Μπροστά σε τελεσιγραφικούς όρους της τουρκικής πλευράς στο Κυπριακό βρίσκονται Αθήνα και Λευκωσία, τους οποίους και θα συζητήσουν σε επίπεδο κορυφής προκειμένου να καταλήξουν σε κοινή αντιμετώπιση της καταστάσεως που τείνει να διαμορφωθεί. Και η οποία χαρακτηρίζεται «καθ’ όλα κρίσιμη». Γι’ αυτό ακριβώς έρχεται μεθαύριο στην Αθήνα ο κύπριος πρόεδρος. Και σε πολύωρη σύσκεψη με τον έλληνα Πρωθυπουργό (παρόντος και του υπ. Εξωτερικών) θ’ αναζητηθεί «κοινός τόπος». Προκειμένου: Και ν’ αποτραπεί ελληνική ευθύνη για τυχόν ναυάγιο των διεργασιών. Και ν’ αναζητηθούν εναλλακτικές υπερβάσεις. Αλλά και να προσδιορισθούν με σαφήνεια οι «κόκκινες γραμμές». Δεδομένου ότι –παρόλο που δεν ομολογείται –υπάρχουν κάποιες διαφορές προσεγγίσεως των δύο ελληνικών κρατικών κέντρων σε κρίσιμα ζητήματα. Χωρίς αυτό ν’ ακυρώνει την κοινή γραμμή που διακηρύσσεται ως βούληση.
ΤΙ ΖΗΤΑ Η ΤΟΥΡΚΙΑ. Οι τελεσιγραφικές θέσεις που η Αγκυρα διετύπωσε (διά του τουρκοκυπρίου κατοχικού τοποτηρητή Μουσταφά Ακιντζί) επικεντρώνονται: α) Στη σύνθεση της Διασκέψεως της Γενεύης και ιδιαίτερα στη θέση ότι «δεν απαιτείται να παρίστανται εκπρόσωποι του Συμβουλίου Ασφαλείας» των Ηνωμένων Εθνών. β) Στην άποψη ότι δεν έχουν θέση άλλοι από τις Εγγυήτριες Δυνάμεις και τις δυο κοινότητες. Κι επομένως ούτε και γίνεται αποδεκτή παρουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, εφόσον οποιαδήποτε συμφωνία επιτευχθεί πρέπει να υπογραφεί από το νέο κρατικό μόρφωμα που θ’ ανακύψει! Την Ομόσπονδη δηλαδή Κύπρο. γ) Στην «εκτός πάσης συζητήσεως» διαμόρφωση νέου πλαισίου τουρκικής εγγυοδοσίας, τουλάχιστο για το τουρκοκυπριακό σκέλος της Ομοσπονδίας. Εκείνο που η τουρκική πλευρά θα δεχθεί ως προς αυτό είναι απλώς το είδος, ο χρόνος και το λειτουργικό πλαίσιο αυτών των Εγγυήσεων.
ΠΙΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ. Ως προς αυτά, είναι ήδη ενήμερες οι χώρες που εμπλέκονται και τα κέντρα που διαμεσολαβούν. Οπόταν και αναμένονται κρίσιμες παρεμβάσεις και ενεργοποίηση ανάλογων πιέσεων προκειμένου να εξευρεθεί κοινό έδαφος. Που σημαίνει αμφίπλευρες αναδιπλώσεις, ώστε να υπάρξει συμβιβασμός. Με κύριο μοχλό την απειλή επικίνδυνου αδιεξόδου που θα προκαλέσει κρίση με «έως και ασύμμετρα παράγωγα». Και αποδέκτης ήδη αυτών των πιέσεων είναι η Λευκωσία, που τηρεί ανελλιπώς ενήμερη την Αθήνα. Η οποία, από τη δική της πλευρά, είναι δέκτης ανάλογων «συμμαχικών υποδείξεων».
Κι αυτό καθώς η Ουάσιγκτον αλλά και τα Ηνωμένα Εθνη (σε επίπεδο κορυφής) θεωρούν ότι: Μόνη απομένουσα οδός είναι η απευθείας συνεννόηση Αθήνας – Αγκυρας. Που τις επόμενες ημέρες θ’ αποδυθούν σ’ εντατικές διπλωματικές διαβουλεύσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Το αποτέλεσμα των οποίων και θα προδικάσει ακόμη και την πραγματοποίηση της Διασκέψεως στη Γενεύη. Διότι: Εάν σ’ αυτές διαπιστωθεί αγεφύρωτο χάσμα, οι διεργασίες αυτονοήτως θα βρεθούν επί κενού. Και όσα θα επακολουθήσουν δεν μπορεί να προεικασθούν. Επισείονται όμως από τους μεσολαβητές με ωμότητα (τουλάχιστο στην ελληνική πλευρά) ώστε να διαμορφωθεί «συναινετικότερη αντίληψη» για αποτροπή απευκταίων περιπλοκών.
Η Αγκυρα –σύμφωνα με παράγοντες των Τουρκοκυπρίων –«είναι χολωμένη» για τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις της Αθήνας (επί επιπέδου ΥΠΕΞ) ότι δεν πρόκειται με τίποτα να δεχθεί παράταση των Εγγυήσεων και ούτε να προσυπογράψει λύση με παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στη μεγαλόνησο. Θεωρώντας ότι: Βάση και πλαίσιο των οιωνδήποτε ρυθμίσεων πρέπει ν’ απορρέουν από το κοινοτικό κεκτημένο και να είναι συμβατά με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Αυτά θα τεθούν επί τάπητος μεθαύριο στο Μαξίμου και θ’ αναλυθούν εξαντλητικά. Ωστε αναχωρώντας ο κύπριος πρόεδρος να έχει κατά νου κοινούς δείκτες πλεύσεως και διαχειρίσεως των εξελίξεων που θα επιταχύνονται όσο προσεγγίζει η δεύτερη εβδομάδα του νέου έτους.
Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ. Ταυτόχρονα όμως αναμένεται ότι ευθέως θα παρέμβει τις επόμενες λίγες μέρες η Ουάσιγκτον προς Αθήνα και Αγκυρα. Με απευθείας επικοινωνία του αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν, που «έχει πάρει επάνω του» το θέμα. Και απαιτώντας (όχι απλώς ζητώντας) από τους δύο «εν όπλοις εταίρους» να συγκαταλήξουν σε συμβιβαστική φόρμουλα. Και οπωσδήποτε να μη ματαιώσουν την «ύστατη ευκαιρία» (όπως τη θεωρούν οι ΗΠΑ) για λύση του προβλήματος.
Η αμερικανική «βιασύνη» δεν είναι άσχετη με την ανάληψη εκμεταλλεύσεως του μεγάλου κυπριακού κοιτάσματος στο λεγόμενο «οικόπεδο 10» της κυπριακής ΑΟΖ. Που απαιτεί αποφυγή επιπλοκών και κρίσεως με την Τουρκία, η οποία θα θέσει σε άμεσο κίνδυνο αυτά τα συμφέροντα. Πέραν του γεγονότος ότι η Ουάσιγκτον προσβλέπει σε «τουρκική διαδρομή» του φυσικού αερίου. Μεταφορά του δηλαδή μέσω Τουρκίας προς δυτικούς προορισμούς. Σε αντίπραξη πάντα προς ρωσικούς σχεδιασμούς κι επιθυμίες. Οπόταν και το παιχνίδι (με επίκεντρο το Κυπριακό) χοντραίνει. Και είναι πλέον αυτονόητο. Και προφανές.
