«Ζούμε, περισσότερο από ποτέ, την τραγωδία της επανάληψης. Η επίθεση στο Βερολίνο είναι το νιοστό αντίγραφο του μεγάλου πολιτισμικού σεισμού που αποτέλεσε η 11η Σεπτεμβρίου 2001. Η πτώση του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου παραμένει η εναρκτήρια επίθεση. Ηταν η πιο εντυπωσιακή και η πιο φονική, έκτοτε όμως ο τρόμος επανέρχεται σαν τις εποχές, ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Λονδίνο, Μαδρίτη, Παρίσι επανειλημμένως, Βρυξέλλες, Ορλάντο, Σαν Μπερναρντίνο, τώρα Βερολίνο. Οι επιθέσεις διαδέχονται η μία την άλλη, αλλά για τη Γερμανία είναι το βάπτισμα του πυρός, η μαζική επίθεση που την τοποθετεί στην πρώτη γραμμή. Μήνες τώρα οι ανησυχητικές ενδείξεις πολλαπλασιάζονταν, επιθέσεις με μαχαίρια, αποτυχημένες επιθέσεις, χωρίς να ξεχνούμε εκείνο τον πράκτορα των γερμανικών υπηρεσιών πληροφοριών που είχε προσηλυτιστεί μυστικά στο Ισλάμ και εργαζόταν για το ISIS, σε ένα σενάριο αντάξιο της σειράς “Homeland”. Το χειρότερο συνέβη και μπορεί να επαναληφθεί». Ακόμα μία φορά, ο γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Πασκάλ Μπρικνέρ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου απέναντι στην ισλαμική απειλή. «Μέσα στο χάος του κόσμου, η αφέλεια δεν επιτρέπεται» προειδοποιεί. «Υπάρχει εύθραυστη ισορροπία, που πρέπει να βρεθεί ανάμεσα στην απαραίτητη φιλοξενία προς όσους δικαιούνται άσυλο και στην επαγρύπνηση απέναντι στους τρομοκράτες».
Ο μόνος λόγος ύπαρξης του τζιχαντισμού, επισημαίνει ο Μπρικνέρ στη συνέντευξη που παραχώρησε στη «Φιγκαρό, είναι να εξοντώσει οτιδήποτε δεν είναι ακραία μουσουλμανικό. Η Γαλλία δεν δέχεται επιθέσεις λόγω της «απολυταρχικής» κοσμικότητάς της, των νόμων που απαγορεύουν το νικάμπ και την μπούρκα στους δημόσιους χώρους, την υπόθεση μπουρκίνι. Η Γερμανία συμμετέχει πράγματι – μετριοπαθώς – στη συμμαχία στο Ιράκ, δεν έχει όμως το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας στον μουσουλμανικό κόσμο. Είναι μια πολυπολιτισμική κοινωνία, η μπούρκα δεν είναι απαγορευμένη – παρότι ενδεχομένως να δρομολογείται ένα νομοσχέδιο προς αυτή την κατεύθυνση – και εντούτοις οι τζιχαντιστές τη χτύπησαν. Δεν υπάρχει λογική στην τρομοκρατία. Η Ευρώπη έχει αποχριστιανοποιηθεί από τη δεκαετία του 1960 και οι πιστοί που εκκλησιάζονται τακτικά γίνονται όλο και λιγότεροι αλλά για τους ριζοσπαστικοποιημένους, είμαστε ακόμα υπερβολικά Χριστιανοί. Για το ISIS, είμαστε όλοι σταυροφόροι και πρέπει να πληρώσουμε ή να περάσουμε συλλογικά στο Ισλάμ. Οι προοδευτικοί ή φιλελεύθεροι Ευρωπαίοι θεωρούν πως είναι άνθρωποι χωρίς αποσκευές, πάνω και πέρα από σύνορα αλλά για τους φονταμενταλιστές, καθοριζόμαστε από τη θρησκεία και το παρελθόν μας.
Στο περιοδικό που κυκλοφορεί η Αλ Κάιντα στην αραβική χερσόνησο, το «Inspire», το φορτηγό που χυμάει πάνω στο πλήθος αποκαλείται «μηχανή κουρέματος του γκαζόν». Μακάβρια αλλά αποκαλυπτική μεταφορά. Πρέπει να θερίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανυποψίαστους πολίτες μέσα στο μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Μπορεί να είναι ένα φορτηγό, ένα φορτηγάκι, ένα αυτοκίνητο… Το είδαμε στην Τουρ πριν από δύο χρόνια, στη Νίκαια το καλοκαίρι. Ολα τα προσβάσιμα μέρη, τα πεζοδρόμια, οι εκθέσεις, οι υπαίθριες αγορές, μπορεί να χτυπηθούν. Καλούμαστε λοιπόν να αναπτύξουμε μια εντελώς παρανοϊκή φαντασία, είναι η δουλειά των υπηρεσιών ασφαλείας που συνεργάζονται με σεναριογράφους προκειμένου να φανταστούν το χειρότερο δυνατό.
Στόχος του ISIS είναι να σκοτώσει και να διχάσει. Θέλει να προκαλέσει ακραίες αντιδράσεις οργής. Προς το παρόν, όμως, οι πολίτες δεν υποκύπτουν στον πανικό ούτε στην εκδικητικότητα. Ο,τι θηριωδίες και αν διαπράξουν, οι ισλαμιστές δεν θα κερδίσουν ποτέ, είμαστε ανώτεροι από εκείνους, αποφαίνεται ο Πασκάλ Μπρικνέρ. Που δεν αποφεύγει ωστόσο την κριτική στην «πολιτική των ανοιχτών συνόρων» που υιοθέτησε πέρυσι η Ανγκελα Μέρκελ: «Η αλήθεια είναι πως είναι αδύνατο να ελέγξει κανείς μια τόσο μεγάλη μάζα ανθρώπων και η καγκελάριος αναμφισβήτητα υποτίμησε αυτό τον κίνδυνο. Το ISIS είχε προειδοποιήσει ότι θα εκμεταλλευόταν αυτές τις μαζικές μετακινήσεις ώστε να μας στείλει τους δολοφόνους του. Ακόμα και αν το ποσοστό των τρομοκρατών μεταξύ των προσφύγων δεν ξεπερνά το 0,01%, διαθέτει δύναμη απεριόριστης καταστροφής».
Δύο ρεύματα συγκρούονται στην Ευρώπη, επισημαίνει ο γνωστός γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος, αυτό της Ευρώπης των δικαιωμάτων του ανθρώπου, της Ευρώπης χωρίς σύνορα, και εκείνο της αναδίπλωσης, της καχυποψίας που χαρακτηρίζεται εγωιστική και ευτελής. Η κατάσταση όμως είναι πολύ πιο τραγική και περίπλοκη από αυτή τη μανιχαϊστική θεώρηση. Μέσα στο χάος του κόσμου, η αφέλεια δεν επιτρέπεται. Ο σύγχρονος αντιρατσισμός στηρίζεται στην εξής αρχή: το κακό δεν μπορεί παρά να προέρχεται από εμάς, τους Δυτικούς και ιμπεριαλιστές λευκούς. Ο Αλλος απολαμβάνει πάντα αναρίθμητες δικαιολογίες. Τα τελευταία τριάντα χρόνια, μετά τον μαοϊσμό, τον πολποτισμό, τον καστρισμό, την ιρανική επανάσταση, καταλαβαίνουμε με αργούς ρυθμούς πως η βαρβαρότητα δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο μιας και μόνο κουλτούρας, αλλά μπορεί να αφορά όλες τις χώρες.
Στα μάτια του Μπρικνέρ, οι Ευρωπαίοι με ναρκισσιστικό τρόπο αρέσκονται να σκέφτονται τον εαυτό τους ως την πηγή του οικουμενικού κακού. Είναι μια μορφή αντεστραμμένης έπαρσης, επισημαίνει. Ας αναλογιστούμε αυτή τη διάσημη φράση, που αναμασούν πολιτολόγοι και φιλόσοφοι: «Εμείς δημιουργήσαμε το ISIS, εμείς δημιουργήσαμε την Αλ Κάιντα, εμείς δημιουργήσαμε τον Πούτιν». Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε οτιδήποτε, ούτε το τρομοκρατικό κίνημα και ακόμα λιγότερο να υπαγορεύσουμε την εξωτερική πολιτική του Κρεμλίνου. Η μεγαλομανία μας κάνει να πιστεύουμε πως βρισκόμαστε ακόμα στην εποχή της βασίλισσας Βικτορίας, άρχοντες του κόσμου. Τι αφέλεια! Αυτή η πεποίθηση ανακατεύει ένοχη συνείδηση και αλαζονεία. Το επόμενο δοκίμιο του Πασκάλ Μπρικνέρ που θα κυκλοφορήσει στη Γαλλία στις αρχές Φεβρουαρίου, φέρει τον τίτλο: «Η ισλαμοφοβία, ένας κατά φαντασίαν ρατσισμός».
