Υπάρχουν κάτι διαμαντάκια που λάμπουν –φευ –μακριά από τα μάτια των πολλών, που έχουν συνηθίσει στην ευκολία του καναπέ και της τρυφηλής εικόνας. Διαμαντάκια πολιτισμού με διεθνείς περγαμηνές. Μιλάω για τη δουλειά της (επαγγελματίου) αφηγήτριας Μάγδας Κοσσίδα, που έφερε –ύστερα από 37 χρόνια ζωής και δημιουργίας –στην Αθήνα, στο Ιδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, την «παράσταση» αφήγησης (ναι, είναι ένα διαφορετικό είδος, ανάμεσα σε ανάγνωση και θεατρική εμπειρία) που παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία στο περίφημο διεθνές Φεστιβάλ της Αβινιόν. Οχι ότι και τώρα, στο Παρίσι, δεν έχει δύο sold out «παραστάσεις». Αντικείμενό της ο μύθος του «Διγενή Ακρίτα», της προφορικής παράδοσης. Στον οποίο δίνει ζωή με μια δραματική, υποβλητική και καθηλωτική αφήγηση κάθε Σάββατο στις 19.00 στο Ιδρυμα. Κάποια σχολεία έχουν ήδη δείξει ενδιαφέρον και κάποιοι υποψιασμένοι θεατές επίσης. Ο μύθος με τους συμβολισμούς και τις προεκτάσεις, που έχουν αγκαλιάσει πολλές κοινωνίες και έθνη, έχει τη βάση του στα «μέρη» του Διγενή, κοντά στον Ευφράτη. Στη σημερινή Συρία. Οι περιπέτειες, η πάλη με τον Κάβουρα (συμβολικό ζοφερό «τέρας») και με τον Χάροντα, στ’ αλώνι, του Διγενή (γιου χριστιανοπούλας και Αραβα που εκχριστιανίστηκε –εξού και δι-γενής) έγραψαν ιστορία και παράδοση, την οποία η Μάγδα Κοσσίδα (φωτογραφία –μέλος της ομάδας Fahrenheit 451, μαθήτρια του «πατέρα» της Αναβίωσης της Αφηγηματικής Τέχνης, Μπρουνό ντε Λα Σαλ) μεταδίδει θεατρικά από σκηνής, μαζί με τη Μαρία Καψαλού (σαντούρι). Μην τη χάσετε.