Χαστούκι στον Βαλς η δημοτικότητα του «αντάρτη» Μοντμπούρ

Μπορεί η εφημερίδα «Le Parisien» να ανακοίνωσε πρόσφατα πως δεν θα δημοσιεύσει άλλες δημοσκοπήσεις μέχρι τις γαλλικές προεδρικές εκλογές λόγω των επανειλημμένων αστοχιών τους, δημοσκοπήσεις όμως εξακολουθούν να γίνονται στη Γαλλία –μάλιστα η τελευταία που πραγματοποίησε το ινστιτούτο Kantar Sofres OnePoint για λογαριασμό των RTL, «Le Figaro» και LCI προκάλεσε μεγάλο θόρυβο. Διότι εμφανίζει, για πρώτη φορά, τον πρώην πρωθυπουργό της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς να χάνει στον δεύτερο γύρο της primaire των Σοσιαλιστών, στις 29 Ιανουαρίου, από τον «αντάρτη» Αρνό Μοντμπούρ, τον κύριο «made in France» και πρώην υπουργό Οικονομίας του, με 53%-47%. Μια ανησυχητική εξέλιξη για τον Μανουέλ Βαλς, μέχρι τώρα φαβορί των δημοσκοπήσεων, ένα καλό νέο για τον Μοντμπούρ –αλλά και για ακόμα έναν πρώην υπουργό Οικονομίας του Βαλς, τον Εμανουέλ Μακρόν, που ονειρεύεται να δει έναν «αντάρτη» νικητή της primaire ώστε να «ψαρέψει» ψήφους από τη δεξιά πτέρυγα των Σοσιαλιστών. Τον θόρυβο όμως ήρθε να κάνει ακόμα πιο έντονο δημοσίευμα της «Figaro», που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να στηρίξει ο Φρανσουά Ολάντ τον πρώην προστατευόμενό του και νυν «ελεύθερο σκοπευτή» (ένα από τα πολλά παρωνύμια που έχει κολλήσει ο γαλλικός Τύπος στον Εμανουέλ Μακρόν) μετά τις προκριματικές εκλογές της παράταξής του.

Η κεντροδεξιά «Figaro» επικαλείται κάποιον «ολαντικό που βρίσκεται πολύ κοντά» στον πρόεδρο της Γαλλίας και διατηρεί στενές σχέσεις με το Démocratie 2012, ένα θινκ τανκ που είχε στηρίξει τον Ολάντ το 2012 και επιλέγει σήμερα να κρατά αποστάσεις από την primaire των Σοσιαλιστών. Το ίδιο κάνει άλλωστε και ο ίδιος ο γάλλος πρόεδρος, παρά τους υπαινιγμούς του Βαλς πως βρίσκεται στο πλευρό του. «Αν το αποτέλεσμα της primaire της Αριστεράς αποδειχθεί καταστροφικό για το Σοσιαλιστικό Κόμμα και αν η υποψηφιότητα του Μακρόν συνεχίσει να αποκτά όλο και περισσότερη ορμή, τότε πολλοί Σοσιαλιστές θα συνασπιστούν πίσω από αυτόν και ο Φρανσουά Ολάντ θα στηρίξει αυτή τη συσπείρωση», δήλωσε, κάπως σιβυλλικά, ο εν λόγω «ολαντικός», χωρίς να εξηγήσει τι επακριβώς θα συνιστούσε «καταστροφικό αποτέλεσμα» όσον αφορά τις προκριματικές εκλογές των Σοσιαλιστών και αφήνοντας τον καθένα να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ενα πράγμα είναι πάντως βέβαιο: ο Μακρόν είναι «ο άνθρωπος που κάνει έξω φρενών τους Σοσιαλιστές» -όπως ήταν χθες ο τίτλος στο σχετικό ρεπορτάζ της «Monde». Το έκανε ως υπουργός Οικονομίας με τις σοσιαλφιλελεύθερες θέσεις του, το κάνει και τώρα ως ανεξάρτητος υποψήφιος για τη γαλλική προεδρία, πεπεισμένος πως στη Γαλλία «σηκώνεται ένα κύμα» που θα τον μεταφέρει μέχρι το Ελιζέ.

Σε κάθε του μετακίνηση, συχνά σε περιοχές της Γαλλίας «ιερές» για τους Σοσιαλιστές, ο Μακρόν προσθέτει μερικές ακόμα σταγόνες στο μείγμα οικονομικού σοσιαλφιλελευθερισμού και κοινωνικού κράτους που προτείνει. Το 2015, ο Ζαν Κριστόφ Καμπαντελίς, ο πρώτος γραμματέας των Σοσιαλιστών, νόμιζε πως ξεμπέρδευε μαζί του κηρύσσοντάς τον ανάξιο να ανήκει στη σοσιαλιστική οικογένεια. Ενάμιση χρόνο αργότερα, ο ίδιος έμεινε να καλεί μάταια τον πρώην υπουργό Οικονομίας, που παραιτήθηκε τον περασμένο Αύγουστο προκειμένου να αφιερωθεί στο «υπερκομματικό» του κίνημα, το Εμπρός!, και τις προεδρικές του βλέψεις, να συμμετάσχει στην primaire των Σοσιαλιστών. Οπως επισημαίνει η «Monde», είναι τέτοια η δυναμική που έχει αποκτήσει ο Μακρόν (ακόμα και το στρατόπεδο του Φρανσουά Φιγιόν, οι Ρεπουμπλικανοί, εμφανίζεται να ανησυχεί θεωρώντας τον ως τον πλέον επικίνδυνο αντίπαλο στα αριστερά του) που ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, ο Μπερνάρ Καζνέβ, αναγκάστηκε να αφήσει για λίγο στην άκρη τη θεσμικά επιβεβλημένη του διακριτικότητα για να του κουνήσει το δάχτυλο: για «ενοχλητική ανωριμότητα» τον κατηγόρησε προχθές από το Ζαρνάκ, τη γενέτειρα του Φρανσουά Μιτεράν, ανατρέχοντας σε αυτόν προκειμένου να υπερασπιστεί τη σημασία του διαχωρισμού Αριστεράς – Δεξιάς.

Για να επιστρέψουμε, πάντως, στον Μανουέλ Βαλς, η δημοσκόπηση που τον θέλει να χάνει στον δεύτερο γύρο της primaire από τον Αρνό Μοντμπούρ τον θέλει επίσης να έρχεται ισόπαλος σε ένα εναλλακτικό σενάριο μονομαχίας του με τον Μπενουά Αμόν –έναν ακόμα εκπρόσωπο της αριστερής πτέρυγας των Σοσιαλιστών. Οι ίδιοι οι δημοσκόποι συνέστησαν μεγάλη προσοχή, πολλά θα εξαρτηθούν από τη συμμετοχή στην primaire των Σοσιαλιστών και αυτή δύσκολα μπορεί να προβλεφθεί. Με άλλα λόγια, όλα είναι στον αέρα -συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας να μπει τους επόμενους μήνες τίτλος σε αυτό το κεφάλαιο της γαλλικής πολιτικής ιστορίας «Και στο τέλος, κερδίζει ο Μακρόν».