Η Ευρώπη χωρίς αξίες

Πριν από δύο χρόνια ο μεταφραστής Βασίλης Παπαγεωργίου πρότεινε στη σκηνοθέτρια Ελενα Πέγκα το κείμενο «Θα πεθάνω αν πεθάνεις» της νεαρής συγγραφέως Αννας Μαρίας Νίγκρεν. «Με ενδιαφέρει η σύγχρονη δραματουργία και οι φίλοι που έχω στο εξωτερικό μού στέλνουν κατά καιρούς καινούργια κείμενα από θέατρα, σκηνοθέτες και μεταφραστές» λέει η Πέγκα. «Ο Βασίλης μετέφρασε το έργο από τα σουηδικά και είπε ότι θα με ενδιέφερε επειδή είναι πολύ φρέσκο. Και πράγματι έτσι ήταν: πρόκειται για μια νεότατη συγγραφέα, γεννημένη το 1990».

Η υπόθεση. «Αφορά την ιστορία τεσσάρων παιδιών, δύο κοριτισών και δύο αγοριών με κατεστραμμένη αθωότητα. Είναι μικρομέγαλα, πειραματίζονται με τα όρια, τη βία, τον θάνατο, τον έρωτα, την παραβατικότητα και με τα απόλυτα συναισθήματα της εφηβείας. Το έργο γίνεται μια κοινωνική κριτική μέσα από τα μάτια των νέων ανθρώπων: πώς φαίνεται ο “ξεχαρβαλωμένος” κόσμος στον οποίο ζούμε. Ετσι γεννήθηκε το ενδιαφέρον μου για αυτό το ακραίο έργο, που κουβαλά πάντως μια φρεσκάδα και κάτι πολύ σύγχρονο. Η Σουηδία είναι χώρα που την έχουμε ταυτίσει με τους συνταξιούχους, αλλά με τρελό αλκοολισμό και προβλήματα βίας. Οπότε με έναν τρόπο βρήκα αντιστοιχίες στη σημερινή Ελλάδα. Γιατί το έργο διαδραματίζεται έξω από ένα δημόσιο κτίριο σε μια πόλη της Ευρώπης και θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε. Βλέπουμε ότι υπάρχει μια κρίση γενικότερα και αυτό είναι πολύ έντονο στους νεότερους πολίτες, επειδή μιμούνται τον κόσμο των μεγάλων και αυτό που εισπράττουν είναι πολύ σκοτεινό, χωρίς αξίες, ρομαντισμό και ιδανικά. Είναι κάτι τελείως κατεστραμμένο».

Η συνεργασία. «Είναι πολύ ωραία η χημεία της ομάδας και όλα τα παιδιά το υποστηρίζουν χωρίς αναστολές και κρατήματα. Εχει πολύ ενδιαφέρον που οι νέοι ηθοποιοί θέλουν να μπουν μέσα σε αυτό και με κάποιο τρόπο το έργο φέρνει πράγματα της νεότερης ηλικίας στον καθένα μας. Και για τους μεγάλους που θα το δουν, νομίζω θα τους θυμίσει το παιδί που έχουν μέσα τους. Υπάρχει μια ομαδική διαδικασία, πρέπει να είναι ωμό και άμεσο, γιατί είναι και πολύ σωματικό και ο λόγος του είναι πολύ σύγχρονος, έτσι όπως μιλάνε με την αργκό, με κομμένες φράσεις και δικούς τους κώδικες».