Αναζήτηση
«Ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ είναι ο νέος πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της ομάδας Αννόβερο που αγωνίζεται στη Β’ κατηγορία».
Αν προσαρμόζαμε τέσσερις λέξεις –καγκελάριος, Γκέρχαρντ, Σρέντερ, Αννόβερο –στην ελληνική πραγματικότητα, η είδηση που μετέδωσε το «Der Spiegel» την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου θα γινόταν πρώτο θέμα στον «Μικροπολιτικό».
Η ουσιώδης διαφορά δεν θα ήταν βεβαίως το όνομα του «Χ» έλληνα πρώην πρωθυπουργού και η ομάδα που θα επέλεγε να ηγηθεί διοικητικά, αλλά το «γκελ» που θα έκανε στη γνώμη των ελλήνων πολιτών σε σχέση με τους Γερμανούς.
Η ταύτιση ενός πολιτικού, έστω κι αν φέρει τον τίτλο «πρώην πρωθυπουργός», με τα διοικητικά ενός συλλόγου, δεν θα μπορούσε να μην περιέχει μόρια μικροβίων αμφισβήτησης της ακεραιότητάς του.
Καλώς ή κακώς, το ποδόσφαιρο έχει ταυτιστεί στη χώρα μας με τον βόρβορο.
Υπεύθυνη γι’ αυτό είναι η ελαστικότητα του νόμου απέναντι σε φαινόμενα κατάχρησης και διαφθοράς, αλλά και οι διαθλαστικές ερμηνείες των γεγονότων από τον αθλητικό Τύπο.
Στα γήπεδα όλα λειτουργούν καθ’ υπερβολήν. Στη νίκη, στην ήττα, στην υποψία, στη σύγκρουση, στην ενοχή. Πρόκειται για πολιτικό ζατρίκιο με όρους ποδοσφαιρικούς που δρα αμφίδρομα. Ενας από τους πολιτικούς που γνωρίζει καλά το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι ο Νικολά Σαρκοζί. Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας χρησιμοποίησε κατά το δοκούν την εξουσία του για να βοηθήσει την αγαπημένη του ομάδα Παρί Σεν Ζερμέν, ενώ σύμφωνα με το περιοδικό «GQ» ετοιμάζεται να ηγηθεί του παριζιάνικου συλλόγου.
Σε παλαιότερο άρθρο του για την πολιτική και το ποδόσφαιρο, ο βρετανός πρώην βουλευτής των Εργατικών Στιβ Ρόδεραμ σημείωνε πως οι δύο χώροι, αν και φαινομενικά φέρεται να βρίσκονται χιλιάδες μίλια μακριά, εντούτοις τα κοινά τους σημεία είναι περισσότερα από τις διαφορές τους.
Ως παραδείγματα ανέφερε την τεράστια απήχηση που έχουν στον λαό, τις μεγάλες προσδοκίες τους, τα έντονα συναισθήματα στις νίκες και στις ήττες, αλλά και τις εσωτερικές έριδες. Παρατηρεί επίσης πως και στις δύο πλευρές υπάρχουν οι αφανείς ήρωες, οι ομαδικοί παίκτες, αλλά και αυτοί που κλέβουν όλη τη δόξα. Μπορεί η συγγένεια να μην είναι εξ αίματος είναι όμως σίγουρα εξ αγχιστείας.
