Πόσο ανάγκη έχουν οι διάσημοι τον Τύπο; Τη συζήτηση άνοιξε ο Ζεράρ Πικέ, ποδοσφαιριστής της Μπαρτσελόνα και σύντροφος της τραγουδίστριας από την Κολομβία Σακίρα, αμφισβητώντας τη χρησιμότητα του παραδοσιακού Τύπου στους «επωνύμους».

Ο Ισπανός έχει εν μέρει δίκιο. Τα social media προσφέρουν στους προβεβλημένους ένα καταπληκτικό όπλο για να περνούν τα μηνύματά τους δίχως να αφήνουν ίχνος παρερμηνειών. Στο twitter ο Πικέ έχει 13,8 εκατ. ακολούθους, όταν η μεγαλύτερη αθλητική εφημερίδα της Ισπανίας, η «Μάρκα», έχει 4,44 εκατομμύρια.

Ας φανταστούμε το μέλλον χωρίς τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης. Ο ποδοσφαιριστής διασπείρει τις απόψεις του μέσω ενός tweet, ενός ποσταρίσματος. Διαφωνεί, συμφωνεί, αποδοκιμάζει. Και μετά; Θα υποβάλλει τις ερωτήσεις που θέλει ο ίδιος στον εαυτό του και θα απαντά; Θα αυτοχρίζεται σπουδαίος, μοναδικός, ανεπανάληπτος ή θα ασκεί ο ίδιος κριτική στην απόδοσή του;

Ο Πικέ θέτει ένα ακόμα θέμα: την παράβλεψη της διασταύρωσης της είδησης στον βωμό της ταχύτατης μετάδοσής της. «Η αμεσότητα», λέει, «προηγείται της αλήθειας. Πάντοτε υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να είναι πρώτοι χωρίς να ελέγχουν την είδηση. Αν παίζουν το παιχνίδι, μερικές φορές πέφτουν μέσα, αν κάνουν όμως λάθος, σύντομα ξεχνιέται».

Ο Ισπανός αγνοεί πως η έλλειψη αξιοπιστίας του μέσου δρα ως αυτοδιασπώμενο υλικό που μηδενίζει την αξία του. Ο ποδοσφαιριστής φαντασιώνεται μια εξέγερση του παραδοσιακού Τύπου εναντίον του κιτρινισμού για να πέσουν τα τείχη που χωρίζουν τη σοβαρή δημοσιογραφία από τους διάσημους του χώρου του.

Είναι προφανές πως η μνήμη του Πικέ είναι ασθενής. Τη δύναμη για να ασκεί σήμερα κριτική, να σχολιάζει και να προτείνει ο σύντροφος της Σακίρα την αντλεί από τον παραδοσιακό Τύπο, μαύρο, άσπρο ή κίτρινο, τον οποίο ο ίδιος είχε προσκαλέσει τα προηγούμενα χρόνια για να παρακολουθεί από την κλειδαρότρυπα την προσωπική του ζωή. Αγαπητέ Ζεράρ, αυτό λέγεται αντιαθλητικό φάουλ.

Τελευταία Νέα