Για τον έναν, «η αξιολόγηση δεν έχει κλείσει γιατί δεν θέλουν το Eurogroup και ο Σόιμπλε που κυριαρχεί». Για τον άλλο, πάλι, «οι επόμενοι 18 μήνες είναι πολύ δύσκολοι» και «πρέπει να κλείσει με τις λιγότερες δυνατές απώλειες», εξού και «θα ήταν χρήσιμο να σταματήσει η πολιτική αντιπαράθεση στο εσωτερικό, να σταματήσουν οι κραυγές για εκλογές και οι ψίθυροι για δημοψηφίσματα». Δύο ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στην εβδομάδα, μίλησαν περί αξιολόγησης. Δεν είναι μόνο το ύφος που διαφέρει. Ο πρώτος, ο Στέλιος Κούλογλου, μιλά τη γλώσσα της αγανάκτησης, αυτή με την οποία γράφεται εντός ελληνικών συνόρων το κυβερνητικό αφήγημα κατά του γερμανού υπουργού Οικονομικών. Ο δεύτερος, ο Κώστας Χρυσόγονος, πάλι, εκφράζει τον ΣΥΡΙΖΑ εξωτερικού, αυτόν δηλαδή που εμφανίζεται πιο μετριοπαθής. Η απόσταση μεταξύ τους δεν θα έπρεπε να ξενίζει.
Η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωκοινοβούλιο, που ξεκίνησε ως εξαμελής το 2014 αλλά μετρά τέσσερα μέλη σήμερα, είναι, όπως λένε άνθρωποι από τις Βρυξέλλες, μια μικρογραφία του κόμματος. Θα μπορούσε να πει κανείς πως έχει κι αυτή τις συνιστώσες της. Και κυρίως δεν έχει κανένα πρόβλημα να είναι και με τον Πιτέλα και με τον Γκίζι. Και με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, δηλαδή, τις συναντήσεις των οποίων τιμά συχνά ο έλληνας Πρωθυπουργός ως «παρατηρητής», αλλά και με την ευρωομάδα της Αριστεράς, στην οποία άλλωστε ανήκει το κόμμα, που προσφάτως εξέλεξε ως πρόεδρο τον Γερμανό Γκρεγκόρ Γκίζι. Εναν άνθρωπο που είχε ταχθεί κατά της ένωσης Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας και είναι θιασώτης μιας νέας Οστπολιτίκ, της επαναπροσέγγισης με τη Μόσχα. Οι συριζαίοι –και πρώην συριζαίοι –ευρωβουλευτές, αν και πολλά μίλια μακριά από την εσωτερική πολιτική σκηνή, αποτυπώνουν με τον πιο παραστατικό τρόπο την ελαφρώς σχιζοφρενική σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Δημήτρης Παπαδημούλης
«Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέλεξε έξι ευρωβουλευτές, έμεινε με τέσσερις αφού ανεξαρτητοποιήθηκε η Σακοράφα και ο Χουντής έγινε ΛΑΕ και τώρα έχει τον εξής έναν, Δημήτρη Παπαδημούλη». Αυτό υποστηρίζει πηγή από τις Βρυξέλλες. Τι υπονοεί; Στην ανάγνωσή της ο Παπαδημούλης είναι ο μοναδικός από την ομάδα που πραγματικά πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν λάβει κανείς υπόψη τις συχνότατες παρεμβάσεις του στα ελληνικά ζητήματα, θα δώσει μάλλον δίκιο στην προαναφερθείσα πηγή. Τα παπαδημούλεια τιτιβίσματα στήριξης του Μαξίμου γίνονται σε κάθε ευκαιρία. Είτε πρόκειται για τις δηλώσεις Παρασκευόπουλου περί σύγκλισης με τη ΧΑ, που έσπευσε να τονίσει όχι μόνο ότι δεν συμφωνεί, αλλά και πως «δεν εκφράζουν ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε την κυβέρνηση». Είτε μιλάμε για τις κυβερνητικές επιτυχίες, τις οποίες χαιρετίζει, ευρισκόμενος πάντα σε γραμμή Παππά –αν όχι παππικότερος του Παππά -, με tweets σαν το «ξεπάγωσαν τα μέτρα για το χρέος, οι χαμηλοσυνταξιούχοι πήραν το βοήθημα και ο Μητσοτάκης έμεινε έκθετος με το θλιβερό “παρών”. Χρόνια πολλά!». Ο ζήλος του είναι τέτοιος που συνηθίζει να κάνει και retweet τα σάιτ που έχουν δημοσιεύσει τα συγκεκριμένα tweets του. Βέβαια, οι κακές γλώσσες στους ευρωδιαδρόμους επισημαίνουν ότι δεν τον βλέπουν ποτέ από τότε που έγινε αντιπρόεδρος να συνυπάρχει σε πάνελ εκπομπής με άλλους ευρωβουλευτές. «Εμφανίζεται μόνος» σημειώνουν και του αποδίδουν «έπαρση», την οποία, σπεύδουν να τονίσουν, ουδέποτε έδειξαν άλλοι Ελληνες που θήτευσαν ως αντιπρόεδροι του Ευρωκοινοβουλίου, όπως η Αννυ Ποδηματά ή ο Παρασκευάς Αυγερινός.
Κωνσταντίνα Κούνεβα
Ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των συμβόλων που όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως επιστρατεύουν στα ψηφοδέλτιά τους. Πρώην καθαρίστρια με έντονη συνδικαλιστική δράση, εξαιτίας της οποίας έπεσε, το 2008, θύμα επίθεσης με οξύ. Μόνο που και στα ευρωέδρανα παραμένει σύμβολο. Αν αναζητήσει κανείς τη δράση της, θα βρει ως σημαντικότερη παρέμβασή της μια έκθεσή της που ενέκρινε το Ευρωκοινοβούλιο τον Απρίλιο του 2016. Με αυτήν το Σώμα αναγνώρισε την ανάγκη ρύθμισης του επαγγέλματος των οικιακών βοηθών και του προσωπικού φροντίδας. Αλλά και τα τηλεοπτικά πλάνα με τις καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ να φορούν τα κόκκινα γάντια –τις οποίες είχε προσκαλέσει μαζί με τη Σοφία Σακοράφα το 2015 –στην αίθουσα της Ολομέλειας στο Στρασβούργο. Αυτό ίσχυε μέχρι προχθές, όταν δόθηκαν από την ελληνική Βουλή στη δημοσιότητα τα πόθεν έσχες του 2013 και του 2014. Η δήλωσή της ήταν από αυτές που έγιναν είδηση, μιας και περιλαμβάνει καταθέσεις σε βελγικές, γαλλικές και βουλγαρικές τράπεζες που ξεπερνούν τα 340.000 ευρώ και δικαιολογούνται κυρίως ως δωρεές. Πριν, δηλαδή, της δείξουν την αλληλεγγύη τους στην κάλπη οι ψηφοφόροι, αναδεικνύοντάς την τέταρτη μεταξύ των συριζαίων συνυποψηφίων της, της την είχαν δείξει και με τον οβολό τους.
Κώστας Χρυσόγονος
Τις προάλλες παρέθεσε ένα τραπέζι σε είκοσι δημοσιογράφους. Ανθρωπος που βρέθηκε εκεί έφυγε με μια απορία: «Πώς μπορεί και παραμένει ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ;». «Θα έπρεπε», συμπληρώνει, «να έχει παραιτηθεί με τόση κριτική που ασκεί στην πρώτη φορά αριστερή διακυβέρνηση». Η αλήθεια είναι ότι οι δημόσιες παρεμβάσεις του σερραίου συνταγματολόγου δεν στερούνται κριτικής για την κυβέρνηση. Πριν από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, τον Σεπτέμβριο, π.χ., με κείμενο στην προσωπική του ιστοσελίδα κατηγορούσε τον Τσίπρα ότι έφθασε ώς τα όρια της αλαζονείας με την υπόσχεση ότι «θα χτυπάμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν». Λίγο πριν από το δημοψήφισμα έδωσε στη δημοσιότητα επιστολή που είχε στείλει στον Πρωθυπουργό, προειδοποιώντας τον ότι «η λαϊκή εντολή προς την κυβέρνηση είναι εντολή για σκληρή διαπραγμάτευση και όχι για χρεοκοπία και έξοδο από την ευρωζώνη και ενδεχομένως και την Ενωση». Τι κι αν, κατά δήλωσή του την προεκλογική περίοδο, έθεσε υποψηφιότητα για να εκδηλώσει έμπρακτα την αγωνία του για την πορεία της χώρας και της Ευρώπης; Επειδή, τότε, η πρώτη από δημοκρατία είχε μετατραπεί σε χρεοκρατία και η δεύτερη σε αυτοκρατορικό μόρφωμα. Πλέον, πλασάρει ένα πιο φιλευρωπαϊκό προφίλ και, ευκαιρίας δοθείσης, σπεύδει να υπενθυμίσει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι, πάντως, στις Βρυξέλλες τού καταλογίζουν ως μοναδικό κίνητρο της δράσης του «ένα δελτίο Τύπου για την Ελλάδα».
Στέλιος Κούλογλου
Βρέθηκε στη βελγική πρωτεύουσα χάρη στην «αυτοθυσία» του Γιώργου Κατρούγκαλου –που άφησε την έδρα της ΕΕ και τα προνόμια των εκλεγμένων εκπροσώπων της για να υπηρετήσει το έθνος από έναν ταπεινό υπουργικό θώκο πίσω στην Αθήνα. Ακόμη και εκείνοι που βρίσκονται μακριά του πολιτικά τού αναγνωρίζουν ότι είναι ο μοναδικός, μαζί με τον Δημήτρη Παπαδημούλη, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που επιδεικνύει κοσμοπολιτισμό. Που έχει, κοινώς, επαφές και με άλλους συναδέλφους του διαφορετικών εθνικοτήτων. Παρά όμως αυτές τις επαφές, οι εδώ σύντροφοί του μάλλον δεν έχουν λόγο να ανησυχούν για το πόσο πιστός παραμένει στην κομματική ορθοδοξία. Εύλογο, επειδή ακόμη κι αν είναι μακριά παρεμβαίνει σε κρίσιμα εγχώρια ζητήματα, όπως η περιλάλητη ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, με δηλώσεις του τύπου «φυσικά και είναι δουλειά της κυβέρνησης να έχει κάποια φιλικά μέσα ενημέρωσης». Και για όποιον αμφιβάλλει για την προσήλωσή του στα όσα κηρύττουν τα non papers του Μαξίμου –γιατί ορισμένοι από τους συναδέλφους του στις Βρυξέλλες παρατηρούν ότι «σε κάποια θέματα στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε κάποια όχι» –να σημειωθεί ότι βγήκε τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων να υποστηρίξει πως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «θέλει να ανατρέψει την κυβέρνηση». Αναμφισβήτητα, σε κάποιο από τα 2.800 δωμάτια του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που επί Ναζί ήταν η έδρα της γραφειοκρατίας της Luftwaffe, ο Σόιμπλε ετοιμάζει την αναχαίτιση της ελληνικής κυβέρνησης.
Χουντής και Σοφία Σακοράφα
Κάποιοι έφυγαν νωρίς. Ο Μανώλης Γλέζος είχε προαναγγείλει ότι θα μείνει για έναν χρόνο στην Ευρωβουλή. Πρώτος επιλαχών ήταν ο Νίκος Χουντής. Είχε όμως εξασφαλίσει το χαρτοφυλάκιο του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών αρμόδιου για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις. Οπότε όλοι εκτιμούσαν πως θα βρεθεί μια θέση και για τον Γιάννη Μηλιό, τον αμέσως επόμενο επιλαχόντα, ο οποίος δεν κατάφερε να πάει στην οδό Νίκης εξαιτίας του Βαρουφάκη. Ο Γλέζος, ωστόσο, ανακοίνωσε την παραίτησή του στα μέσα Ιουνίου του 2015, δίνοντας έτσι στον Χουντή την ευκαιρία να διαχωρίσει τη θέση του από την κυβέρνηση υποβάλλοντας την παραίτησή του στα μέσα Ιουλίου, μέλος της Αριστερής Πλατφόρμας γαρ. Εκανε, λοιπόν, την επανάστασή του και χάρισε στη ΛΑΕ κι έναν ευρωβουλευτή. Λίγο αργότερα, τον Σεπτέμβριο, ανακοίνωνε την ανεξαρτητοποίησή της και η Σοφία Σακοράφα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου. Η κίνηση ήταν αναμενόμενη αφού από νωρίς είχε αναγορευτεί σε υπαρχηγό της Ζωής Κωνσταντοπούλου και πολεμούσαν μαζί κατά του απεχθούς χρέους. Παρότι είχε δηλώσει στο περιοδικό «Spiegel» (ρεπόρτερ του οποίου την ακολούθησε για έναν χρόνο ως εκπρόσωπο του ευρωσκεπτικισμού στο Ευρωκοινοβούλιο) πως την απογοήτευσε ο τρόπος λειτουργίας της ΕΕ από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες, «κράτησε την έδρα της», όπως σημειώνουν άσπονδοι φίλοι της. Και όχι μόνο. Κράτησε κοντά της και τον σύζυγό της, που τη βοηθά με τη γλώσσα, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό. «Στις πρώτες συνεδριάσεις των συριζαίων ευρωβουλευτών συμμετείχαν όχι έξι αλλά επτά» θυμάται συνεργάτης έλληνα ευρωβουλευτή. «Ο έβδομος», συμπληρώνει, «ήταν ο σύζυγος της Σακοράφα». Τώρα, μάλλον συνεδριάζουν οι δυο τους αφού, σύμφωνα με τον ίδιο άνθρωπο, η ευρωβουλευτίνα δεν έχει επαφές με άλλους συναδέλφους της, Ελληνες ή ξένους. Αρα, μάλλον δεν θα κατορθώσει να αλώσει το ευρωσύστημα από τα μέσα.
