Αναζήτηση
Ζεν
Αντιθέτως θέμα θα κάνουμε για τις τιμές των καυσίμων, διότι εγώ αλλιώς τα είχα αφήσει πριν με ξαπλώσει ανάσκελα η γρίπη και αλλιώς τα βρήκα χθες που βγήκα στον δρόμο. Μακάριος υπουργός, υπουργός – ζεν, ο κύριος Σταθάκης δήλωνε χθες το πρωί (άρα, συμπεραίνω, σε νηφάλια κατάσταση…) ότι «ακόμα οι τιμές (των καυσίμων) είναι ελεγχόμενες» και πως «αν τυχόν γίνει έκρηξη τιμών, νομίζω ότι και η κυβέρνηση θα πάρει τα ανάλογα μέτρα».
Φυσικά, τον δικαιολογώ απολύτως. Με υπουργικό αυτοκίνητο κινείται, με αυτό μεταβαίνει από το γραφείο στο σπίτι του και σε ενδιάμεσους προορισμούς, προφανώς δεν είναι αυτός που πηγαίνει στο βενζινάδικο να βάλει καύσιμα. Ούτε οι αστυνομικοί του, του λένε, «κύριε υπουργέ, θέλουμε λεφτά για βενζίνη», οπότε να εξαναγκαστεί να βάλει το χέρι στην τσέπη. Το αυτοκίνητο το «φουλάρουν», όπως και όλα τα υπουργικά αυτοκίνητα, στις εγκαταστάσεις του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη στου Γουδή, άρα πού να ξέρει ο άνθρωπος τι συμβαίνει στην ΕΚΟ της γειτονιάς του.
Εμένα, πάλι, δεν με ρώτησε να τον ενημερώσω για το σοκ που υπέστην χθες το πρωί, λογικό είναι να δηλώνει ότι είναι ελεγχόμενες οι τιμές των καυσίμων. Οπότε, είπε όσα είπε…
Για να δούμε, όμως, πόσο ελεγχόμενες είναι; Ρώτησα έναν πρώην συνάδελφό του, τον Γιάννη Μανιάτη, που το ξέρει το έργο, το έχει δει να εξελίσσεται. Μου εξήγησε ότι όλο αυτό που ζούμε, ειδικά από τις αρχές του χρόνου, είναι εξαιτίας της βάναυσης υπερφορολόγησης των καυσίμων που έχει επιβάλει η κυβέρνηση, προκειμένου να εμφανίζει πλεονάσματα.
«Στην εποχή που εγώ ήμουν υπουργός (το 2012 δηλαδή), το πετρέλαιο είχε 110 δολάρια το βαρέλι και οι τιμές των καυσίμων στο λιανεμπόριο ήταν σχεδόν ίδιες με τις σημερινές. Το ότι σήμερα, που η τιμή του πετρελαίου διεθνώς είναι περί τα 50 δολάρια το βαρέλι, οι τιμές είναι περίπου στα ίδια επίπεδα οφείλεται ακριβώς στο ότι κυβέρνηση έχει αυξήσει κατά 40% τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης».
Ο βενζινάς της γειτονιάς μου, που με είδε αλαφιασμένο και φοβήθηκε το μάτι του, μου έλεγε ότι δεν πρέπει να τα βάζουμε με τους βενζινάδες, διότι αυτοί δουλεύουν με ένα περιθώριο κέρδους 2%-3% και πως όλο το υπόλοιπο, πάνω από το 70% της τιμής των καυσίμων, είναι φόροι!
(Μιλάμε για κανονική ληστεία δηλαδή, που τύφλα να ‘χουν εκείνες της Πόλας Ρούπα, που λήστεψε δύο τράπεζες η κοπέλα και την έχουν εξομοιώσει με τον λήσταρχο Νταβέλη. Αλλος είναι ο Νταβέλης!)
Τον πίστεψα τον άνθρωπο! Και από ένα γρήγορο ψάξιμο στο Διαδίκτυο διαπίστωσα ότι κατέχουμε ένα ακόμη αξιοσημείωτο ρεκόρ. Είμαστε η 5η ακριβότερη χώρα στον κόσμο σε κρατικούς φόρους επί των καυσίμων!
Χρυσή σελίδα
Στο μεταξύ επιθυμώ να χαιρετίσω μία ακόμη νίκη της ελληνικής Δικαιοσύνης, η οποία εξακολουθεί να γράφει χρυσές σελίδες. Κατάφερε να τριχοτομήσει μια ίδια υπόθεση και τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια καυτή πατάτα. Σήμερα λοιπόν εκδικάζεται στον Αρειο Πάγο, σε τρία διαφορετικά τμήματα του ανωτάτου δικαστηρίου, το αίτημα της Τουρκίας για την έκδοση των οκτώ τούρκων αξιωματικών ύστερα από έφεση του εισαγγελέως Εφετών κ. Λιόγα κατά του εφετειακού βουλεύματος, με το οποίο αποφασίστηκε η μη έκδοσή τους.
Δηλαδή δεκαπέντε αρεοπαγίτες και τρεις εισαγγελείς, σε τρία διαφορετικά δικαστήρια, θα αποφασίσουν για το ίδιο πράγμα.
Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, φίλος μου, επισήμανε χθες ότι πρόκειται για «ακατανόητη, ομολογουμένως, τριχοτόμηση μιας ενιαίας υπόθεσης, στον βαθμό που εμφανίζει τη Δικαιοσύνη εκτεθειμένη στον κίνδυνο αντιφατικών αποφάσεων» και διερωτήθηκε τι θα γίνει αν ένα εκ των τριών τμημάτων λάβει διαφορετική απόφαση από τα άλλα δύο.
Τίποτε δεν θα γίνει, φίλτατε Αλέξανδρε. Θα γίνει αυτό που η εθνικά περήφανη κυβέρνηση έχει αποφασίσει –στα… τέσσερα όπως πάντα –να τους στείλει τους ανθρώπους πακέτο στον Ερντογάν και στον βέβαιο θάνατο. Δεν το είχε υποσχεθεί ο Τσίπρας στον Ερντογάν λίγο μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου; Ε, αυτό θα γίνει. Τι σε έχει πιάσει κι εσένα τώρα και ρωτάς;
Στο κρεβάτι του… πόνου είχα και μερικές στιγμές που τον απάλυναν κάπως, όπως για παράδειγμα αυτόν τον υπέροχο πόλεμο που διεξάγεται στις παρυφές της Αριστεράς, ανάμεσα στην αγαπημένη πρόεδρο Ζωή και στο προβεβλημένο στέλεχος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ κυρία Δέσποινα Κουτσούμπα, αρχαιολόγο το επάγγελμα ή κάτι τέτοιο. Πόλεμος στον οποίο ενεπλάκησαν δημοσιογράφοι, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, λυρικοί καλλιτέχνες και διανθίστηκε με βαρύτατες καταγγελίες για εξαγορές στελεχών με μαύρο χρήμα και άλλα πολλά και διάφορα. Οπως ας πούμε χαρακτηρισμοί που αναφέρονταν στον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός των εμπλεκομένων, και θα περίμενε κανείς να τους ακούσει από χρυσαυγίτες –όχι από αριστερούς, έστω και αρρενωπούς κυρίους.
Στην αρχή φυσικά γελούσα με τα καμώματα των δύο κυριών. Ο καβγάς θύμιζε νοικοκυρές της δεκαετίας του ’60 που πέταξε η μία τα νερά από τα άπλυτα στην αυλή της άλλης. Εν συνεχεία όμως με κατέλαβε μια απογοήτευση, διότι αν αυτά συμβαίνουν έστω κατ’ ελάχιστον και σε αυτά τα τμήματα της Αριστεράς, τα οποία διεκδικούν από τον ΣΥΡΙΖΑ τη χαμένη παρθενία του περίφημου ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς, τότε δεν υπάρχει σωτηρία, πάει και τελείωσε.
Δεν έχω καταλήξει ποια εκ των δύο κυριών λέει αλήθεια και ποια, για λόγους ευνοήτους, διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και παραπλανεί τους άτυχους αριστερούς που την πιστεύουν. Μεταφέρω όμως απόσπασμα από χθεσινές δηλώσεις της μιας κυρίας, πρόκειται για την κυρία Κουτσούμπα, το ακόλουθο:
«Εχουν περάσει 10 ημέρες από τη στιγμή που δημοσιοποίησα τα τεκμήρια που αποδεικνύουν, πέρα από κάθε αμφιβολία, τη γελοιότητα και το ψεύδος των κατηγοριών που έχει εξαπολύσει εναντίον μου η Ζωή Κωνσταντοπούλου και το περιβάλλον της. Μετά από 10 ημέρες, αντί να αποσύρει τα ανυπόστατα ψεύδη και τις συκοφαντίες, χωρίς καμιά ντροπή, συνεχίζει την επίθεση λάσπης, αποκαλώντας εμένα και τον σύζυγό μου “λαμόγια της Αριστεράς”».
Η ευαίσθητη περί αυτά κυρία πρόεδρος Ζωή, νομίζω ότι οφείλει να παρουσιάσει τα στοιχεία που διαθέτει, περί της απόπειρας εξαγοράς των στελεχών της από τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και να τα πάει και στον εισαγγελέα. Νόμιμο πολιτικό κόμμα διαθέτει. Καταγγέλλει ότι έχει στοιχεία πως από ένα άλλο κόμμα δίνουν χρήματα για να της εξαγοράσουν στελέχη. Τι νόημα έχει να σιωπά; Αυτά τα κάνουν τα αστικά κόμματα, θα της έλεγα, εγώ ένας πούρος αριστερός…
(Ασε που στο Μαξίμου κάνουν πάρτι με όλα αυτά, όσο εκείνη δεν κάνει το αυτονόητο και παρατείνει τον καβγά…).
