Ο Ρέμος είναι διάσημος τραγουδιστής. Τον θυμάμαι από τη δημοσιότητα που πήρε «το πάρτι των χιλίων ευρώ», όπως αποκλήθηκε, στη Μύκονο, όπου παραβρέθηκαν πολλοί πλούσιοι για επίδειξη του πλούτου τους. Θυμάμαι επίσης ότι πριν από μερικά χρόνια ο τραγουδιστής είχε επενδύσει αρκετά χρήματα σε ποδοσφαιρική ομάδα της Θεσσαλονίκης, τον Ηρακλή, τα οποία έχασε.
Τι θέλει να μου πει η μνήμη μου; Οτι ο Ρέμος είναι πετυχημένος επαγγελματίας, που συνομίλησε με το λαϊκό κοινό και έβγαλε πολλά λεφτά. Μπράβο του. Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να έχει άποψη για την πολιτική και να την εκφράζει δημοσίως; Προφανώς. Προφανώς, επίσης, η πολιτική άποψη ενός καλλιτέχνη, θεματική του οποίου είναι ο έρωτας ή και η καψούρα, μάλλον δεν θα είναι ευρύτερα χρήσιμη. Εδώ αποδείχθηκαν πολιτικά ατελέσφορες απόψεις στρατευμένων καλλιτεχνών όπως ο Κραουνάκης, η Βαγενά, ο Λαζόπουλος, η Αλεξίου, ακόμα κι ο Σφακιανάκης. Γιατί να έχει ενδιαφέρον ο Ρέμος;
Αλλά, τότε, έκανε άσχημα που δέχτηκε τον Ρέμο ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Εχασε απλώς τον χρόνο του; Νομίζω ότι η συνάντηση με τον τραγουδιστή είχε επικοινωνιακή χρησιμότητα: ο Κυριάκος πόζαρε πλάι σε μια διασημότητα που δεν κηρύσσει καμία επανάσταση ή ανατροπή, αντίθετα είναι σύμβολο επιτυχίας μιας κοινωνίας που σε μεγάλο βαθμό έχει λύσει πολλά βιοτικά προβλήματα. Μιας κοινωνίας την οποία είχαμε. Ηταν χτισμένη με πολλά σαθρά υλικά και θα ήταν ωραίο αν την ξαναχτίζαμε, με στέρεα υλικά αυτή τη φορά.
Είναι ο Ρέμος στέρεο υλικό; Κιθαρωδεί και ου φονεύει. Η ελαφρότητα, την οποία εκπροσωπεί, μπορεί να είναι κοινωνική ανάγκη επειδή δεν είναι όλη μας η ζωή μεγάλες ιδέες και υψηλόφρονες στόχοι, είναι και ξόδεμα, και ριλάξ, και σπατάλη. Δεκτή η διεκδίκηση μιας ανεμελιάς που χάσαμε, αλλά από έναν ηγέτη όπως ο Κυριάκος περιμένω μηνύματα υπέρ της παιδείας και της πνευματικότητας, των βασικών συστατικών που λείπουν από την κοινωνία μας. Μπορεί να τα διεκδικήσει η ΝΔ;
