Παίζει ως συνήθως με δύο σενάρια η κυβέρνηση. Φαίνεται από τη διάσταση λόγων και έργων. Προς τους δανειστές εκπέμπονται σήματα συμβιβασμού: το κοινωνικό βοήθημα ήταν εφάπαξ και η Αθήνα θέλει τη συμφωνία. Προς την αντιπολίτευση όμως εκτοξεύονται σκληροί χαρακτηρισμοί. Ο Πρωθυπουργός βγήκε στα σαλόνια του εξωτερικού, πηγαίνοντας στις Βρυξέλλες για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στο Βερολίνο για επαφές κορυφής. Βγαίνει όμως και στον δρόμο στο εσωτερικό, όπως φαίνεται από την αυριανή μετάβαση στην Κρήτη. Από τη μια ξορκίζουν τις εκλογές και από την άλλη ανεβάζουν προεκλογικούς τόνους.
Γιατί; Διότι είναι προφανές ότι η κυβέρνηση θέλει να ασφαλιστεί για την περίπτωση που δεν θα κλείσει η αξιολόγηση. Κάτι που θα οδηγήσει σε κάλπες. Και οι μεν εκλογές δεν είναι ποτέ κακό πράγμα σε μια δημοκρατία. Το να τρενάρει όμως η δεύτερη αξιολόγηση, όπως έγινε με την πρώτη, το να βρεθεί επί μήνες η χώρα σε περιβάλλον αβεβαιότητας, αυτό δεν είναι καθόλου καλό. Και δεν θα ωφελήσει κανέναν. Αρχής γενομένης από τους πολίτες που, όπως φαίνεται από όλες τις μετρήσεις –των οποίων γνώση έχει και η κυβέρνηση -, έχουν διαμορφώσει άποψη. Και είναι απορριπτική.
Είναι κάτι που, χωρίς να μπούμε σε βαθιά ανάλυση, σημαίνει ότι η κυβέρνηση πρέπει να χειριστεί τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο από ό,τι κάνει εδώ και δεκαπέντε μήνες. Διότι είναι το τελευταίο δεκαπεντάμηνο που την οδήγησε από καθαρή νίκη στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015 στο να βρίσκεται πίσω από τη ΝΔ και μάλιστα με διψήφια διαφορά. Είναι προφανές ότι κάτι δεν κάνουν σωστά. Το να πάνε λοιπόν να κάνουν πάλι τα ίδια θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο και την πολιτική τους θέση και τη χώρα. Η εκλογοφοβία μπλοκάρει τη χώρα όσο και η καθυστέρηση στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης.
