Αλλη μια χρονιά ξεκινάει. Αλλος ένας γύρος πρωτευουσών για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Στο δρομολόγιο του υπουργού Οικονομικών οι γνωστοί προορισμοί και τα γνώριμα πλέον πρόσωπα. Με σταθερό αφήγημα μια διαπραγμάτευση με τους δανειστές που παρατείνεται για μια αξιολόγηση που δεν κλείνει. Η κυβέρνηση ήδη αφήνει να εννοηθεί πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί στο Eurogroup του Ιανουαρίου, αλλά του Φεβρουαρίου. Προσθέτοντας ότι στόχος είναι να ενταχθεί η Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ τον Μάρτιο.
Δίνουν λοιπόν χρόνο στον χρόνο. Γιατί θεωρούν ότι έχουν χρόνο. Στο μεταξύ η οικονομία συνεχίζει να είναι παγωμένη –και όχι μόνο λόγω καιρού. Και οι απαιτήσεις των δανειστών δεν μειώνονται. Θα έλεγε κανείς το αντίθετο: αυξάνονται. Πικρή αλήθεια: Οσο περισσότερο καθυστερεί το κλείσιμο της αξιολόγησης τόσο χειρότερα. Το χειρότερο είναι ότι το αφήγημα αυτό ισχύει από την αρχή της δεύτερης φάσης της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τον Σεπτέμβριο του 2015. Μονίμως θεωρούσαν ότι ήταν καλύτερα –για πολιτικούς κυρίως λόγους –να καθυστερήσουν να συμφωνήσουν. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσει κανείς τι έχει ψηφιστεί στο μεταξύ. Απλώς να επισημάνει πως, ειδικά στο πολιτικό πεδίο, η κυβέρνηση δεν κέρδισε απολύτως τίποτε. Στις δημοσκοπήσεις καταποντίζεται σε βαθμό που αυτό στο οποίο σίγουρα θέλει να δώσει χρόνο είναι η επιστροφή της χώρας στις κάλπες.
Το ερώτημα είναι γιατί επιμένουν στα ίδια όταν δεν κερδίζει ούτε η χώρα αλλά ούτε και οι ίδιοι.
