Ο κύριος Φώτος που εορτάζουμε σήμερον είναι μια μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης. Ο Φώτος ήταν κύριος πολύ αρχαίος που τάιζε κουλούρια τα παιδάκια και τις πάπιες σε μια εποχή που δεν υπήρχαν ούτε παιδάκια ούτε πάπιες. Κι έπλενε τα δόντια του σε μια εποχή που δεν υπήρχαν δόντια.
Ο κύριος Φώτος ζούσε μαζί με τους δεινόσαυρους και μ’ ένα κολλητό του μαμούθ μεσοτοιχία. Πίστευε στον Θεό και γι’ αυτό δεν τον χωνεύανε οι δεινόσαυροι και το μαμούθ. Και μια μέρα, ένας τυρανόσαυρος Ρεξ τον πλάκωσε στις γρήγορες και τον σκότωσε. Και μετά που τον σκότωσε, αυτός πέθανε και δεν τον λέγανε πια «κύριο Φώτο», αλλά «Φώτο σκέτο» γιατί άμα πεθαίνεις, παύεις να είσαι κύριος.
Αυτά μου είπε ο αδελφός μου να γράψω για την εορτή των Φώτων. Και μετά γέλασε πάααρα πολύ, αλλά δεν ξέρω γιατί. Η γιαγιά μου όμως, μου είπε ότι δεν είναι ο κύριος Φώτος, αλλά τα Φώτα. Αυτό σημαίνει ότι τα Φώτα είναι δυο πράγματα: Πρώτον, γιορτή, δεύτερο ουσιαστικό γένους ουδέτερου. Και στη γραμματική τα κλίνουμε τα Φώτα «το φώτο, του φώτου, το φώτο, ώ φώτω, τα φώτα, των φωτών, τα φώτα, ω φώτα!».
Και γιορτάζουμε ότι η ΔΕΗ μας αφήνει να κρατάμε τα Φώτα αναμμένα πάρα πολλή ώρα χωρίς να μας τα χρεώνει στο λογαριασμό. Και για να μην πέσει έξω η επιχείρηση, των παραμονή Πρωτοχρονιάς, ακριβώς πριν τα μεσάνυχτα, μας βάζει και τα σβήνουμε για να ισοφαρίσει το έλλειμμα.
Εμείς φέτος τα σβήσαμε για το καλό στις 12 παρά πέντε και –για να κάνουμε οικονομία –τα ξανανάψαμε στις 7 και 10 το πρωί. Ολη νύχτα έχανε η μάνα το παιδί. Η μαμά μου ψαχούλευε να βρει τον διακόπτη, ο μπαμπάς μου ψαχούλευε τον φακό επαφής του, η γιαγιά μου ψαχούλευε το πιεσόμετρο (γιατί της ήρθε μια αντράλα) και ο κύριος Μένιος ψαχούλευε εμένα. Ο κύριος Μένιος είναι γείτονας πολύ καλός. Οποτε βλέπει τα παιδάκια της γειτονιάς, τα φωνάζει στο μαγαζί το πρωί, τα κερνάει καραμέλες κι αυτά φεύγουν το βράδυ.
Ενα ωραίο έθιμο του κυρίου Φώτου είναι που πέφτει ο κόσμος και θαλασσοπνίγεται. Ερχεται ο παπάς και κουνάει την αγιαστούρα και μετά βουτάνε τα παλικάρια στο νερό. Κι ύστερα βγάζουν τους μισούς πνιγμένους, τους άλλους μισούς με υποθερμία κι ένας κερδίζει. Κι όσοι επιβιώσουν απ’ αυτό το έθιμο περνάνε πολύ ωραία. Οπως η Βουγιουκλάκη στο έργο που ο παπάς έκανε λαμογιά και κλήρωσε τα φώτα στη Μανταλένα. Κι όλοι μετά πήγαιναν με τη βάρκα της ευλογημένης κι όχι με του Παπαμιχαήλ που είχε πλούσιο μπαμπά.
Ο Φώτος είναι γιορτή που ο Αγιος Ιωάννης βαφτίζει τον Χριστό στον Ιορδάνη ποταμό. Και τελειώνουν οι δώδεκα μέρες των Χριστουγέννων και βγαίνουν οι καλικάντζαροι και κάνουν πάρτι. Οι καλικάντζαροι είναι τόσο μπλιάξ και χάλια που μεγαλώνοντας γίνανε κομπλεξικοί και τώρα κάνουν αηδίες κι οι άνθρωποι τους φοβούνται.
Οπότε, αυτή είναι η γιορτή του κυρίου Φώτου που πετάει κόσμο στη θάλασσα και μετά τους πνίγουν οι καλικάντζαροι. Κι αυτό το έθιμο –τώρα που θα ακριβύνει και η ΕΥΔΑΠ –θα το κάνουμε όλο τον χρόνο. Θα βουτάμε σε Αργοσαρωνικούς και Θερμαϊκούς ή που θαλασσοπλενόμαστε ή που θα θαλασσοπνιγόμαστε.
Καλό Φώτο σας εύχομαι κι ας είναι και κομμένο. Χρόνια πολλά.
