Λένε ότι το καλό πράγμα, αργεί. Στην περίπτωση του νομοσχεδίου για το πλαστικό χρήμα, οι ζυμώσεις κυβέρνησης – δανειστών διήρκεσαν περίπου έναν χρόνο.

Η βασικότερη εστία διαφωνιών αφορούσε την πρόθεση της κυβέρνησης να καθιερώσει έναν ειδικό ακατάσχετο επαγγελματικό λογαριασμό στον οποίο θα έμπαιναν όλες οι εισπράξεις από πλαστικό χρήμα.

Από αυτόν τον λογαριασμό το Δημόσιο θα εισέπραττε απευθείας τον ΦΠΑ και με πάγια εντολή θα πληρώνονταν οι τρέχουσες φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις. Το δέλεαρ για τις επιχειρήσεις θα ήταν η προστασία του συγκεκριμένου λογαριασμού από κατασχέσεις για τρέχουσες έως σήμερα ληξιπρόθεσμες οφειλές.

Ο ακατάσχετος λογαριασμός πήγε περίπατο. Εμεινε στο νομοσχέδιο μόνο η υποχρέωση όλων των επιχειρήσεων και επαγγελματιών να δημιουργήσουν –αν δεν έχουν ήδη –έναν επαγγελματικό τραπεζικό λογαριασμό, στον οποίο θα μπαίνουν οι εισπράξεις από πλαστικό χρήμα. Το εάν στη συνέχεια σε αυτόν το λογαριασμό θα έχει πρόσβαση το Δημόσιο για να εισπράττει απευθείας τουλάχιστον τον ΦΠΑ, δεν είναι ξεκάθαρο. Επί του παρόντος πάντως, κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται.

Αυτό το οποίο ξεκάθαρα προβλέπεται είναι ότι από την 1η Ιανουαρίου 2017 όλοι θα πρέπει να αρχίσουμε να εξοικειωνόμαστε με τη χρήση πλαστικού χρήματος. Στην αντίθετη περίπτωση, μπορεί να κοστίσει ακριβά. Αν δεν συγκεντρωθεί το απαιτούμενο όριο πληρωμών με πλαστικό χρήμα, καραδοκεί έξτρα φόρος με συντελεστή 22%, στον λογαριασμό της εκκαθάρισης των φορολογικών δηλώσεων του 2017, σε περίπου ενάμιση χρόνο από σήμερα.