Μπορεί το 2016 να άνοιξε και να έκλεισε με δύο σημαντικές επιχειρηματικές συμφωνίες των Παντελιάδη – Βερόπουλου και της Νίκας με την Chipita του Σπύρου Θεοδωρόπουλου, ωστόσο η χρονιά που πέρασε δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα στο πεδίο των επιχειρηματικών ντιλ.
Αν και ένα σημαντικό κομμάτι των ελληνικών επιχειρήσεων βρίσκεται στο κόκκινο και παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες αναζητούν τρόπους να αποδεσμευτούν από τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια που βαραίνουν τα χαρτοφυλάκιά τους, η πραγματικότητα είναι ότι ο χρόνος δεν μέτρησε υπέρ των αναγκαίων αλλαγών στον επιχειρηματικό χάρτη της χώρας ο οποίος με συμφωνίες, εξαγορές ή συγχωνεύσεις θα μπορούσε να εξυγιανθεί.
Οι λόγοι πολλοί και σημαντικοί με πρωταρχικό αυτόν την αδυναμίας της ελληνικής οικονομίας να γίνει πόλος έλξης για ξένους επιχειρηματίες που θα μπορούσαν να επενδύσουν διασώζοντας επιχειρήσεις από διάφορους κλάδους που έχουν όλα τα χαρακτηριστικά για να αναπτυχθούν και να επανέλθουν στην κανονικότητα. Ενώ από την πλευρά των ελλήνων υποψηφίων, τελικά αποδεικνύονται λίγοι εκείνοι που έχουν σχέδιο και θέλουν να βάλουν το χέρι στη δική τους τσέπη για να προχωρήσει μια συμφωνία όπως έγινε με τις περιπτώσεις Βερόπουλου και Νίκα.
ΟΙ ΞΕΝΟΙ. Η διστακτικότητα των ξένων επενδυτών που παρακολουθούν την Ελλάδα αποδίδεται, σύμφωνα με γνώστες της αγοράς, στο ευμετάβλητο οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον το οποίο εάν δεν σταθεροποιηθεί δεν πρόκειται κανείς να βάλει το χέρι στην τσέπη και να επενδύσει. Μάλιστα, όπως σημειώνουν, κλειδί στο να γίνει η Ελλάδα και οι επιχειρήσεις ελκυστικός επενδυτικός προορισμός αποτελεί η άμεση ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, η σταδιακή δημιουργία περιβάλλοντος αξιοπιστίας και σταθερότητας σε συνδυασό με την παροχή κινήτρων για την προσέλκυση ξένων επενδυτών.
Την ίδια ώρα, και παρά το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων είναι υπερχρεωμένος, οι τράπεζες έχουν επί της ουσίας τα χέρια τους δεμένα, αφού ακόμα δεν έχει ψηφιστεί το νομοθετικό πλαίσιο που θα επιτρέψει να προχωρήσουν οι διαδικασίες για τις όποιες αναδιαρθρώσεις όσων επιχειρήσεων κρίνονται βιώσιμες. Η κυβέρνηση φαίνεται να μην τολμά να ψηφίσει τη διάταξη εκείνη που θα επιτρέπει στα στελέχη των τραπεζών και του Δημοσίου το κούρεμα οφειλών ώστε να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις, μπλοκάροντας έτσι κάθε ενδεχόμενο να διασωθούν επιχειρήσεις που σήμερα έχουν τα χαρακτηριστικά να γίνουν βιώσιμες αλλά σύντομα θα τα χάσουν στο καθεστώς της αδράνειας που επικρατεί.
ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ. Με εξαίρεση την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και τη στρατηγική των τραπεζών να αποδεσμευτούν και να πουλήσουν τις δικές τους θυγατρικές σε Ελλάδα και εξωτερικό, μετρημένα στα δάχτυλα ήταν τα επιχειρηματικά ντιλ που έγιναν το 2016, με το μεγαλύτερο που επιχειρήθηκε, της Μαρινόπουλος με τον Σκλαβενίτη, να βρίσκεται στον αέρα καθώς εκκρεμεί η δικαστική απόφαση για να προχωρήσει το σχέδιο αναδιάρθρωσης που συμφωνήθηκε με τις τράπεζες και τους άλλους πιστωτές.
Σύμφωνα με στοιχειά της Ernest & Young, μόλις 10 εξαγορές και συγχvωνεύσεις πραγματοποιήθηκαν το α’ εξάμηνο του 2016 συνολικής αξίας μόλις 200 εκατ. δολαρίων έναντι 20 συμφωνιών αξίας 1,6 δισ. δολαρίων το αντίστοιχο διάστημα του 2015, καταγράφοντας μείωση κατά 50% και 87,5% αντίστοιχα. Οι πιο δραστήριοι κλάδοι στις συγχωνεύσεις και εξαγορές ήταν των τροφίμων – ποτών και του λιανικού – χονδρικού εμπορίου, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος υπάρχουν κλάδοι που χρήζουν άμεσης ανάγκης για αναδιάρθρωση λόγω και των σημαντικών χρεών που εμφανίζουν, όπως της κλωστοϋφαντουργίας, του ξύλου και του χάρτου, της εστίασης και των κατασκευών, και θα μπορούσαν να βρεθούν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για εξαγορές ή συγχωνεύσεις.
ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ. Μάλιστα στο μεγαλύτερο ποσοστό οι εξαγορές που πραγματοποιήθηκαν ήταν ενδοσυνοριακές, δηλαδή το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών ήταν αναιμικό και αυτό την ίδια στιγμή που επενδύσεις από το εξωτερικό και κυρίως μέσω εξαγορών θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και την έξοδο της χώρας μας από την οικονομική κρίση.
Οι προσδοκίες για την ευόδωση ενός μεγαλύτερου αριθμού επιχειρηματικών ντιλ μεταφέρονται πλέον στη νέα χρονιά. Οι επιχειρήσεις που αναζητούν επενδυτές είναι πολλές. Στον χώρο των ιχθυοκαλλιεργειών βρίσκονται σε αναμονή εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα ο συγκεκριμένος τομέας να έχει υποστεί αναταράξεις χάνοντας και μερίδιο από τις διεθνείς αγορές. Στον τουρισμό από την προηγούμενη χρονιά ξεκίνησαν κάποιες κινήσεις και αναμένεται να κορυφωθούν φέτος ενώ ακολουθούν οι κλάδοι της υγείας, της αγοράς ακινήτων, των κατασκευών και τέλος των ασφαλιστικών εταιρειών. Σύμφωνα με εκτιμήσεις των τραπεζών περισσότερες από τις μισές επιχειρήσεις που σήμερα είναι κόκκινες μπορούν να διασωθούν. Ερευνα της PwC δείχνει ότι οι εταιρείες που μπορούν να διασωθούν βαρύνονται με δάνεια συνολικού ύψους 36,5 δισ. ευρώ, πραγματοποιούν τζίρο 73,8 δισ. και απασχολούν πάνω από 260.000 εργαζομένους.
