Ετος 2046. Το βιβλίο της Αν Απλμπάουμ «Σιδηρούν παραπέτασμα» (εκδ. Αλεξάνδρεια) για τη μεταπολεμική Ευρώπη πέφτει στα χέρια ενός ανυποψίαστου μαθητή σε ελληνικό σχολείο. Σε πείσμα των εντυπώσεων, αυτό που θα διαβάσει δεν είναι ένα βιβλίο ιστορικό. Προσομοιάζει μάλλον με έργο επιστημονικής φαντασίας από το απώτατο παρελθόν. Από μια Ευρώπη χτισμένη πάνω στα ερείπια του πολέμου που γέννησε τη σημαντικότερη ένωση κρατών για να αντιμετωπίσει το 2016 τους πιο επικίνδυνους κλυδωνισμούς. Η Κόλαση μέσα στο βιβλίο θα είναι οι ζωές των άλλων που πνίγηκαν μεταξύ κραυγής και ψιθύρων. Η βραβευμένη με Πούλιτζερ δημοσιογράφος περιγράφει πώς δημιουργήθηκαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης με την καθοδήγηση της αόρατης χειρός του Στάλιν και της μυστικής αστυνομίας του. Ανάμεσα στις σειρές ο ανυποψίαστος μαθητής που λέγαμε θα διαβάσει πρώτη φορά για πολίτες που έμαθαν να επιβιώνουν σε έρημες χώρες πέραν της ηθικής, να μετράνε τη ζωή τους με το κουταλάκι του καφέ, κατά τον στίχο του Ελιοτ, και να ζουν με το «δάκρυ που δεν αφήνει το κλάμα να ξεσπάσει», κατά την υπενθύμιση του Τζορτζ Στάινερ. Θα διαβάσει και για την ιστορία της Μαργκαρέτε Μπούμπερ Νόιμαν, η οποία απελευθερώθηκε από τα γκουλάγκ για να μεταφερθεί απευθείας στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρουκ (εκεί όπου θα γνωρίσει τη Μίλενα Γέσενκα, φίλη του Κάφκα, όπως θυμίζει το επίσης συγκινητικό βιβλίο «Μίλενα από την Πράγα» των εκδόσεων Κίχλη). Και ίσως τότε ο μαθητής του μέλλοντός μας υποψιαστεί εξ αντανακλάσεως τον ρόλο που έπαιξε στη διαμόρφωση της ιστορικής συνείδησης μετά την Κατοχή η εγχώρια κομμουνιστογενής Αριστερά.
