Η δοκιμασία του ρούχου στον πραγματικό χώρο, η ανθεκτικότητα του ύφους του στο σύγχρονο περιβάλλον, η εμφάνισή του σε κανονικές συνθήκες πόλης είναι παράμετροι της σύγχρονης συζήτησης που έχουν ξεκινήσει οι σχεδιαστές όταν ετοιμάζουν μια νέα συλλογή. Στη σφαίρα της ελληνικής μόδας τέσσερα πρόσφατα παραδείγματα παρουσίασης συλλογών δείχνουν μια προσπάθεια συναρμογής και σύνδεσης με τον χώρο της πόλης. Οπως το ερειπωμένο ξενοδοχείο Μπάγκειον στην Ομόνοια, η αίθουσα συνεδριάσεων του παλαιού Χρηματιστηρίου Αθηνών στη Σοφοκλέους, ο βιομηχανικός άπλετος χώρος του καπνεργοστασίου Παπαστράτος στις παρυφές του Πειραιά. Κτίρια που τόνισαν με την πληγωμένη ατμοσφαιρικότητα των ερειπίων τους την παρουσίαση των συλλογών του Στέλιου Κουδουνάρη, της Λουκίας, των Mi-Ro, του Δημήτρη Πέτρου.
Αν θεωρήσουμε ότι το ρούχο περνά από στάδια κατασκευής, τότε η παρουσίασή του σε ένα ευρύ κοινό, μέσα σε κάποιο ιδιαίτερο χώρο, αποτελεί το τελικό στάδιο στην προσθήκη συστατικών της γοητείας του. Με αυτόν τον τρόπο λειτούργησαν το Μπάγκειον και το Χρηματιστήριο της Σοφοκλέους για τα σόου των ελλήνων σχεδιαστών. Είναι οι χώροι που η Μπιενάλε της Αθήνας αξιοποίησε για σύγχρονες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που συνδέονται με πρωτοποριακές ανατροπές. Στην περίπτωση του Στέλιου Κουδουνάρη, σχεδιαστή που προσεγγίζει με αδρές, αυστηρές γραμμές τα υλικά του, το Μπάγκειον του Τσίλερ πρόσθεσε ποιητικότητα στο σενάριο της ανοιξιάτικης συλλογής του. Το μπόλρουμ του πρώτου ορόφου, η βασική σουίτα επί της Πλατείας Ομονοίας και ο ψηλοτάβανος διάδρομος που τα χώριζε ενώθηκαν από τον αρχιτέκτονα και καλλιτεχνικό διευθυντή του σόου Ανδρέα Ιωαννίδη, ο οποίος δημιούργησε ένα σκηνικό που θύμιζε ναυάγιο βυθισμένο στον χρόνο. Συνδετικός κρίκος του παρελθόντος (η ξεχασμένη αίγλη του Μπάγκειον), του παρόντος (η κολεξιόν) και του μέλλοντος (άνοιξη/καλοκαίρι 2017) ήταν ο χρυσαφένιος καθρέφτης στο κέντρο, κάτω από το αίθριο.
Για την περίπτωση της επετειακής συλλογής της Λουκίας για τα 40 χρόνια παρουσίας της στην ελληνική μόδα, η αίγλη της αίθουσας στη Σοφοκλέους δημιούργησε το ονειρικό φόντο το οποίο ταιριάζει στις ρομαντικές διαδρομές που δημιουργεί η σχεδιάστρια με τα εύθραυστα αλλά και πολύ θηλυκά υλικά δαντέλας και σατέν μεταξιού που χρησιμοποιεί. Λίγες μέρες αργότερα, οι Mi-Ro επιλέγουν την ίδια αίθουσα για να προσθέσουν τη μυστηριακή παράνοια του ποιήματος του Εντγκαρ Αλαν Πόε «Το κοράκι» στα βραδινά τους, περίτεχνα δουλεμένα, επίσημα ρούχα.
ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΥ. Και ο Δημήτρης Πέτρου εγκαινίασε το εργοστάσιο του Παπαστράτου ως χώρο της μόδας και των συναρπαστικών διαδρομών που οδηγούν στη μετάβαση προς μια περιοχή παράξενα οικεία. Με τη συνδρομή της ατμόσφαιρας των αστυνομικών ιστοριών της Αγκαθα Κρίστι, ο Δημήτρης Πέτρου συνέθεσε ένα δείπνο που καταλήγει στην επίλυση ενός αινίγματος. Και έθεσε ταυτόχρονα έναν γρίφο για αυτή την άποψη της βραδινής προετοιμασίας σπάνιων περιστάσεων. Εκεί όπου η δαντέλα και το βελούδο κάνουν τις εμφανίσεις εντυπωσιασμού αναμενόμενες επιτυχίες.
