«Οπου χαράζει το Καλό, παιδιά και γέροι χάνονται, και κυλάει το αίμα». Αυτό λέει ένας από τους πρωταγωνιστές του επικού βιβλίου του Βασίλι Γκρόσμαν «Ζωή και Πεπρωμένο», που κυκλοφόρησε το 2013 και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Γκοβόστη (μετάφραση Γιώργου Μπλάνα). Για τον ρώσο συγγραφέα το Κακό έρχεται κυρίως από εκείνους που θέλουν να επιβάλουν στους άλλους το Καλό.
Ο Τσβετάν Τοντόροφ συμφωνεί. Ο πειρασμός του Καλού είναι πολύ πιο επικίνδυνος από εκείνον του Κακού, λέει σε μια κοινή συνέντευξη που έδωσε στη Μοντ με έναν άλλο γενναίο διανοούμενο που διέτρεξε τον περασμένο αιώνα, τον Μπόρις Σιρούλνικ. Ολοι οι μεγάλοι εγκληματίες της Ιστορίας το καλό επιδίωκαν. Ακόμη κι ο Χίτλερ: μπορεί να ευχόταν το κακό για μια σειρά από πληθυσμικές κατηγορίες, ήθελε όμως το καλό της αρίας φυλής στην οποία ισχυριζόταν ότι ανήκε. Οικουμενικό πρόγραμμα είχαν κι οι κομμουνιστές –και θέριζαν όποιον διαφωνούσε. Γιατί λοιπόν να ισχύει κάτι διαφορετικό για τους τζιχαντιστές; Το κίνητρο του μακελάρη του κλαμπ Ρέινα στην Κωνσταντινούπολη δεν ήταν τόσο η εκδίκηση για την εμπλοκή της Τουρκίας στη Συρία όσο η τιμωρία των «ακάθαρτων» και η επιβολή του καλού, δηλαδή του ισλαμιστικού τρόπου ζωής.
Στο όνομα του Καλού, όπως το εννοούν εκείνοι φυσικά, καταστέλλουν τις δημοκρατικές ελευθερίες διάφοροι αυταρχικοί ηγέτες στη σημερινή Ευρώπη. Ο Ορμπαν και ο Κατσίνσκι δεν έχουν υπογράψει καμιά συμφωνία με τον Διάβολο· αν διορίζουν δικούς τους δικαστές ή κυνηγούν τα μέσα ενημέρωσης προς το συμφέρον του λαού το κάνουν, ένα συμφέρον που είναι πεισμένοι ότι γνωρίζουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.
Με αυτή την έννοια, η δήλωση που συμπυκνώνει καλύτερα τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η οποία γιορτάζει αυτόν τον μήνα τα δεύτερα γενέθλιά της, ανήκει στον Αριστείδη Μπαλτά και είχε γίνει τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Βουλή, όταν ο τότε υπουργός Πολιτισμού είχε χαρακτηρίσει την αξιοποίηση του Ελληνικού «μια ήττα στο δρόμο προς τον δημοκρατικό σοσιαλισμό». Εκτοτε ακολούθησαν βέβαια κι άλλες ήττες, για την ακρίβεια αυτή η κυβέρνηση δεν γνωρίζει παρά ήττες, αλλά αυτό δεν την εκτρέπει από τον τελικό της στόχο, που είναι η επιβολή του Καλού, ακόμη κι ανάμεσα στα ερείπια.
Τελευταία Νέα