Οι ήρωες του Αρκά παίζουν θέατρο!

Ο Μπαμπάς Σπουργίτης προσπαθεί να ξεπεράσει την προδοσία της Σπουργιτίνας. Ο Ισοβίτης βρίσκει παρηγοριά στο μοναδικό πλάσμα που του προσφέρει τη φιλία του με το αζημίωτο, τον ποντικό Μοντεχρήστο, ενώ ο Θανατοποινίτης γράφει την αυτοβιογραφία του περιμένοντας χάρη. Η Λουκρητία θέλει απελπισμένα σεξ, αλλά η σκληρή μοίρα φέρνει δίπλα της τον ευνούχο Καστράτο.

Οι ήρωες του Αρκά δραπετεύουν από τις σελίδες των κόμικς και από την ερχόμενη Παρασκευή (13 Ιανουαρίου) ανεβαίνουν στη σκηνή του θεάτρου Vault με την παράσταση «Ζωή μετά χαμηλών πτήσεων». «Η ιστορία ξεκίνησε από μια ανάγκη μου να βρω ρόλους για περίπου 20 άτομα» δηλώνει στο «Νσυν» ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αγοράς. «Ως ηθοποιός είμαι υποχρεωμένος να κάνω κι άλλες δουλειές για να επιβιώσω, όπως το να διδάσκω σε πολιτιστικούς συλλόγους και ερασιτεχνικές ομάδες. Η αγαπημένη μου ομάδα είναι γονείς και δάσκαλοι του 2ου Δημοτικού Βούλας. Για χάρη τους κάθε χρόνο ψάχνω να βρω τι έργο θα παίξουμε για να είναι όλοι μέσα, και κάνω αλχημείες. Επειδή είμαι φαν του Αρκά και στη βιβλιοθήκη μου δεν λείπει ούτε ένα από όσα έχει εκδώσει, μου ήρθε στο μυαλό να ψάξω τα κόμικς. Μέσα από μια δουλειά τριών μηνών έκανα μια σύνθεση κειμένων και κατέληξα σε πέντε σπονδυλωτές ιστορίες. Ανέβηκαν με τους ερασιτέχνες μου και το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες όλων. Οταν είδα ότι είχα κάτι καλό στα χέρια μου, πήρα το θάρρος να το δοκιμάσω με επαγγελματίες ηθοποιούς».

Κάνοντας ο ίδιος τη θεατρική διασκευή κατέληξε σε ένα κολάζ με περιπέτειες των ηρώων. «Ο Αρκάς κάνει μια δουλειά όπου το αστείο εύρημα τελειώνει μέσα σε τέσσερα καρέ. Μέσα σ’ αυτά έπρεπε να βρω κάποια που να έχουν κοινή θεματολογία και να φτιάξω ιστορίες με θεατρική δομή. Κατέληξα σε πέντε ιστορίες από τα “Ισοβίτης”, “Χαμηλές πτήσεις”, “Μαλλί με μαλλί”, “Καστράτο” και “Ζωή μετά”. Ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι το ότι ο Αρκάς μιλά για μας, μας δείχνει τον καθρέφτη» αναφέρει ο σκηνοθέτης που πρωταγωνιστεί στην παράσταση ενσαρκώνοντας τον Πεθαμένο. Μαζί του, τους υπόλοιπους έξι ρόλους του θιάσου θα ερμηνεύσουν οι Ελενα Αρβανίτη, Αλέξης Βιδαλάκης, Δημήτρης Κανέλλος, Στέφανος Κοσμίδης, Μαρία Μπαλούτσου και Χαρά Τσιτομενέα.

Καθένας από τους πρωταγωνιστές καλείται να υποδυθεί έως και πέντε διαφορετικούς ρόλους, με τη συνοδεία της πρωτότυπης μουσικής του Μάνου Αντωνιάδη, ενώ το σύνολο συμπληρώνουν οι χορογραφίες της Αντιγόνης Γύρα. Ενα στοιχείο καθόλου εύκολο, μιας και καλούνται να δώσουν υπόσταση σε εντελώς φανταστικούς ήρωες. «Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν το να πάρεις κάποιους ήρωες που τους έχεις αγαπήσει στο χαρτί και ζωντανεύουν σαν φωνή μέσα στη φαντασία σου. Αν τους έχεις διαβάσει, έχεις μια αίσθηση πώς είναι αυτή η φωνή. Κι αν την ακούσεις από έναν ηθοποιό τώρα, μπορεί και να σε ξενερώσει. Να πεις ότι δεν είναι αυτό που φαντάστηκες. Είναι μια γάτα, ένα σπουργίτι που δανείζεται στοιχεία απ’ αυτό για να μου δείξουν κάτι» παραδέχεται ο εμπνευστής της παράστασης. «Αυτή ήταν και η ανησυχία του δημιουργού. Γιατί συζητώντας μαζί του μου είπε “κάν’ το, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς θα γίνει ο Σπουργίτης ή η Λουκρητία θεατρικός ήρωας”» λέει ο Αγοράς.

Η ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΡΚΑ. Η συμμετοχή του σκιτσογράφου στο πρότζεκτ δεν είναι εκτεταμένη. «Το μόνο που ήθελε ήταν να δει τη σύνθεση των κειμένων. Οταν την είδε, επικοινώνησε μαζί μου, μου είπε το “ναι”» προσθέτει ο σκηνοθέτης. «Η γραμμή που δίνω στους ηθοποιούς μου είναι ότι αυτοί οι ήρωες είναι μέσα μας. Είμαστε οι ηττημένοι, οι αποτυχημένοι αυτής της γενιάς. Ο Αρκάς δεν είναι μόνο γέλιο. Η πένα του έχει πολιτικό χαρακτήρα. Ολοι οι ήρωες είμαστε εμείς εν δυνάμει. Αν δεις τον Μπαμπά Σπουργίτη και κοιτάξεις γύρω σου, θα δεις πολλούς σαν κι εμάς. Ο Αρκάς κάθεται στη γωνία του, μας παρατηρεί κι εμείς γελάμε με τα χάλια μας. Ο Αρκάς είναι ίσως ο μόνος που μπορεί να μας κάνει να γελάσουμε μ’ αυτά» καταλήγει ο δημιουργός της δεύτερης ολοκληρωμένης προσπάθειας μεταφοράς σκίτσων του Αρκά στο θέατρο (η πρώτη ήταν το καλοκαίρι του 1986 όταν ο Γιάννης Κακλέας ανέβασε την παράσταση «Στο βάθος… μύθος» στο παλιό παγοποιείο του Φιξ στη Νεάπολη).