Η σχέση των συριζαίων με την ενημέρωση ήταν πάντοτε προβληματική καθώς δεν άντεχαν ούτε οι ίδιοι τη διάψευση της σκόπιμης παραπληροφόρησης που έχουν αναγάγει σε επιστήμη. Πολιτεύτηκαν με αλαζονεία και θράσος όταν μετά τις εκλογές του 2012 είδαν ότι αυτός ο τρόπος μπορεί να τους φέρει ακόμη και στην εξουσία. Πίστεψαν ότι βρήκαν τη συνταγή της επιτυχίας λέγοντας διαρκώς ψέματα και όταν ερχόταν η στιγμή της αποκάλυψης έλεγαν ένα ακόμη μεγαλύτερο ψέμα και έτσι προχωρούσαν. Με το δίκιο τους βεβαίως, διότι μετά τη νίκη του Ιανουαρίου του 2015 και την καταστροφική τους πορεία που διέλυσε τη χώρα και χρέωσε τους πολίτες άλλα 100 δισ. έκαναν ένα δημοψήφισμα – παρωδία και μετά ξανακέρδισαν τις εκλογές. Ολα αυτά τους αποθράσυναν και συνέχισαν τη δολιοφθορά στα ενοχλητικά μέσα ενημέρωσης. Βρήκαν βεβαίως και πρόσφορο έδαφος καθώς η διάλυση της αγοράς έφθασε στα όριά τους τα άλλοτε ισχυρά ΜΜΕ, που είδαν τα έσοδά τους να μηδενίζονται. Η οικονομική κρίση όμως από μόνη της δεν αρκούσε για να καταστρέψει την ενημέρωση. Ηρθαν αυτοί με ασφυκτικές πιέσεις παντού, πέρα και έξω από κάθε δεοντολογία, να κλείσουν και τις ελάχιστες δυνατότητες ανάσας στα χειμαζόμενα Μέσα.
Είναι όμως τόσο θρασύδειλοι και προβλέψιμοι που έσπευσαν να πανηγυρίσουν και να διαφημίσουν ως έργο των χειρών τους την αδυναμία έκδοσης μιας εφημερίδας για δύο μέρες με δήθεν λόγια συμπάθειας για τους εργαζομένους. Το δηλητήριό τους όμως κινδυνεύει να τους πνίξει, ασχέτως των εξελίξεων στον Τύπο η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη. Ουδείς επιβίωσε πολιτικά με αλητείες επί μακρόν. Εφημερίδες όπως «ΤΑ ΝΕΑ» και «Το Βήμα» άντεξαν και χειρότερα. Υπήρχαν πριν και θα υπάρχουν και έπειτα από αυτούς. Η δική τους αθλιότητα κάποια στιγμή –όχι πολύ μακριά –θα τελειώσει και τότε θα αποκαλυφθούν σημεία και τέρατα για τη δράση τους σε όλα τα μέτωπα. Η ενημέρωση μπορεί να δοκιμάζεται σκληρά, όπως άλλωστε και οι επαγγελματίες του κλάδου, αλλά θα βρει τον τρόπο να επιβιώσει.
