Υπήρξε ένα σκοτεινό και παράλληλα πολυδιάστατο και πολυγραφότατο πρόσωπο, ο Γεώργιος Γεωργαλάς που έφυγε ανήμερα τα Χριστούγεννα στα 88 του και κηδεύτηκε χθες στον ιερό ναό Αγίου Σεραφείμ και Προφήτου Ηλία στην Παλαιά Πεντέλη.
Οι νεότερες γενιές τον θυμούνται να συνδέεται με τις πιο σκοτεινές όψεις της Επταετίας (1967 – 1974) ως υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, υφυπουργός Εσωτερικών και ως ο κεντρικός προπαγανδιστής του απριλιανού καθεστώτος Παπαδόπουλου (απομακρύνθηκε μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου). Εθνικιστής και σφοδρός αντικομμουνιστής διανοούμενος θεωρείτο ο βασικός εγκέφαλος της επικοινωνιακής αιχμής της χούντας, αφού ήταν αυτός που έφτιαξε τη Γενική Γραμματεία Τύπου και Πληροφοριών και έκανε και καθημερινή προπαγανδιστική εκπομπή στην κρατική τηλεόραση. Νωρίτερα ο Γεωργαλάς είχε θητεύσει σε σχολές Στρατού και Χωροφυλακής, αφού υπήρξε εξπέρ σε ζητήματα σοβιετολογίας και Ψυχρού Πολέμου. Και αυτό δεν είναι παράδοξο, αφού στην πρώτη νιότη του ήταν κομμουνιστής (στέλεχος του ΚΚΕ), πολιτικός πρόσφυγας στη Βουδαπέστη και εκφωνητής της Ελληνικής Εκπομπής του τοπικού Ραδιοφωνικού Σταθμού. Συνδέθηκε με μεγάλες μορφές του αριστερού κινήματος όπως ο Μέμος Μακρής ή ο Δημήτρης Χατζής –μεταγενέστερα τους συκοφάντησε σε τηλεοπτική εκπομπή του Ρένου Αποστολίδη ως συνεργάτες του καθεστώτος στη σοσιαλιστική Ουγγαρία –αν και το 1957 ζήτησε άσυλο στην Αίγυπτο και έκανε ιδεολογική στροφή 180 μοιρών. Η «Σοβιετολογία», το περιοδικό που εξέδιδε και μια πληθώρα βιβλίων όπως η «Προπαγάνδα», του έδωσαν χροιά θρύλου στην Ακροδεξιά και στους εθνικιστικούς κύκλους, ενώ διατηρούσε στενή σχέση με τον Πάνο Καμμένο τη δεκαετία του ’90.
