Μην τάξεις σε άγιο κερί, σε παιδί κουλούρι και σε οπαδό τίτλους.
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης τα έταξε και τα τρία και σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με συνθήματα γραμμένα σε πανό που προς το παρόν οι εμπνευστές τους παρουσιάζουν σκωπτική διάθεση. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να εγγυηθεί πως αυτή η τάση θα γίνει πιο μπρουτάλ. Και τότε βεβαίως θα ξεκινήσουν τα όργανα, κατά προτίμηση ποντιακή λύρα.
Οι υποσχέσεις του διοικητικού ηγέτη της ΑΕΚ δόθηκαν μεσοκαλόκαιρο του 2013, λίγο πριν από τα ποδοσφαιρικά Αμελέ Ταμπουρού που έμελλε να ζήσει ο προσφυγικός σύλλογος στην Γ’ Κατηγορία.
Παρά τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο εκείνης της ημέρας, το σύνθημα του Δημήτρη Μελισσανίδη «Ερχόμαστε» τελικώς αποδείχτηκε πως γράφτηκε πάνω σε φρέσκο χιόνι. Το αφεντικό της ΑΕΚ δεν υπονοούσε βεβαίως την επιστροφή της ομάδας στη Σούπερ Λίγκα. Αυτή τη θεωρούσε δεδομένη. Η υπόσχεση αφορούσε τίτλους στο πρωτάθλημα.
Εταξε επίσης πως η ΑΕΚ θα στηριχτεί στα δικά της παιδιά. Σήμερα, αυτά τα παιδιά ακολουθούν τις πινακίδες που δείχνουν «Εξοδος» και τη θέση τους παίρνουν παίκτες για τους οποίους κονταροχτυπιούνται οι χασαποταβέρνες για να τις διαφημίσουν.
Εκείνη τη ζεστή μέρα ο Δημήτρης Μελισσανίδης έταξε επίσης «ένα λαμπρό σπίτι, ένα παλάτι για την ιστορία για και τον πολιτισμό». Θα το ονόμαζε «Αγια-Σοφιά».
Είναι προφανές πως τα χρονοδιαγράμματα έπεσαν έξω. Και η υπομονή όμως των πιστών της ΑΕΚ εξαντλείται.
