Στις εορτές συνηθίζεται να επικρατεί πνεύμα αγάπης και συμφιλίωσης. Ετσι αυτές τις μέρες αναπτύχθηκε «ερωτική» αλληλογραφία μεταξύ του υπουργού Οικονομικών κ. Τσακαλώτου και του Eurogroup, που επικύρωσε ο κ. Ντεϊσελμπλούμ, υποσχόμενος μεθεορτίως αποκατάσταση σχέσεων. Είδαμε και τον κ. Τσίπρα να περιδιαβαίνει την ύπαιθρο χώρα μοιράζοντας αγάπη και συμπάθεια και τον κ. Μητσοτάκη να ακολουθεί με την «αλήθεια» του, που θα τη γευτούμε μόλις γίνει πρωθυπουργός.

Μόνη παραφωνία αποτελεί ο γερόλυκος κ. Σόιμπλε. Μέχρι και κάρτα Χριστουγέννων κυκλοφόρησε το υπουργείο Οικονομικών για χάρη του, ενώ ο Πρωθυπουργός τον «καταχεριάζει» όπου βρεθεί κι όπου σταθεί. Υπάρχει και το κακό ΔΝΤ που ζητά νέα μέτρα και η κ. Λαγκάρντ η οποία καταδικάστηκε άνευ ποινής από τη γαλλική Δικαιοσύνη. Ολα γίνονται, αρκεί να υπάρχει θέληση. Κάτι ξέρουμε κι εδώ.

Τώρα κανονικά η κυβέρνηση πρέπει να τρέξει γρήγορα σε εκλογές [όσο ισχύει ακόμα η λίστα (;)], γιατί αν φύγουν οι κακοί τι θα κάνουμε «χωρίς βαρβάρους»; Εκλογές χωρίς Σόιμπλε δεν γίνονται! Χρειάζονται μπαμπούλας και εγχώριοι μπαμπουλοσυνεργάτες!

Αυτά συμβαίνουν εν Αθήναις και κάπως έτσι θα συνεχίσουν να συμβαίνουν, μαζί με το βαρύ κλίμα που φέρνει το 2017 σε μια Ευρώπη που τρεκλίζει, με οικονομική, πολιτική, μεταναστευτική κρίση, συνοδευόμενη από τρομοκρατικά χτυπήματα που αδυνατεί να αντιμετωπίσει. Πώς φτάσαμε εδώ; Ποιος φαεινός νους δημιούργησε την κόλαση της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής και γιατί; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Θα υποστούμε, όμως, τις συνέπειες! Η δημιουργία εχθρών ήταν πάντα το απαραίτητο συστατικό της ύπαρξης πολιτικών συστημάτων εκμετάλλευσης. Κάποιοι πρέπει να πολεμάνε, να σκοτώνονται, να αγοράζουν όπλα και στο τέλος, όταν δεν μείνει τίποτα όρθιο, να καταφθάνουν οι ξένοι σωτήρες!

Οι παλαιότεροι γνωρίζουν ότι μπορεί να μην ίσχυσαν όσα οι υπεραισιόδοξες ιδεολογίες υπόσχονταν, αλλα τους κρατούσε όρθιους μια ζωτική ψευδαίσθηση, κάποιοι σοβαροί πολιτικοί και μια ουσιαστική βελτίωση ζωής. Στο καχεκτικό σήμερα οι πολίτες γίνονται πιο κυνικοί, ενώ κάποιοι –ευτυχείς –παραμένουν αφελώς αθώοι!

Πώς να διαγράψεις μια ζωή; Ούτε όμως μπορείς να ζεις στο χθες. Σημάδια όλα μιας εποχής που αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς, βάζοντας τον άνθρωπο στον ρόλο του «τρέχω και δεν φτάνω». Το άγχος προσωποποιημένο!

Τέλος χρόνου. Μεταφορικά και ουσιαστικά. Με ευχές για το δύσκολο νέο έτος. Είθε η ελεύθερη «Γνώμη» των «ΝΕΩΝ» να συνεχίσει να υπάρχει, όπως και η ελεύθερη γνώμη του καθενός μας άλλωστε.

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα