Αναζήτηση
Γιατροί από την Αγγλία επιβεβαίωσαν την διάγνωση ενός καρκίνου που έγινε πριν από 200 χρόνια από έναν από τους σημαντικότερους γιατρούς της εποχής.
Ο χειρουργός και ανατόμος δρ Τζων Χάντερ, είχε διαγνώσει το 1786 σε έναν ασθενή «έναν όγκο σκληρό σαν οστό» και είχε λάβει δείγμα το οποίο έκτοτε είχε διατηρηθεί και σήμερα φυλάσσεται στο Μουσείο Hunterian που έχει δημιουργηθεί προς τιμήν του.
Γιατροί από το Νοσοκομείο Royal Marsden ανέλυσαν το δείγμα και εξέτασαν τις σημειώσεις του Χάντερ για το περιστατικό, επιβεβαιώνοντας την αρχική εκτίμησή του.
Ευελπιστούν επίσης ότι συνεχίζοντας τις ιστικές αναλύσεις θα βρουν πολύτιμα στοιχεία για τον τρόπο με τον οποίο αλλάζει μορφή ο καρκίνος στο πέρασμα των αιώνων.
Ο φημισμένος γιατρός, που θεωρείται θεμελιωτής της Παθολογοανατομίας στην Αγγλία και υπήρξε προσωπικός γιατρός της βασιλικής οικογένειας της χώρας, περιέγραψε στις σημειώσεις του με λεπτομέρειες την περίπτωση ενός άνδρα, ο οποίος απευθύνθηκε το 1786 στο Νοσοκομείο St George’s με διόγκωση χαμηλά στο μηρό.
«Μοιάζει με πάχυνση του οστού. Αυξάνεται υπερβολικά γρήγορα και είναι πια τόσο μεγάλη που επεμβαίνει στην κίνηση της άρθρωσης και καθιστά το πόδι άχρηστο», έγραφε.
Και συνέχιζε: «Ο άνδρας ήταν απολύτως υγιής έως πριν από 5 μήνες, όταν άρχισε να νιώθει αιχμηρούς πόνους σε αυτό το τμήμα του μηρού. Αυτό άρχισε σταδιακά να διογκώνεται, αν και στην αρχή με πολύ αργό ρυθμό, αλλά τον τρίτο η διόγκωση επιταχύνθηκε…
»Η εξέταση του κάτω άκρου δείχνει ότι η πάχυνση αποτελείται από μία ουσία που περιβάλλει το οστούν του μηρού σαν να είναι όγκος και φαίνεται να προέρχεται από το ίδιο το οστό».
Ο δρ Χάντερ ακρωτηρίασε το πόδι του άνδρα και εκείνος έδειξε σημάδια ανάκαμψης τις τέσσερις επόμενες εβδομάδες. Ωστόσο σύντομα «άρχισε να αδυνατίζει και να βυθίζεται, με την αναπνοή του να γίνεται ολοένα πιο δύσκολη», συνέχισε ο δρ Χάντερ.
Ο άνδρας κατέληξε συνολικώς επτά εβδομάδες έπειτα από τον ακρωτηριασμό του και η αυτοψία που του έκανε ο γιατρός έδειξε ότι είχε «οστικούς όγκους» στους πνεύμονες, στο τοίχωμα της καρδιάς και στις πλευρές του.
Δύο αιώνες αργότερα, τα δείγματά ελέχθησαν εκ νέου από ομάδα επιστημόνων υπό την δρα Χριστίνα Μεσσίου, καθηγήτρια Ακτινολογίας και ειδική σε θέματα σαρκώματος στο Royal Marsden, που δημοσίευσαν τα πορίσματά τους στο χριστουγεννιάτικο τεύχος της Βρετανικής Ιατρικής Επιθεώρησης (BMJ).
Όπως γράφουν οι ερευνητές, ο ασθενής αυτός έπασχε όντως από καρκίνο των οστών και δη οστεοσάρκωμα, του οποίου η κλινική εικόνα και οι βασικές αρχές της αντιμετώπισης είναι όπως τα είχε περιγράψει ο δρ Χάντερ.
«Πιστεύω ότι η διάγνωσή του είναι πραγματικά εντυπωσιακή και η θεραπεία που επέλεξε για τον ασθενή ακολουθεί παρόμοιες αρχές με αυτές που ισχύουν στην σύγχρονη εποχή» δήλωσε η δρ Μεσσίου.
Και πρόσθεσε: «Αμέσως μόλις είδαμε τα δείγματα, ξέραμε ότι πρόκειται για οστεοσάρκωμα. Οι σημειώσεις του δρος Χάντερ είναι εκπληκτικά οξυδερκείς και ταιριάζουν με όσα γνωρίζουμε σήμερα για την πορεία της νόσου».
Αν και λεπτομέρειες για την ηλικία του άνδρα δεν υπάρχουν, οι γιατροί γράφουν στο άρθρο τους ότι τα πρωτοπαθή οστεοσαρκώματα – που αποτελούν το περίπου 20% των όγκων των οστών – τυπικά εμφανίζονται σε άτομα ηλικίας κάτω των 30 ετών.
