Πάμε για λύση στο Κυπριακό; Και –για να το πάμε ένα βήμα παραπέρα –θα μπορούσε η λύση αυτή να φέρει διάλυση στον κυβερνητικό συνασπισμό; Ομολογουμένως, για κάθε Βασιλεύουσα υπάρχει μια Κερκόπορτα.

Ας ακολουθήσουμε τις φήμες όπως τρέχουν στο διπλωματικό σιρκουί. Το Κυπριακό λοιπόν είναι λυμένο –υπάρχει συναίνεση και στο εδαφικό ακόμη. Κολλάει όμως στο θέμα των εγγυήσεων ασφάλειας. Εκεί που εμπλέκονται η Τουρκία και η Ελλάδα. Επειδή η Aγκυρα δεν είναι ικανοποιημένη από τις υποχωρήσεις Ακιντζί, ζητάει στο θέμα των εγγυήσεων αυτά που δεν μπορούν να της δώσουν. Δηλαδή ένα τόσο αργό χρονοδιάγραμμα αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων που να ισοδυναμεί περίπου με παραμονή τους. Το αίτημα είναι, βεβαίως, ανυπόστατο. Μια Κύπρος με λυμένο το Κυπριακό που μετέχει στην Ευρωπαϊκή Ενωση γιατί να χρειάζεται ξένους στρατούς –πόσω μάλλον: στράτευμα χώρας εκτός ΕΕ όπως η Τουρκία –στο έδαφός της; Αν η Αθήνα αντιδράσει –κάτι όχι παράλογο –τότε επωμίζεται τις ευθύνες της μη λύσης. Το γνωστό blame game δηλαδή.

Οι διπλωματικές φήμες επιμένουν ότι ο Πρωθυπουργός θα ήθελε –ή σε πιο προχωρημένη εκδοχή: έχει δεσμευθεί για –λύση του Κυπριακού. Εν μέρει γιατί θέλει να περάσει έτσι στην Ιστορία. Εν μέρει και γιατί θεωρεί ότι πρόκειται για γεωπολιτική διευκόλυνση σε μεγάλους παίκτες όπως οι ΗΠΑ και η Ευρώπη που μπορεί να αποδώσει οφέλη σε άλλα μέτωπα, πιο κρίσιμα από πολιτική άποψη για την κυβέρνηση: δηλαδή στη διαπραγμάτευση με την τρόικα, στο χρέος, ίσως και στο Προσφυγικό. Ωστόσο, μια υποχώρηση στο θέμα των εγγυήσεων προσκρούει στην αντίσταση των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας. Αν επιμείνει σε γραμμή λύσης του Κυπριακού πάση θυσία, το Μαξίμου ρισκάρει κρίση εντός της συμπολίτευσης, ίσως και πτώση της κυβέρνησης. Αν υποκύψει, χρεώνεται την αποτυχία στο Κυπριακό και χάνει ενδεχομένως μια ευκαιρία για νέο καδράρισμα των εξωτερικών μας σχέσεων.

Φυσικά, τα έχει αυτά η πολιτική: δείξε μου τους συνεργάτες και τους εταίρους σου για να σου πω, αν όχι ποιος είσαι, τι πολιτικά περιθώρια κινήσεων έχεις.

Τελευταία Νέα