«Θεατρικές» κολεξιόν για λυρικές εμφανίσεις

Ενας από τους παθιασμένους (και περιστασιακούς) έρωτες που έχει βιώσει με δημιουργική ένταση ο κόσμος της μόδας είναι η όπερα. Συναντήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’80, μας πληροφορεί η συγγραφέας της πολυτελούς έκδοσης, Ελενα Ματθαιοπούλου. Τότε που ο Τζόρτζιο Αρμάνι σχεδίασε το εντυπωσιακό κοστούμι για το μονόπρακτο «Προσδοκία» του Αρνολντ Σένμπεργκ στη Σκάλα του Μιλάνου. Στη συνέχεια, το ξεφύλλισμα του τόμου γίνεται ένα απολαυστικό ανάγνωσμα με εντυπωσιακές φωτογραφίες από σύγχρονες παραγωγές όπερας και σχέδια κοστουμιών με την υπογραφή των μετρ της υψηλής ραπτικής και των σχεδιαστών που η δουλειά τους διαμόρφωσε την αισθητική των τελευταίων δεκαετιών.

Η Ελενα Ματθαιοπούλου, με δηλωμένο το πάθος της για το λυρικό θέατρο, αλλά και για τα κομμάτια των σχεδιαστών που ο ιδιαίτερος χαρακτήρας τους τα κατατάσσει στην κατηγορία των «ρούχων για συζήτηση», ανέτρεξε σε αυτόν τον «έρωτα» αναζητώντας τα αίτια της έλξης των δύο κόσμων. «Τα τελευταία σαράντα περίπου χρόνια ο κόσμος της μόδας μεταμορφώθηκε σταδιακά σε “θέατρο” και το ρούχο σε “κοστούμι”, όσον αφορά τόσο την έμπνευση όσο και τον τρόπο παρουσίασης των κολεξιόν στο κοινό. Σήμερα οι παρουσιάσεις των κολεξιόν είναι σόου, θεατρικά θεάματα που παρουσιάζουν φαντασμαγορικά ρούχα που συχνά θυμίζουν θεατρικά κοστούμια» σημειώνει στην εισαγωγή της. Συνυπολογίζει την αλλαγή εμφάνισης της Μαρίας Κάλλας, η οποία πρόσθεσε τη συλφιδική εικόνα της στη γοητεία της οπερατικής ντίβας, επηρεάζοντας τις σημερινές πρωταγωνίστριες όπως οι Αντζελα Γκεοργκίου, Σούζαν Γκράχαμ, Τζόις ντι Ντονάτο, Καρίτα Μάτιλα, Μυρτώ Παπαθανασίου, Αλεξάνδρα Βουλγαρίδου. Οπότε το άλμα των μετρ από την πασαρέλα στο παλκοσένικο, όπως υπογραμμίζει, γίνεται μία πρακτική που οδήγησε στην ένωση των δύο κόσμων. Η ξεναγός σε αυτό το ταξίδι χρωμάτων και μουσικής, υλικών που ντύνουν το σώμα και διαβαθμίσεων της φωνής, φροντίζει να περιγράψει την ποικιλία του γούστου.

Από τον πληθωρικό Τζιάνι Βερσάτσε και τη «Σαλώμη», στον «Ντον Τζιοβάνι» του Μαρκ Μποάν, τον «Ελεύθερο Σκοπευτή» των Βίκτορ και Ρολφ. Εως την πιο πρόσφατη παραγωγή «Αττίλας» του Βέρντι, που ανέβασε η Μετροπόλιταν Οπερα της Νέας Υόρκης το 2010 με σκηνικά των αρχιτεκτόνων Χέρτζογκ και Μερόν και κοστούμια της Μιούτσια Πράντα.