Οι ξεριζωμένοι ήρωες του Χάινερ Μίλερ

Στην παράσταση αυτή οι ηθοποιοί παίζουν πάνω σε κόκκινο έδαφος φορώντας μαύρα κοστούμια. Με τη φωνή και το σώμα τους απολύτως ενεργοποιημένα, αφηγούνται και ταυτόχρονα βιώνουν τις αγωνίες, τους αγώνες, τις συγκρούσεις και τα αδιέξοδα των προσώπων της παράστασης «Η Αποστολή: Ανάμνηση από μιαν Επανάσταση» του Χάινερ Μίλερ. «Δεν υπάρχουν σκηνικά, παρά μόνο λίγα αντικείμενα, δεν υπάρχει μουσική, παρά μόνο οι ήχοι που γεννά το ανθρώπινο σώμα» λέει ο σκηνοθέτης Σάββας Στρούμπος, που με την Ομάδα Σημείο Μηδέν και μετά τον πρώτο κύκλο παραστάσεων παρουσιάζει εκ νέου το έργο του ανατολικογερμανού συγγραφέα. «Βρισκόμαστε στον “βούρκο αίματος της Ιστορίας” κατά τον Μίλερ. Κάποια στιγμή έμαθα ότι στην περίοδο του Μεσοπολέμου στη Γερμανία, με τους Ναζί στην εξουσία, θεατρικές ομάδες αγκιτ-προπ, κομμουνιστικής ή αναρχικής αναφοράς, έπαιζαν παραστάσεις σε κόκκινο έδαφος και με μαύρα κοστούμια, δίνοντας τον δικό τους τόνο στον αντιφασιστικό αγώνα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται».

Το έργο αναφέρεται στη Γαλλική Επανάσταση. Τρεις γάλλοι επαναστάτες παίρνουν εντολή από την κυβέρνηση των Ιακωβίνων να ταξιδέψουν στην Τζαμάικα και να οργανώσουν εξέγερση των σκλάβων εναντίον των άγγλων αποικιοκρατών με σκοπό να επεκτείνουν την επανάσταση. Ο επικεφαλής, λευκός διανοούμενος και γόνος αριστοκρατών, προδίδει και πηγαίνει με το μέρος των δουλεμπόρων αντί να συνεχίσει τον αγώνα. Οι άλλοι δύο μαχητές είναι ένας πρώην σκλάβος και ένας πρώην αγρότης. Ενώ λοιπόν ο επικεφαλής μπροστά στις δυσκολίες μεταστρέφεται και παίρνει το μέρος των δουλεμπόρων, οι άλλοι δύο που έχουν υποστεί τη σκλαβιά και την καταπίεση στο πετσί τους αποφασίζουν, παρ’ όλες τις δυσκολίες, να συνεχίσουν μέχρι τέλους.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Στον πυρήνα του έργου και της παράστασης τίθενται δύο βασικά ζητήματα, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη. «Η κοινωνική επανάσταση μπορεί να ηττάται, να προδίδεται, να εκφυλίζεται, είναι όμως πάντα επίκαιρη και πάντα αναγκαία. Τη σπίθα της εξέγερσης που πασχίζει να μεταμορφωθεί σε επανάσταση, τη φέρουν πάντα “της γης οι κολασμένοι”. Θεωρώ την εποχή μας εποχή ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού, εποχή πολέμων, φασισμών κι επαναστάσεων. Οι σημερινοί εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νομάδες προλετάριοι, οι πρόσφυγες, ασφυκτιούν οικονομικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά∙ σε πολλές περιπτώσεις είναι εξαντλημένοι και εξαθλιωμένοι, αλλά έχουν και τη γνώση και τα μέσα για να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση. Το διακύβευμα της ανατροπής του υπάρχοντος βρίσκεται στον πυρήνα της “Αποστολής” κι αυτό είναι το άμεσο ενδιαφέρον μου».