελίδα που ειδικεύεται στην ανάλυση των παικτών σύμφωνα με τη στατιστική τους, ο Ζιλμπέρτο Σίλβα κατείχε αξιοζήλευτη θέση.
Ηταν ο στυλοβάτης του αήττητου πρωταθλήματος της Αρσεναλ το 2004 και ο ποδοσφαιριστής μέσα από τις προσπάθειες του οποίου γεννήθηκε ουσιαστικά το αστέρι τού Σεσκ Φάμπρεγας.
Ακούραστος εργάτης, ταπεινός, λιγομίλητος, αντιμετώπιζε με τον ίδιο σεβασμό τον προπονητή του Αρσέν Βενγκέρ μέχρι τον φροντιστή τής Αρσεναλ και τον πιο απίθανο οπαδό της ομάδας.
Ο χειρότερος πελάτης των ταμπλόιντ περνούσε σχεδόν απαρατήρητος. Οταν ανέλαβε πόστο τεχνικού διευθυντή στον Παναθηναϊκό, έδειχνε χαρούμενος αλλά ταυτόχρονα και φοβισμένος. Σε συνέντευξή του σε βραζιλιάνικη ιστοσελίδα έλεγε για τον νέο του ρόλο πως πίσω από κάθε ποδοσφαιριστή κρύβεται ένας άνθρωπος. Το τόνισε πιθανόν γιατί είχε κατά νου τη δική του καριέρα στο ποδόσφαιρο και τον τρόπο που τον αντιμετώπιζε ο κόσμος.
Οι πραγματικά σπουδαίοι είναι ταπεινοί, ευγενικοί, χωρίς απειλητικούς μυκηθμούς, σίγουροι για τον εαυτό τους, δεν διστάζουν να αναλάβουν την αποτυχία, κι ας μην τους ανήκει εξ ολοκλήρου, δεν πουλάνε φανατισμό και αδιαλλαξία.
Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα δεν τα κατάφερε στον ρόλο του. Φεύγοντας, το μόνο που ζήτησε ήταν τα δεδουλευμένα του. Ενας γνήσιος εκπρόσωπος των σπουδαίων με τις άκαμπτες ηθικές αρχές.
