Το ερώτημα έχει δυο-τρεις πατέρες. Αλλά η ουσία του είναι μία: όταν θέλει να μιλήσει κανείς με τις Βρυξέλλες ποιον αριθμό πρέπει να σχηματίσει στο τηλέφωνο; Απάντηση δεν δόθηκε ποτέ ακριβώς. Αυτό πάντως που κάποτε είχε διατυπωθεί ως γνήσια απορία στην Ουάσιγκτον επικαιροποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες στην Αθήνα. Με ποιον μίλησε η ΝΔ στις Βρυξέλλες, όπως καταγγέλλει το Γραφείο Πρωθυπουργού, για το εφάπαξ επίδομα στους συνταξιούχους;
Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν οι «ακραίοι κύκλοι των δανειστών» –κάποιος σαν τον Σόιμπλε ας πούμε. Η ίδια η ΝΔ λέει ότι ήταν ο αρχηγός της –ο Μητσοτάκης βρισκόταν εκεί για τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Είναι προφανές ότι, όπως τότε στην Ουάσιγκτον, έτσι και τώρα στην Αθήνα σαφής απάντηση δεν δόθηκε. Αλλά ακόμη πιο προφανές είναι το είδος αυτής της προεκλογικής εκστρατείας που ξεκίνησε ατύπως όπως όλα εκείνα τα πράγματα στην πολιτική που γίνονται χωρίς να λέγονται. Το υποτιθέμενο τηλεφώνημα στις Βρυξέλλες, μαζί με την πρωθυπουργική διακήρυξη για τους yes-men της λιτότητας ή εκείνη την κυβερνητική ανακοίνωση που ξέθαβε το φορτισμένο από τη δεκαετία του ’80 «εφιάλτης», αποτυπώνουν ανάγλυφα το πλαίσιο στρατηγικής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Είναι η συνέχιση της ρητορικής των Γερμανοτσολιάδων και των Κουίσλινγκ με άλλα μέσα, είναι μια ανοικτή πρόσκληση για μάχη στη λάσπη.
Σε αυτή τη στρατηγική, ή μάλλον σε αυτήν την «τραμποποίηση» του πολιτικού σκηνικού, τα τρολ και η διαστρέβλωση θα συναντήσουν πολλές φορές την πραγματικότητα. Κι αν η ΝΔ, αλλά ακόμη και το ΠΑΣΟΚ ή Το Ποτάμι, δεν είναι αρκετά ανθεκτικά για να αντέξουν, τότε θα ψάχνουν το τηλέφωνο του ψυχαναλυτή.
