Το βινύλιο έχει ρεύμα και στην Ελλάδα. Παρότι επίσημα στατιστικά στοιχεία δεν υπάρχουν, το πεδίο είναι χαρτογραφημένο και σύμφωνα με στοιχεία ειδικών δραστηριοποιούνται, εκτός από τις μεγάλες δισκογραφικές φίρμες, 80 ανεξάρτητες εταιρείες που «βγάζουν από δύο έως 10 άλμπουμ ετησίως, ανάλογα με τις δυνατότητες παραγωγής που έχουν». Περίπου 50.000 αντίτυπα δίσκων βινυλίου τυπώνονται ετησίως στην Ελλάδα, αναφέρει ο δημοσιογράφος Γιάννης Αλεξίου, ψυχή του θεσμού «Vinyl is back» (σ.σ. το 10ο παζάρι θα πραγματοποιηθεί 9-11 Μαρτίου). «Από αυτά το 1/3 αφομοιώνεται από την ελληνική αγορά και τα υπόλοιπα φεύγουν στο εξωτερικό, χάρη στη δισκογραφία που έχουν ελληνικές ροκ μπάντες ή σε καλλιτέχνες με διεθνή απήχηση όπως οι Βαγγέλης Παπαθανασίου, Σταμάτης Σπανουδάκης με την ηχογράφηση που έκανε το 1964 με τους ULS». Ως δείκτη για την ελληνική πραγματικότητα, ο Αλεξίου παραθέτει την αύξηση 35% στις πωλήσεις πικάπ μέσα στο 2016 σε σχέση με το 2015. «Μια άλλη ένδειξη της αυξανόμενης ζήτησης είναι και το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα πικάπ πωλούνται και από αλυσίδες σουπερμάρκετ». Από την ενασχόλησή του με το αντικείμενο καταθέτει και τη στροφή όλο και περισσότερων νέων ηλικιακά καταναλωτών στην αγορά αναλογικών δίσκων.

ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι εντός του Ιανουαρίου αναμένεται να λειτουργήσει στην Ελλάδα το πρώτο μετά την Columbia εργοστάσιο παραγωγής δίσκων. Σύμφωνα με πληροφορίες, το ετοιμάζουν στα Σπάτα τα αδέλφια Δημήτρης και Λευτέρης Φυτάς, της ανεξάρτητης Icaros Records. Εχουν αγοράσει πρέσα –το κόστος μιας καλής εκτιμάται στις 600.000 ευρώ, αναφέρουν γνώστες –και για να κάνουν ανάλογη επένδυση σημαίνει ότι υπάρχει ζήτηση, δεδομένου ότι μέχρι τώρα οι ελληνικές δισκογραφικές μετά το κλείσιμο της Columbia τύπωναν δίσκους στο εξωτερικό. Το βινύλιο πάντως έγινε μόδα στις ΗΠΑ από το 2015, σημειώνει ο Γιάννης Αλεξίου. «Το ποσό για τις αγορές δίσκων ανήλθε στα 420 εκατ. δολάρια το 2015 και ξεπέρασε για πρώτη φορά τις εταιρείες streaming σε τζίρο, που διαμορφώθηκε στα 380 εκατ. δολάρια».